Διερεύνηση όγκων κεντρικού νευρικού συστήματος με τεχνικές αυτοματοποιημένης κυτταρολογίας και ιστολογίας

Abstract

Tumors of the central nervous system (CNS) may be derived from any cell type of the brain and supporting structures. Astrocytomas and glioblastoma multiforme are the most frequently diagnosed forms. Although the histology of tumors remains the most important variable in determining the prognosis and in many cases the therapeutic approach as well, various biogenetic and molecular techniques hold an important position, with the study of DNA being an acceptable investigation technique. This study examines the information that can be derived from these techniques, using flow and image cytometry. In a total of 104 samples of patients with primary malignant CNS tumors, the DNA index, which expresses the relation of DNA content of test sample cells in phase G0G1 divided by the DNA content of normal cells in the same phase, was measured. Other related parameters were measured as well. A statistical analysis of the results followed, that was correlated with the tumor grade of malignancy and the patient survival rate, since they were followed up until they died. The results demonstrated a relation between high grade of malignancy and aneuploidy. Prognosis was closely related to ploidy since the difference in survival was significant between aneuploid and diploid tumors with the latter clearly demonstrating higher survival rates. Synchronous study of survival according to the grade of malignancy in conjunction with ploidy status, leads to interesting results. The same applies for survival rate according to the S phase fraction and degree of hyperploidy.We conclude that the results of these cytometry studies are able to allow better design of therapeutic approach and contribute to determining prognosis for CNS tumors.

Οι όγκοι του κεντρικού νευρικού συστήματος (ΚΝΣ) είναι δυνατό να προέρχονται από κάθε κυτταρικό τύπο του εγκεφάλου και των δομών στήριξής του, με τα αστροκυττώματα και το πλειόμορφο γλοιοβλάστωμα να αποτελούν τους συχνότερους. Αν και η ιστολογική εικόνα του όγκου εξακολουθεί να αποτελεί την πιο σημαντική μεταβλητή καθορισμού της πρόγνωσης και σε πολλές περιπτώσεις να καθορίζει και τη θεραπευτική προσέγγιση, σημαντική θέση κατέχουν και διάφορες βιογενετικές και μοριακές τεχνικές, με τη μελέτη του DNA να αποτελεί σημαντική τεχνική διερεύνησης. Η παρούσα μελέτη διερευνά τις πληροφορίες που μπορούν να αντληθούν από τις τεχνικές αυτές, χρησιμοποιώντας την κυτταρομετρία ροής και τη στατική κυτταρομετρία. Σε σύνολο 104 δειγμάτων ασθενών με πρωτοπαθείς κακοήθεις όγκους του ΚΝΣ μετρήθηκε ο δείκτης DNA που εκφράζει τη σχέση του ποσού DNA που έχουν τα κύτταρα του προς εξέταση δείγματος στη φάση G0G1, προς το σχετικό ποσό DNA που έχουν τα φυσιολογικά κύτταρα στην ίδια φάση, καθώς και άλλες σχετικές παράμετροι. Έπειτα έγινε στατιστική ανάλυση των αποτελεσμάτων και συσχέτιση με τον ιστολογικό βαθμό κακοήθειας και την επιβίωση των ασθενών, οι οποίοι παρακολουθήθηκαν μέχρι να αποβιώσουν. Η μελέτη καταδεικνύει μια στενή σχέση μεταξύ του υψηλού βαθμού κακοήθειας και της ύπαρξης ανευπλοειδίας. Η πρόγνωση, σχετίζεται με την πλοειδικότητα αφού η διαφορά στο χρόνο επιβίωσης ήταν σημαντική ανάμεσα στους ανευπλοειδικούς και τους διπλοειδικούς όγκους, με τους τελευταίους να εμφανίζουν σαφώς μεγαλύτερους χρόνους. Η σύγχρονη μελέτη της επιβίωσης ανάλογα με το βαθμό κακοήθειας σε συνδυασμό με την κατάσταση πλοειδίας καταλήγει σε ενδιαφέροντα συμπεράσματα. To ίδιο και η μελέτη του χρόνου επιβίωσης σύμφωνα με το κλάσμα της φάσης S και του βαθμού υπερπλοειδίας. Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι τα αποτελέσματα αυτών των αναλύσεων είναι σε θέση να επιτρέψουν τον καλύτερο σχεδιασμό της θεραπευτικής προσέγγισης και τον καθορισμό της πρόγνωσης.