Διαταραχές της αναπνοής στον ύπνο στην παιδική ηλικία: θεραπευτικές επιδράσεις των κορτικοστεροειδών

Abstract

Objective: 1) To determine whether symptoms can distinguish children in those with primary snoring or with obstructive sleep apnea syndrome. 2) To test the hypothesis that administration of nasal corticosteroids for 4 weeks, improves both polysomnography findings and symptoms of sleep-disordered breathing in children with habitual snoring and mild elevation in apnea-hypopnea index.Methods: Prospective open-label study of one hundred and nine 2- to 14-year-old children with habitual snoring were studied. All subjects had clinical and polysomnography evaluation. Those with apnea-hypopnea index of 1-10 episodes/hour received budesonide 50 meg per nostril twice daily for 4 weeks. The evaluation was repeated 2 weeks after the treatment period. Primary outcome variables for the effect of corticosteroids were changes in apnea-hypopnea index and symptom score. Results: There was no difference in symptoms between children with primary snoring and obstructive sleep apnea syndrome. Of 109 children who were assessed for administration of nasal budesonide 79 were excluded. Twenty seven of 30 remaining children had mild sleep disordered breathing. There was no difference in symptoms between children with primary snoring and obstructive sleep apnea syndrome. The mean apnea-hypopnea index decreased from 5.20 episodes/hour (SD + 2.18) to 3.16 ( ± 1.51) and the mean symptom score from 1.33 ( + 2.11) to -0.008 ( + 2.24) (p < 0.0001). The median hemoglobin oxygen desaturation ( > 4%) index decreased from 3.1 episodes/hour (0.4-8.2) to 1.9 (0.2-5.4) (p < 0.0001). Habitual snoring affected27/27 (100%) subjects before and 16/27 (59%) after treatment (p < 0.001). According to parents, breathing during sleep improved in 23/27 children (85%). Conclusions: Clinical history alone cannot distinguish between primary snoring and obstructive sleep apnea syndrome. Four weeks of nasal budesonide improves both polysomnography findings and sleep-disordered-breathing symptoms in children with habitual snoring and mild elevation in apnea-hypopnea index.

Σκοπός: Να προσδιορίσουμε την δυνατότητα διάκρισης των παιδιών που πάσχουν από ΣΑΑΥ από τα παιδιά με πρωτοπαθές ροχαλητό με την βοήθεια του κλινικού ιστορικού και να ελέγξουμε την υπόθεση ότι τα ενδορρινικά κορτικοστεροειδή όταν χορηγούνται για 4 εβδομάδες βελτιώνουν τα ευρήματα της πολυκαταγραφικής μελέτης και τα συμπτώματα των παιδιών με καθ’έξιν ροχαλητό και ήπιο ΣΑΑΥ. Μέθοδος: Τα 109 παιδιά που συμμετείχαν στη μελέτη χωρίστηκαν ανάλογα με τα ευρήματα της πολυκαταγραφικής μελέτης σε αυτά που έπασχαν από ΣΑΑΥ και όσα παρουσίαζαν πρωτοπαθές ροχαλητό. Στη συνέχεια συγκρίθηκαν τα ημερήσια και νυκτερινά συμπτώματα στις δύο ομάδες. Παιδιά ηλικίας 2-14 ετών με καθ’έξιν ροχαλητό και δείκτη απνοιών-υποπνοιών 1 έως 10 επεισόδια ανά ώρα, έλαβαν ρινικό εκνέφωμα βουδεσονίδης 50 meg σε κάθε ρώθωνα δύο φορές την ημέρα, για 4 εβδομάδες. Κλινική εξέταση και πολυκαταγραφική μελέτη ύπνου έγινε σε όλα τα παιδιά πριν και 2 εβδομάδες μετά την θεραπευτική αγωγή. Οι κύριες μεταβλητές που καθόρισαν την έκβαση της μελέτης είναι ο δείκτης απνοιών-υποπνοιών και ο δείκτης συμπτωμάτων. Αποτελέσματα: Δεν υπήρξαν σημαντικές διαφορές στα συμπτώματα των παιδιών με ΣΑΑΥ και πρωτοπαθές ροχαλητό. Τριάντα παιδιά έλαβαν μέρος στη μελέτη χορήγησης βουδεσονίδης και είκοσι επτά παιδιά (12 κορίτσια) είχαν ήπιο ΣΑΑΥ (δείκτη απνοιών-υποπνοιών <10). Είκοσι από αυτά παρουσίαζαν χρόνια ρινική απόφραξη. Η διάμεση τιμή του δείκτη απνοιών-υποπνοιών ελαττώθηκε από 5.20 επεισόδια ανά ώρα (SD + 2.18) σε 3.16 ( ± 1.51) και η μέση τιμή του δείκτη συμπτωμάτων από 1.33 ( + 2.11) σε -0.008 ( + 2.24) (ρ < 0.0001). Η διάμεση τιμή του δείκτη αποκορεσμών της αιμοσφαιρίνης ( > 4%) ελαττώθηκε από 3.1 επεισόδια ανά ώρα (0.4-8.2) σε 1.9 (0.2-5.4) (ρ < 0.0001). Καθ’έξιν ροχαλητό παρουσίαζαν 27/27 (100%) των παιδιών πριν και 16/27 (59%) μετά την θεραπεία (ρ < 0.001). Σύμφωνα με την εκτίμηση των γονέων η αναπνοή των παιδιών στον ύπνο βελτιώθηκε σε 23/27 παιδιά (85%). Συμπεράσματα: Το κλινικό ιστορικό δεν μπορεί να διακρίνει τα παιδιά που πάσχουν από ΣΑΑΥ από αυτά με πρωτοπαθές ροχαλητό. Χορήγηση ρινικού εκνεφώματος βουδεσονίδης για 4 εβδομάδες βελτιώνει τα ευρήματα της πολυκαταγραφικής μελέτης και τα συμπτώματα των παιδιών με καθ’έξιν ροχαλητό και ήπιο ΣΑΑΥ.