Ο ρόλος του υλικού αποκατάστασης στην εξέλιξη πειραματικών διατρήσεων του υποπολφικού τοιχώματος: συγκριτική ιστολογική έρευνα σε σκύλους

Abstract

The aim of this study was the comparative evaluation of inflammatory reactions and tissue responses to four growth factors, or a zinc-oxide-eugenol-based cement(IRM), or the carrier as controls, when used for the repair of furcal perforations in dogs’ teeth. Results showed significantly high inflammatory cell response in the transforming growth factorβ1- and zinc-oxide-eugenol-based cement (IRM) groups and high rates of epithelial proliferation in the TGFβ1, basic fibroblast growth factor (bFGF) and insulin growth factor-I(IGF-I) groups. Significantly higher rates of bone formation were found in the control groups compared to the osteogenic protein-1(OP-1). Significantly higher rates of cementum formation were observed in the IGF-I and bFGF groups compared to the IRM. None of the biologically active molecules can be suggested for repairing furcal perforations, despite the fact that growth factors exerted a clear stimulatory effect on cementum formation and inhibited collagen capsule formation.

Σκοπός της εργασίας ήταν η συγκριτική αξιολόγηση των φλεγμονωδών αντιδράσεων και γενικότερα των αντιδράσεων των ιστών σε τέσσερις αυξητικούς παράγοντες, σε μια κονία οξειδίου του ψευδαργύρου (IRM), και τον φορέα ως μάρτυρες, όταν τοποθετήθηκαν σε διατρήσεις υποπολφικού τοιχώματος σε δόντια πειραματοζώων. Τα αποτελέσματα έδειξαν σημαντικά εντονώτερη φλεγμονώδη κυτταρική αντίδραση στις ομάδες του μετατρεπτικού αυξητικού παράγοντα β1 (TGFβ1), και της κονίας οξειδίου του ψευδαργύρου (ΙRM), και υψηλούς ρυθμούς επιθηλιακού πολλαπλασσιασμού στις ομάδες των TGFβ1, (bFGF) και (IGF-I). Σημαντικά εντονότερος σχηματισμός οστού διαπιστώθηκε στις ομάδες των μαρτύρων συγκριτικά με τις ομάδες του ΟΡ-1. Σημαντικά εντονότερος ρυθμός σχηματισμού οστεΐνης παρατηρήθηκε στις ομάδες των IGF-I and bFGF συγκριτικά με τις ομάδες του IRM. Κανένα από τα ενεργά βιολογικά μόρια δεν μπορεί να προταθεί για την αποκατάσταση διατρήσεων υποπολφικού τοιχώματος, παρά το γεγονός ότι οι αυξητικοί παράγοντες είχαν ξεκάθαρα διεγερτικό αποτέλεσμα στο σχηματισμό οστεΐνης και εμπόδισαν το σχηματισμό κάψας κολλαγόνου.