Αξιολόγηση μεθόδων προπόνησης για την βελτίωση της ταχύτητας απελευθέρωσης της μπάλας στη βασική ρίψη χωρίς άλμα

Abstract

The increased prformance of the throwing velocity consists one of the most important factors that affects a handball player's performance outcome. As a consequence, several methods are suggested for the improvement of this particular task. The purpose of the present study was to test the hypothesis, whether training with lighter(than the competition) balls-as compared to that with loaded upper limbs- was more beneficial to the throwing performance of amateur handball players. Sixty-five physical education students participated voluntary tot he study and they were divided in three groups : Group A trained with a 20% lighter ball(n=22), Group B trained with loaded upper limbs(n=22) and the Gontrol Group (n=21), which performed training with competition balls and no loaded upper limbs. All subjects followed the same training 10-week program, but with differential training conditions(light weight balls, loaded upper limbs and competition balls with unloaded upper limbs). A radar gun was used for the evaluation of the throwing velocity. The tests were assessed before, during and after training as well as after 5 and 10 weeks of detraining. The analysis of the results revealed that Group A and Group B improved their throwing performance from 18.15+-0.33 m/sec to 20.16+-0.40 m/sec (p,0.05), respectively. The players of the Control Group improved less in their performance in comparison to the experimental groups from 17.96+-0.41 m/sec to 19.08+-0.34 m/sec(p.0.05). During detraining the throwing performance was significantly higher compared to the performance before the training begun(p<0.05). Five weeks after the end of training the throwing velocity of Group A, Group B and the Control Group was 20.08+-0.48 m/sec, 19.60+-0.37 m/sec, respectively, whereas after 10 weeks of detraining the particular values were 19.54+-0.41 m/sec, 19.36+-0.45 m/sec και 18.38+-0.35 m/sec, respectively. As a conclusion remark, it can stated that training with light weighted balls or loaded upper limbs can be more advantageous to the performance of the throwing velocity of novice handball players, although with the current data it cannot be distinguished which of the above two methods is more efficient.

Η υψηλή επίδοση στη ρίψη αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους παράγοντες που καθορίζουν την επίδοση στη χειροσφαίριση και ως επακόλουθο έχουν προταθεί πολλές μέθοδοι για τη βελτίωσή της. Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι να εξακριβωθεί εάν και κατά πόσο βελτιώνεται η ταχύτητα ρίψης σε αρχάριους αθλητές χειροσφαίρισης, μετά από προπόνηση με μπάλες ελαφρύτερες από τις αγωνιστικές ή με περιχειρίδες στο άνω άκρο. Στην έρευνα συμμετείχαν εθελοντικά 65 φοιτητές φυσικής αγωγής οι οποίοι διαιρέθηκαν σε τρεις ομάδες : την ομάδα Α που χρησιμοποιούσε 20% ελαφρύτερες μπάλες(n=22),την ομάδα Β στην οποία εφαρμόσθηκε επιβάρυνση στο βραχίονα και τον πήχη, που συμμετέχουν στη ρήψη (n=22), και στην ομάδα ελέγχου η οποία χρησιμοποίησε κανονικές μπάλες χωρίς επιβάρυνση στα μέλη (n=21). Οι τρεις ομάδες ακολούθησαν προπονητικό πρόγραμμα διάρκειας 10 εβδομάδων, με κοινό περιεχόμενο, διαφοροποιούμενο όμως ως προς τη μέθοδο προπόνησης(ελαφρύτερες μπάλες, περιχειρίδες, απλές ρίψεις). Η αξιολόγηση της ταχύτητας ρίψης έγινε με συσκευή ραντάρ και οι μετρήσεις έλαβαν μέρος πριν, κατά τη διάρκεια και στο τέλος της προπόνησης, καθώς επίσης και μετά από τη διακοπή της προπόνησης(5η και 10η εβδομάδα). Η ανάλυση των αποτελεσμάτων έδειξε ότι η ομάδα Α και ομάδα Β βελτίωσαν την επίδοση στη ρίψη από 18,15+-0,33 m/sec σε 20,16+-0,40 m/sec(p<0,05) και από 17,83+-0,41 m/sec σε 20,09+-0,40 m/sec (p<0,05). Η επίδραση της ρίψης, μετά τη διακοπή της προπόνησης, ήταν στατιστικά σημαντικά μεγαλύτερη σε σύγκριση με αυτήν κατά την έναρξη της προπόνησης (p<0,05). Κατά την 5η εβδομάδα μετά τη διακοπή της προπόνησης η επίδοση της ομάδας Α, ομάδας Β και ομάδας ελέγχου ήταν 20,08+-0,48 m/sec, 19,60+-0,37 m/sec και 18,30+-0,39 m/sec, αντίστοιχα, ενώ μετά τη 10η εβδομάδα, μετά τη διακοπή της προπόνησης, οι ανάλογες τιμές ήταν 19,54+-0,41 m/sec, 19,36+-0,45 m/sec και 18,38+-0,35 m/sec, αντίστοιχα. Συμπερασματικά, φαίνεται πως η χρήση των δύο πειραματικά δοκιμαζόμενων μεθόδων βελτίωσης της ταχύτητας ρίψης είναι ιδιαίτερα ωφέλιμες για τους αρχάριους αθλητές, ενώ υπάρχει αδυναμία να εξακριβωθεί εάν καλύτερη μέθοδος βελτίωσης της ρίψης είναι η χρήση ελαφρύτερων μπαλών ή περιχειρίδων.