Η καταπολέμηση ασθενειών μεταφερόμενων από το κουνούπι με δύο προσεγγίσεις: η οδός της παραδιαγένεσης: η οδός της οντολογίας

Abstract

The mosquito is one of the most dangerous organisms for the human, due to its ability to act as a vector to a multitude of diseases, e.g. malaria and dengue fever. There have been many attempts at combating those diseases in many decades, either looking at the problem from the side of the vector or from the side of the pathogen. Until recently, the main mode of defense against the vector was the use of insecticides, but we have reached a crucial point in the phenomenon of insecticide resistance. Thus, the scientific community is also starting to look into new avenues, one which is the method of paratransgenesis. Here, the suitability of Asaia sp. to act as an agent in this method was examined.In the last few decades the field of bioinformatics has come to aid in this field, through the development of a slew of IT tools and data bases, wherein the huge amounts of information that are constantly produced, can be stored. It is imperative that those tools can not only communicate with each other, but also with the data available right now, and in the future. The solution to this matter are ontologies. Having in mind all those facts, we decided to develop the ontology of dengue fever, so that it can act as a linchpin between all those tools.

Το κουνούπι είναι ένας από τους πιο επικίνδυνους οργανισμούς για τον άνθρωπο, λόγω της ικανότητάς του να δρα ως φορέας σε διάφορες ασθένειες, όπως είναι η ελονοσία και ο δάγκειος πυρετός. Για δεκαετίες γίνονται προσπάθειες αντιμετώπισης των νόσων, είτε από πλευράς του φορέα, είτε από πλευράς του παθογόνου. Μέχρι πρόσφατα, ο κύριος τρόπος αντιμετώπισης του φορέα ήταν τα εντομοκτόνα. Έχουμε φτάσει όμως σε ένα κομβικό σημείο της ανθεκτικότητας και για αυτόν τον λόγο η επιστημονική κοινότητα έχει στραφεί και σε άλλες μεθόδους, όπως αυτή της παραδιαγένεσης. Στην παρούσα διατριβή εξετάστηκε η καταλληλότητα του Asaia sp. να δράσει ως παράγοντας σε αυτή τη μέθοδο.Τις τελευταίες δεκαετίες, στην προσπάθεια αντιμετώπισης του προβλήματος ήρθε να συμβάλει και η βιοπληροφορική, μέσω ανάπτυξης ενός πλήθους εργαλείων και της δημιουργίας βάσεων δεδομένων, όπου αποθηκεύεται ο τεράστιος όγκος πληροφοριών που παράγονται. Καθίσταται αναγκαίο τα εργαλεία αυτά να μπορούν να επικοινωνούν αφενός μεταξύ τους και αφετέρου με τα δεδομένα που υπάρχουν και που θα υπάρξουν μελλοντικά. Η λύση για αυτό το ζήτημα είναι οι οντολογίες. Με αυτό το σκεπτικό και στα πλαίσια αυτή της διατριβής αναπτύχθηκε η οντολογία του δάγκειου πυρετού, για να δράσει ως ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα σε όλα αυτά τα εργαλεία.