Μελέτη της επίδρασης της ένδειας ψευδαργύρου στην ανοσολογική λειτουργία των ασθενών που υποβάλλονται σε θεραπεία με διουρητικά

Abstract

To test the hypothesis that choronic treatment with diuretics may induce immunological changes associated with tissue Zn depletion, serum Zn, hair Zn, and T lymphocyte subpopulations were determined in 10 hypertensive patients (3 men and 7 women, aged 56-65 years) treated with thiazides for 6-36 months and in a control group of 9 hypertensive patients (5 men and 4 women, aged 55-65 years) who had not been given any diuretic treatment for at least 6 months before study. Mean (+5D) hair Zn was found to be significant by (p=0.007) lower in the diuretic-treated patients (2.04+0.41 μmol/g) than in the control group (3.13+1.04 μmol/g). All T-cells (T3) did not differ significantly between the two groups but the mean percentage of T-helper (T4) cells was significantly (p=0.004) lower (30.9+11.1 vs 51.1+15), and the mean percentage of T-suppressor (18) cells was significantly (p=0.003) higher (57.3+12vs34.0+17.4) in the· control group. In two of the diuretic-treated patients, the administration of oral Zn supplements (Zn aspartate, 150 mg daily) for one month resulted in an increase in the percentage of T4 cells, a decrease in the percentage of T8 cells, and an increase in the T4/T8 ratio, in both cases. It is concluded that prolonged treatment of thiazide diuretics may lead to defective immunocompetence associated with Zn deficiency.

Σκοπός της εργασίας ήταν η διερεύνηση της υπόθεσης ότι η παρατεταμένη θεραπεία με διουρητικά συνεπάγεται διαταραχές του συστήματος της κυτταρικής ανοσίας συνδεόμενες με την ιστική ένδεια Zn που έχει αναφερθεί ότι αναπτύσσεται σε ασθενείς που υποβάλλονται σε χρόνια χορήγηση αυτών των φαρμακευτικών παραγόντων. Μελετήθηκαν 19 συνολικά ασθενείς με ιδιοπαθή υπέρταση από τους οποίους οι 10 (3 άντρες και 7 γυναίκες, ηλικίας 56-65 ετών) είχαν υποβληθεί σε θεραπεία με θειαζίδες επί 6-36 μήνες και οι 9 (5 άντρες και 4 γυναίκες, ηλικίας 55-65 ετών) δεν είχαν πάρει διουρητικά επί 6 τουλάχιστον μήνες πριν από τη μελέτη. Στους ασθενείς και των δύο ομάδων προσδιορίστηκαν οι υποπληθυσμοί των λεμφοκυττάρων και οι Zn του ορού και των τριχών. Η μέση τιμή του Zn και των τριχών βρέθηκε σημαντικά (p=0.007) χαμηλότερη στους ασθενείς που είχαν υποβληθεί σε θεραπεία με διουρητικά από όσο και στην ομάδα ελέγχου. 0 ολικός πληθυσμός των λεμφοκυττάρων (Τ3) δεν διέφερε σημαντικά ανάμεσα στις δύο ομάδες, αλλά η εκατοστιαία αναλογία των βοηθητικών Τ-κυττάρων (Τ4) ήταν σημαντικά (p=0.004) χαμηλότερη και η εκατοστιαία αναλογία των κατασταλτικών Τ-κυττάρων (Τ8) σημαντικά (p=0.003) υψηλότερος στους ασθενείς που είχαν υποβληθεί σε θεραπεία με διουρητικά από όσο στους υπόλοιπους ασθενείς. Σε δύο ασθενείς που είχαν υποβληθεί σε θεραπεία με διουρητικά, χορηγήθηκε ασπαρτικός Zn από το στόμα στην ημερήσια δόση των 150mg, επί ένα μήνα. Μετά από την χορήγηση του Zn, η αναλογία των κυττάρων Τ4 αυξήθηκε, η αναλογία των κυττάρων T8 ελαττώθηκε και η σχέση Τ4/Τ8 αυξήθηκε και στις δύο ασθενείς. Συμπεραίνεται ότι η χρόνια θεραπεία με θειαζιδικά διουρητικά δυνατόν να έχει ως ανεπιθύμητη ενέργεια μειονεκτική κυτταρική ανοσία συνδεδεμένη με ιστική ένδεια Zn.