Ανίχνευση ασκησιογενούς άσθματος σε αθλούμενους στο ποδόσφαιρο ηλικίας 10-14 χρόνων: συγκριτική μελέτη από την εφαρμογή δύο προγραμμάτων παρέμβασης

Abstract

The purpose of this research was the study of Exercise Included Asthma(EIA) in football players aged 10-14 and a comparative experiment based on two training programs. 45 boys(10-14 years) with EIA diagnosed by the free running test, which was applied to 158 boys, were assigned in 3 groups, 2 experiment(EG) und 1 control(CG). Both EG, followed a warm up focused on internal training, whereas the 1st team(N=16) followed a duration training program(DT) and the 2nd(N=18) an internal training method(1T). The CG followed the usual soccer training. The programs lasted 8 weeks. All the 45 children were examined for FEV1(Forced Expiratory Volume in 1s) and PEFR(Peak Expiratory Flow Rate), endurance prior and after the completion of the training programs, as well as during the duration of football games. The results revealed that the average decrease of FEV1 or PEFR for experimental groups in the final measurements was significantly lower than the percent of the original measurement, but not for the control group and the DT group appeared to gain greater ground in the final calculations in contrast to the IT. The methodology and training programs have been analysed in the text. The implementation of a duration practice program in football in conjuction with an internal training loads during warm up appeared to be of an advantage, as the boys of the DT group gained a greater ability to withstand the training within exercise.

Σκοπός της έρευνας ήταν η ανίχνευση ασκησιογενούς άσθματος(Α.Α) σε αθλούμενους στο ποδόσφαιρο ηλικίας 10-14 χρόνων. Συγκριτική μελέτη από την εφαρμογή δύο προγραμμάτων παρέμβασης. Από 158 αγόρια αθλούμενα στο ποδόσφαιρο, μετά την εφαρμογή δρομικής δοκιμασίας, 45 εμφάνισαν Α.Α. Τα παιδιά χωρίσθηκαν σε 3 ομάδες. 2 παρέμβασης(ΟΠ) και 1 ελέγχου(ΟΕ). Η ΟΕ(Ν=11) ακολούθησε το τυπικό προπονητικό πρόγραμμα ποδοσφαίρου, ενώ οι άλλες δύο ακολούθησαν διαλειμματική μέθοδο(ΔΜ, Ν=18) η 2η. Τα προγράμαμτα διήρκεσαν 8 εβδομάδες. Τα παιδιά υποβλήθηκαν σε δρομική δοκιμασία και σπιρομέτρηση και ελέγχθηκαν ο μέγιστος εκπνεόμενος όγκος αέρα σε 1"(FEV1) η μέγιστη εκπνευστική ροή(PEFR) και η αντοχή πριν και μετά την ολοκλήρωση των προγραμμάτων καθώς και κατά τη διάρκεια του αγώνα. Παθολογικές θεωρήθηκαν η πτώση της FEV1>10% και PEFR15%. Από τα αποτελέσματα προέκυψε στατιστικά σημαντική βελτίωση των πνευμονικών παραμέτρων στις δύο ΟΠ και στη σύγκρισή τους με την ΟΕ. Η ΜΔ πλεονεκτούσε στατιστικά σημαντικά ως προς την αντοχή από τη ΔΜ και την ΟΕ. Στην εργασία αναλύονται η διαδικασία των μετρήσεων, τα παρεμβατικά προγράμματα και η συσχέτιση του Α.Α με το ιστορικό του κάθε παιδιού. Συμπερασματικά, η διαλειματική προθέρμανση, ακολουθούμενη από ΜΔ ή ΔΜ βελτιώνει την πνευμονική λειτουργία, αποτρέπει τη χρόνια φλεγμονή του βρογχικού δένδρου και επιτρέπει την επιτυχή συμμετοχή των πασχόντων από Α.Α στο ποδόσφαιρο. Προτείνεται η εφαρμογή παρεμβατικών προγραμμάτων και σε άλλα αγωνίσματα.