Kineziterapia cled rekonstrouktsia na predna krustna vruzka sus svoboden kostno-souxozilen-kosten transplantat ot lig. patellae pri sportisti

Abstract

Background:The aim of this scientific based study is to observe, compare and evaluate the therapeutic effect of two methods of kinesiotherapy after reconstruction of the ACL using a bone patellar tendon bone graft in athletes.Method:One hundred and fifty patients with rupture of ACL combined with meniscus tear were followed up over a period of five years (1997-2002). They underwent a reconstruction with use of free bone patellar tendon bone graft based on the Landa-Kenneth-James-Bruckner method. The patients were divided into group A and B with 75 patients each. While group A stayed over a period of two weeks in the hospital after the surgery, the patients of group B got discharged after four or five days with home treatment plans of kinesiotherapy. After the time of immobilisation the duration of physiotherapy which was prescribed lasted for group A four weeks while for group B only two weeks. For each group a plan of kinesiotherapy was developed. Both groups received the same exercises according to the individual possibilities and specific needs of each patient. While the treatment plan of group B was carried out at home, the treatment plan of group A had to be observed and controlled by a physiotherapist over a longer period of time.The purpose of the kinesiotherapy is to restore and rehabilitate the knees and generally to foster normalcy of the knees function and movement including the lower limb.Three kind of tests were examined and applied: 1) For the functionality of the knee 2) For the stability of the knee 3) Subjective Knee Evaluation Form (IKDC 2000)Over a one-year period after the surgery four assessments had been carried out. Both groups showed exceedingly good results whereas group A made a much more important progress than group B.Results:The prevention of postoperative complications and the graft stabilisation depend on how fast the plan of physiotherapy and rehabilitation starts. For the achievement of full knee extension the rehabilitation of the patella’s mobility and the strengthening of the extending muscles are required. Crucial for the stability of the operated knee are the exercises on strengthening the knee flexors and those of the closed kinetic chain, also preventing the anterior displacement of the tibia. By applying an intensive kinesiotherapy program under the professional guidance of a physiotherapist over a longer period of time, successful therapeutic results can be guaranteed. This can be concluded from the stability of the knees and the improved subjective evaluation of the function of the lower limb based on the IKDC 2000 test one year later.Physiotherapy with its positive impact on the patient’s mobility after reconstruction plays an essential role in the whole rehabilitation process. It is therefore an indispensable part of the therapy. In most cases it can be even considered as the decisive factor for the operation’s success, which will help the patient to overcome his dysfunction and will help to restore functional ability as near to the pre-injury condition as possible.

Στόχος της επιστημονικής έρευνας είναι να παρακολουθήσει και να συγκρίνει την αποτελεσματικότητα από την εφαρμογή δύο προσωπικών προγραμμάτων κινησιοθεραπείας μετά από συνδεσμοπλαστική του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου (ΠΧΣ) με μόσχευμα επιγονατιδικού τένοντα με οστικά τεμάχια (bone–tendon–bone) σε αθλητές. Κατά τη χρονική περίοδο 1997-2002 μελετήθηκαν 150 ασθενείς με πλήρη ρήξη του ΠΧΣ σε συνδυασμό με ρήξη των μηνίσκων. Η συνδεσμοπλαστική του ΠΧΣ έγινε με ελεύθερο μόσχευμα επιγονατιδικού τένοντα με οστικά τεμάχια της τεχνικής των Landa–Kenneth–James–Bruckner. Χωρίστηκαν σε δυο ομάδες, Α και Β, με 75 ασθενείς η κάθε μια. Η παραμονή στην κλινική των ασθενών της ομάδας Α μετά την εγχείρηση ήταν 2 εβδομάδες, ενώ των ασθενών της ομάδας Β 4-5 ημέρες με οδηγίες για κατ’οίκον κινησιοθεραπεία. Μετά την ακινητοποίηση η διενεργηθείσα φυσικοθεραπεία ήταν για την ομάδα Α – 4 εβδομάδες, ενώ για την ομάδα Β – 2 εβδομάδες. Για κάθε ομάδα συντάχθηκε πρόγραμμα κινησιοθεραπείας ίδιων ασκήσεων, ανάλογο με τις προσωπικές δυνατότητες των ασθενών. Το πρόγραμμα της ομάδας Α ήταν για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα υπό την επίβλεψη φυσικοθεραπευτή, ενώ της ομάδας Β εκτελέστηκε περισσότερο κατ’οίκον με οδηγίες. Σκοπός της κινησιοθεραπείας είναι να αποκαταστήσει τη λειτουργία της άρθρωσης του γόνατος και τη λειτουργία του κάτω άκρου. Χρησιμοποιήθηκαν τριών ειδών τεστ: 1) για την λειτουργικότητα του γόνατος 2) για την σταθερότητα του γόνατος και 3) έντυπο – ερωτηματολόγιο για την υποκειμενική βαθμολόγηση του γόνατος – IKDC 2000 (international knee documentation committee). Πραγματοποιήθηκαν τέσσερις μετρήσεις στη διάρκεια ενός έτους από την χειρουργική επέμβαση. Τα αποτελέσματα των μετρήσεων ήταν αρκετά καλά και για τις δύο ομάδες με σημαντικό όμως προβάδισμα των ασθενών της ομάδας Α. Συμπεράσματα: Η αποτροπή των μετεγχειρητικών επιπλοκών και η σταθεροποίηση του μοσχεύματος είναι ανάλογη από το πόσο γρήγορα ξεκινά το πρόγραμμα κινησιοθεραπείας και αποκατάστασης. Για την επίτευξη της πλήρους έκτασης είναι απαραίτητη η αποκατάσταση της κινητικότητας της επιγονατίδας και της δύναμης των εκτεινόντων μυών. Για την αποκατάσταση της σταθερότητας της άρθρωσης του γόνατος μεγάλη σημασία έχουν οι ασκήσεις ενδυνάμωσης των καμπτήρων του γόνατος και οι ασκήσεις κλειστής κινητικής αλυσίδας, οι οποίες δεν οδηγούν σε πρόσθια μετατόπιση της κνήμης. Η εκτέλεση ενός πιο εντατικού προγράμματος κινησιοθεραπείας με πιο παρατεταμένη καθοδήγηση από φυσικοθεραπευτή οδηγεί σε σίγουρο θεραπευτικό αποτέλεσμα, εκφραζόμενο στη σταθερότητα της άρθρωσης του γόνατος και στην πιο καλή υποκειμενική βαθμολογία της λειτουργικής κατάστασης του κάτω άκρου στο IKDC 2000 τεστ ένα χρόνο μετά την εγχείρηση. Η φυσικοθεραπεία μετά την συνδεσμοπλαστική του ΠΧΣ με ελεύθερο μόσχευμα επιγονατιδικού τένοντα με οστικά τεμάχια είναι αναπόσπαστο μέρος της θεραπευτικής εξέλιξης και στις περισσότερες περιπτώσεις είναι καθοριστική για την έκβαση της θεραπείας. Μέσω της φυσικοθεραπείας ξεπέρνιουνται τα αρνητικά φαινόμενα από την ακινητοποίηση και μέσω αυτής επιτυγχάνεται λειτουργική αποκατάσταση.