Displacement settlements: In search of the architectural principles of urban informality

Abstract

The interest of this dissertation is to trace the links between the emergence process of informal urbanisations and the structure of the architectural-units generated along this process. It seeks to answer the question whether one can speak of architectural principles which determine the shape of "informal" buildings and urbanisations. The research is focused on Bogota, a city that has incubated a systematic mode of land subdivision and edification outside the hegemonic planning system: pirate urbanisation and autoconstruction. The main body of the research is structured in two parts, each of which deals with one of the couple of processes it tries to link. That is the "system" – the process of emergence of informal urbanisations-, on the one hand, and the "unit" –the architectural products-means of this process-, on the other. The system is approached from five different perspectives –legal, social, political, tectonic, and economic- related to the multiple terms with which 'informal settlements' have been tagged by both spoken and written language. The second part is based on direct observations –carried between 2006 and 2012- upon a specific building and the neighbourhood in Bogota where it has been constructed by its inhabitants. It describes the architectural structure of the building as constructed by the studied family along their displacement process. The conclusion of the research is that once informality is an urbanisation system in constant state of becoming, the architectonic principles of the units derived along the process can be defined in terms of their capacity to entail shifting.

Αντικείμενο της διατριβής αποτελεί η διερεύνηση της σχέσης ανάμεσα στη διαδικασία "άτυπης αστικοποίησης" που λαμβάνει χώρα στην περιφέρεια της Μπογκοτά, και στην δομή των αρχιτεκτονικών μονάδων (κατοικίας) που αναδύονται κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας. Από την άτυπη αυτή διαδικασία εκκολάπτεται ένας συστηματικός τρόπος κατανομής της γης και δόμησης, που τελεί σε συνεχή ροή κίνησης έξω από το τυπικό ("ηγεμονικό") πολεοδομικό σύστημα: μια "πειρατική" αστικοποίηση και αυτοκατασκευή. Στόχος είναι να ανιχνευθεί κατά πόσο είναι δυνατόν να εντοπισθούν αρχιτεκτονικές αρχές στους παραπάνω "οικισμούς εκτόπισης".Η διατριβή διακρίνεται σε δυο κυρίως μέρη και έναν τρίτο που περιέχει τα συμπεράσματα. Το πρώτο μέρος αφιερώνεται στην "άτυπη αστικοποίηση", προσδιορίζοντας το θεωρητικό πλαίσιο και τα εννοιολογικά εργαλεία της μελέτης. Το δεύτερο μέρος αφιερώνεται στην "μελέτη της συγκεκριμένης περίπτωσης: από την μία πλευρά, του περιαστικού ιστού, όπως εντοπίζεται στην πολλαπλότητα μιας σειράς ανάλογων περιπτώσεων διεθνώς. Από την άλλη, της αρχιτεκτονικής μονάδας (της κατοικίας) , όπως εντοπίζεται σε μια μεμονωμένη περίπτωση στην περιφέρεια της Μπογκοτά. Το τρίτο μέρος αφορά τη σύνθεση των δύο προηγούμενων, δηλαδή την συγχώνευση της μεμονωμένης περίπτωσης στην πολλαπλότητα της γενικής θεώρησης ως προς το στόχο της διατριβής: να ξεκλειδώσει πιθανές αρχιτεκτονικές αρχές, οι οποίες τελούν σε μόνιμη κίνηση, μια και απορρέουν από μια "άτυπη" αρχιτεκτονική, η οποία βρίσκεται σε μόνιμη κατάσταση μεταβολής.