Αποκαταστάσεις ελλειμάτων κεφαλής και τραχήλου με μικροχειρουργικές τεχνικές

Abstract

Purpose Microvascular free tissue transfer has been introduced as a reconstructive option during the last twenty years and has provided new reconstructive perspectives after radical curative surgery in patients with head and neck cancer previously considered inoperable. Since the introduction of radial forearm free flap, several other free flaps originating from various parts of the body have been used and proved effective in the reconstruction of complex surgical defects. The purpose of the present study was to review our experience and evaluate our results on 101 patients with complex maxillofacial surgical defects reconstructed with microvascular free tissue transfer over the last 10 years.Material and MethodsDuring the years 1998-2008, 101 free flap reconstructions on 96 patients were performed in our Department. 24 patients were female and 72 male with a mean age of 54.6 years at presentation (range 20-87). The majority of the patients (72) suffered from squamous cell carcinoma of the oral mucosa while 16 suffered from other types of malignant tumors of the head and neck. The reconstructive options included 70 radial forearm flaps, 11 free fibula flaps, 11 rectus abdominis flaps, 7 latisimous dorsi flap, and 2 gracilis muscle flaps.ResultsNinety two of our flaps completely survived free tissue transfer, giving an overall success rate of 91%. In 16.8% of the flaps surgical re-expoloration of the anastomoses had to be performed and this was successful in 60% of the cases. Postoperative complications of minor, moderate and severe degree were observed in 59% of the patients. Mean hospitalization was 3 weeks. After a median postoperative follow up of 29.6 months, 59 patients (61%) are alive and free from disease.ConclusionFree microvascular tissue transfer is a safe and reliable reconstructive option for patients with advanced neoplastic disease of the head and neck and represents a reconstructive option for patients who have otherwise been considered inoperable. Our results collaborate well with those reported in the literature.

ΣκοπόςΗ μεταφορά ελεύθερων κρημνών με μικροαγγειακές τεχνικές τα τελευταία είκοσι χρόνια έχει προσφέρει νέες προοπτικές στην αποκατάσταση μετά από ριζικές χειρουργικές εκτομές σε καρκίνους που πριν θεωρούνταν ανεγχείρητοι. Σκοπός της εργασίας αυτής είναι να παρουσιάσει τα αποτελέσματα της δεκαετούς εμπειρίας του τμήματός μας σε ασθενείς με εκτεταμένα κρανιοπροσωπικά ελλείμματα.Υλικό και μέθοδοςΑπό το 1998 έως το 2008 έγιναν στο Τμήμα μας 101 μεταφορές ελεύθερων κρημνών με μικροαγγειακές τεχνικές σε 96 ασθενείς (24 γυναίκες και 72 άνδρες) με μέσο όρο ηλικίας τα 54,6 έτη (20-87). Οι κρημνοί που χρησιμοποιήθηκαν ήταν 48 δερμοπεριτονιακοί κερκιδικοί κρημνοί του αντιβραχίου, 22 οστεοδερμοπεριτονιακοί κρημνοί του αντιβραχίου, 11 οστεοδερμοπεριτονιακοί κρημνοί της περόνης, 11 μυϊκοί ή μυοδερματικοί ορθοί κοιλιακοί, 7 πλατείς ραχιαίοι και 2 ισχοί προσαγωγοί. Ο συχνότερα απαντώμενος ιστολογικός τύπος καρκίνου ήταν το ακανθοκυτταρικό καρκίνωμα και οι μισοί σχεδόν ασθενείς μας έλαβαν ακτινοβολία προεγχειρητικά. ΑποτελέσματαΗ μεταμόσχευση ήταν κρημνών επιτυχής σε 92 κρημνούς (91%). Στο 16,8% των κρημνών χρειάστηκε να γίνει χειρουργική διερεύνηση των αναστομώσεων και αυτή ήταν επιτυχής στο 60% των περιπτώσεων. Μετεγχειρητικές επιπλοκές μικρής, μεσαίας και μεγάλης βαρύτητας παρατηρήθηκαν στο 59% των ασθενών. Ο μέσος χρόνος νοσοκομειακής περίθαλψης ήταν 3 εβδομάδες. Μετά από παρακολούθηση των ασθενών κατά μέσο όρο 29,6 μήνες, 59 (61%) από αυτούς παραμένουν ελεύθεροι νόσου.ΣυμπεράσματαΗ μεταμόσχευση ιστών με μικροαγγειακές τεχνικές είναι ασφαλής και αξιόπιστη μέθοδος αποκατάστασης ελλειμμάτων μετά από εκτομές νεοπλασιών και προσφέρει στους ασθενείς καλύτερη πρόγνωση και ποιότητα ζωής.