Μελέτη της προσαρμογής του υλικού στα τοιχώματα της κοιλότητας σε εμφράξεις σύνθετης ρητίνης - υαλοϊονομερούς κονίας

Abstract

The purpose of this study was to evaluate a) the effect of combined glass ionomer composite resin restoration on gap width in regard to the shape of GI, b) the interaction between acid etching and combined GI/CR restoration on gap along the cavity walls.Cavities were prepared at the buccal and lingual surfaces of extracted human premolar teeth. They were divided in four groups. I-III were restored with GI/CR, GI in different shapes while IV was restored with CR only. Half of the teeth in each group were beveled and etched at the enamel margins. They were stored in water bath at 37o C for 24hrs, then embedded in acrylic resin and sectioned longitudinally through the center of the restoration. They were highly polished with final diamond paste of 0.25μm, observed in optical microscope and pictures were taken at a final magnification on the slide film of 51.2x. The areas pictured were: Α, Ι at the restoration margins, Δ and Ζ at the axial-occlusal and axial-gingival angles, Ε at the middle of the axial wall, Κ at the middle of the GI/CR interface, Β and Θ at the interface of GI/CR and Γ, Η at the occlusal and gingival wall at the GI-tooth interface. According to gap width they were classified as:0: no gap, 1:gap up to 10μm, 2: 10-20 μm, 3:20-30 μm, 4:30-40 μm,5: 40-50 μm, 6:50-60 μm, 7:60 μm and above.The results show that gap width is not the same all along the cavity walls. Areas of outer margins (A,I) showed the smallest gap when enamel had been etched. In non-etched samples groups I,II showed higher gap values than groups III, IV. Two way ANOVA analysis showed interaction of group and etching (A:F=4.180 and p=0.00725, I:F=5.5510 and p=0.0013).In area E the higher values were observed in group IV and were statistically significant different from other groups (F=6.929, p=0.0002) and this was independent of acid etching (F=1.457, p=0.229). The values of area Z were the highest values observed.In conclusion, enamel etching eliminates the gap at the outer margins only, group III had the lower gap values at the margins in non-etched samples, the use of GI even though does not change the marginal gap achieves a better interface especially at the axial wall, whatever was the placement shape of the GI any of them experiences problems at certain areas.

Σκοπός της εργασίας αυτής ήταν η μελέτη της επίδρασης του εύρους του περιεμφρακτικού χώρου σε σχέση με α) τη συνδυασμένη έμφραξη με υαλοϊονομερή κονία και σύνθετη ρητίνη στο εύρος του περιεμφρακτικού χώρου, β) την επίδραση της συνδυασμένης τεχνικής έμφραξης με υαλοϊονομερή κονία και σύνθετη ρητίνη σε συνδυασμό με την αδροποίηση της αδαμαντίνης και γ) τη θέση όχι μόνο των εξωτερικών ορίων της κοιλότητας, αλλά και στα πλάγια τοιχώματα και τον πυθμένα της. Για το σκοπό της μελέτης παρασκευαστήκαν τυποποιημένες κοιλότητες στις παρειακές και γλωσσικές επιφάνειες ανθρώπινων προγομφίων οι οποίες εμφράχθηκαν με τέσσερεις τεχνικές (I – IV). Στις Ι, ΙΙ και ΙΙΙ η έμφραξη έγινε με την τεχνική της διπλής έμφραξης με υαλονοϊονομερή κονία σε διαφορετικά σχήματα και σύνθετη ρητίνη, ενώ στην ομάδα IV με σύνθετη ρητίνη. Στις μισές κοιλότητες λοξοτομήθηκαν τα αδαμαντινικά όρια και αδροποιήθηκαν μετά την πήξη της υαλοϊονομερούς κονίας. Τα δοκίμια διατηρήθηκαν 24 ώρες σε υδατόλουτρο 37ο C, στη συνέχεια εγκιβωτίσθηκαν και πραγματοποιήθηκαν τομές κάθετα στην παρειακή επιφάνεια στο κέντρο των εμφράξεων. Ακολούθησε λείανση της επιφάνειας σε αδρότητα 0,25 μm, παρατήρηση σε οπτικό μικροσκόπιο και φωτογράφιση συγκεκριμένων περιοχών για όλες τις ομάδες και τέλος μέτρηση του περιεμφρακτικού χώρου.Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι: οι περιοχές των εξωτερικών ορίων παρουσίασαν το μικρότερο εύρος περιεμφρακτικού χώρου στα δοκίμια των οποίων τα όρια της αδαμαντίνης είχαν λοξοτομηθεί και αδροποιηθεί. Χωρίς τη χρήση της αδροποίησης παρατηρήθηκαν διαφορές μεταξύ των τεχνικών τοποθέτησης της υαλοϊονομερούς κονίας. Η κεντρική περιοχή του πυθμένα της κοιλότητας έδειξε το μεγαλύτερο εύρος στην ομάδα ΙV ανεξάρτητα από την αδροποίηση ή μη των ορίων. Στις περιοχές των γωνιών του πυθμένα των κοιλοτήτων οι μασητικές – αξονικές δίεδρες γωνίες εμφανίζουν καλύτερη προσαρμογή από τις αυχενικές – αξονικές. Η παρουσία υαλοϊονομερούς κονίας μειώνει το εύρος του περιεμφρακτικού χώρου στον πυθμένα της κοιλότητας, παρατηρείται όμως περιεμφρακτικός χώρος στη διεπιφάνεια υαλοϊονομερούς κονίας σύνθετης ρητίνης όχι τόσο στο κέντρο της έμφραξης όσο στις περιοχές των πλαγίων τοιχωμάτων της κοιλότητας. Παρατηρήθηκε μια τάση εμφάνισης υψηλότερων τιμών εύρους περιεμφρακτικού χώρου στις περιοχές του αυχενικού ημιμορίου της κοιλότητας σε σχέση με αυτές των αντίστοιχων περιοχών του μασητικού ημιμορίου αν και οι διαφορές αυτές ήταν στατιστικά σημαντικές σε λίγες περιπτώσεις. Παρατηρούνται δε ανεξάρτητα από την αδροποίηση ή μη του αδαμαντινικού ορίου.