Συμβολή στη μελέτη της μαλονδιαλδεΰδης (MDA) ως δεόκτη της διακύμανσης του οξειδωτικού stress κατά τη διάρκεια της χειρουργικής αποκατάστασης των υπονεφρικών ανευρυσμάτων της κοιλιακής αορτής

Abstract

Objective: Ischaemia – reperfusion injury through the activation of inflammatory pathways contributes to mortality and morbidity of Αbdominal Aortic Aneurysm (AAA). The aim of this study was to measure the grade and time-course of oxidative stress in AAA repair and to investigate any potential relationship with intra- or perioperative events (aortic clamping time, blood loss, and need for Intensive Care Unit (ICU) transfer)Methods: Blood samples were taken from 53 patients undergoing AAA open repair before induction of anesthesia, at 15, 30, 60, 120 min after aortic clamping, at 15 min and 60 min after clamp removal, and 24 h postoperatively. Malondialdehyde (MDA) levels were measured by a spectrophotometric method. Results: A positive correlation was found between MDA preoperative levels and the size of aneurysms (Pearson correlation= 0.578, P<0.001). No difference was observed in the MDA level between ruptured and non-ruptured aneurysms. However, considering all symptomatic patients (n=18), there was a significant elevation in the MDA levels (P<0.001) There was also a statistical significant increase in MDA values in patients transferred into the ICU and a positive correlation of aortic clamping time and MDA values at 15 and 60 min after declamping (Pearson correlation= 0,323 and 0,467 respectively, P<0.001), but not after 24 hours. Conclusions: There is a high-grade oxidative stress during AAA repair. MDA levels may identify the time intervals where the oxidative stress reach its peak and potentially predict which patients might develop systemic complications.

Σκοπός: Η ιστική ισχαιμία και η επαναιμάτωση κατά τη διάρκεια της χειρουργικής αποκατάστασης των ανευρυσμάτων της κοιλιακής αορτής (ΑΚΑ) συμμετέχουν στην ενεργοποίηση των φλεγμονωδών μηχανισμών που συμβάλλουν στη μετεγχειρητική νοσηρότητα και θνησιμότητα της νόσου. Σκοπός της μελέτης ήταν η μέτρηση του βαθμού και της διάρκειας του οξειδωτικού stress κατά την αποκατάσταση των ανευρυσμάτων της κοιλιακής αορτής και η διερεύνηση της πιθανής συσχέτισης με διε- ή περιεγχειρητικά γεγονότα (χρόνος αορτικού αποκλεισμού, απώλεια αίματος, ανάγκη για μεταφορά σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας - ΜΕΘ).Υλικά και Μέθοδοι: Δείγματα αίματος λήφθηκαν από 53 ασθενείς που υποβλήθηκαν σε ανοικτή χειρουργική αποκατάσταση ΑΚΑ πριν την εισαγωγή στην αναισθησία, στα 15, 30, 60, 120 λεπτά μετά τον αορτικό αποκλεισμό, στα 15 και 60 λεπτά μετά την άρση του αποκλεισμού καθώς και 24 ώρες μετεγχειρητικά. Τα επίπεδα της μαλονδιαλδεΰδης (malondialdehyde-MDA) μετρήθηκαν με μία φασματοφωτομετρική μέθοδο.Αποτελέσματα: Θετική συσχέτιση διαπιστώθηκε μεταξύ των επιπέδων της MDA προεγχειρητικά και του μεγέθους του ανευρύσματος (Pearson correlation= 0.578, P<0.001). Καμία διαφορά δεν παρατηρήθηκε στα επίπεδα της MDA μεταξύ των ραγέντων και μη ανευρυσμάτων. Ωστόσο, όσον αφορά τους συμπτωματικούς ασθενείς (n=18), υπήρχε μία σημαντική αύξηση των επιπέδων της MDA (P<0.001) σε σχέση με τους ασυμπτωματικούς. Υπήρχε επίσης μία στατιστικά σημαντική αύξηση των τιμών της MDA στους ασθενείς που μεταφέρθηκαν στη ΜΕΘ και θετική συσχέτιση του συνολικού χρόνου αορτικού αποκλεισμού και των επιπέδων της MDA στα 15 και 60 λεπτά μετά το «declamping» (Pearson correlation= 0.323 και 0.467 αντίστοιχα, P<0.001), αλλά όχι και μετά από 24 ώρες.Συμπέρασμα: Παρατηρείται ένα υψηλού βαθμού οξειδωτικό stress κατά τη διάρκεια της χειρουργικής αποκατάστασης των ανευρυσμάτων της κοιλιακής αορτής. Τα επίπεδα της ΜDA πιθανότατα χαρακτηρίζουν τα χρονικά μεσοδιαστήματα που το οξειδωτικό stress κορυφώνεται και δυνητικά καθορίζουν ποιοι από τους ασθενείς θα εμφανίσουν συστηματικές επιπλοκές.