Η επίδραση της αύξησης της αιματικής βλεννογονικής ροής του στομάχου στην πρόληψη των οξέων εξελκώσεων μετά από per os χορήγηση αιθυλικής αλκοόλης

Abstract

Introduction & objectives The knowledge of the mechanisms which participate in the formation of the morphologic damage of the gastric mucosa after the orogastric instillation of 100% ethanol, may contribute to the understanding of the pathogenetic mechanism and in the developing treatment to protect against acute gastric mucosal lesions. Materials & methods Experiments were performed in 62 Wistar rat which divided in two Groups A and B. Forty two of them (Group A) were randomly assigned in 8 subgroups. Animals in subgroup 0 (n=6) received normal saline (0.8 mL/100 g) and in subgroup I (n=12) only 100% ethanol (0.8 mL/100 g). In the animals of the remaining subgroups 30 min before ethanol instillation the following drugs were given as follow: In subgroup IIA (n=6) Isoprenaline chlorydrate (0.005mg/100 g), in IIB (n=6) Isoprenaline chlorydrate (0.01mg/100 g), in IIIA (n=6) Nifedipine (0.0714 mg/100 g), in IIIΒ (n=6) Nifedipine (0.1428 mg/100 g), in IV (n=6) Dihydralazin (0.36 mg/100 g), and in subgroup V (n=6) Isosorbitde chlohydrate (0.03 mg/100 g). One hour after ethanol instillation the animals were euthanatized, the stomach was removed and opened along the great curvature. It was then pinned open to expose the mucosa without tension and was photographed always under the same conditions. From the slides projection the lesion area (mm2), the total area of the corpus (mm2) and the percentage corpus mucosa containing lesions were determined by planimetry. Twenty rats (Group B) divided in 5 equal subgroups received under the same protocol ethanol with the aforementioned drugs and the blood level of ethanol was determined of the end of the one hour period. Results & Conclusions In subgroup I the percentage was 44.37±5.59%, in IIA: 12.18±4.64%, in IIB: 2.70±1.05%, in IIIA: 8.72±3.49%, in IIIB: 2.92±0.95%, in IV: 2.44±0.85%, and in subgroup V: 2.30±0.69%. No lesions were observed in subgroup 0. In Group A the percentage of mucosal lesion in subgroups IIA, IIB, IIIA, IIIB, IV, and V was different from the observed lesions of the subgroup I (p< 0.05). No differences were noticed within IIA, IIB, IIIA, IIIB, IV, and V. No significant differences of blood level of ethanol were observed between the 5 subgroups in Group B. In conclusion, the orogastric instillation of 100% ethanol results in serious lesions of the gastric mucosa. The pretreatment of the animals with drugs that increase the gastric mucosal blood flow seems that significantly attenuates the alcohol induced mucosal damage.

Εισαγωγή - Στόχος Η καλύτερη γνώση του παθογενετικού μηχανισμού προκλήσεων μορφολογικών αλλοιώσεων στο γαστρικό βλεννογόνο μετά από χορήγηση αιθανόλης μπορεί να υποβοηθήσει στην πρόληψη και την καλύτερη αντιμετώπιση των οξέων βλαβών του βλεννογόνου του στομάχου. Σκοπός της εργασίας αυτής ήταν να διερευνηθεί η επίδραση φαρμακευτικών ουσιών που αυξάνουν την αιμάτωση του βλεννογόνου του στομάχου στη βαρύτητα των γαστρικών αλλοιώσεων που προκαλούνται μετά από χορήγηση αιθυλικής αλκοόλης. Μεθοδολογία Χρησιμοποιήθηκαν 62 επίμυες Wistar, που χωρίστηκαν σε δύο ομάδες Α και Β. Η ομάδα Α (n=42) περιλάμβανε 8 ίσες υποομάδες. Στην υποομάδα 0 (n=6), χορηγήθηκε per os φυσιολογικός ορός, στην υποομάδα Ι (n=6), που αποτέλεσε την υποομάδα ελέγχου, χορηγήθηκε per os 100% απόλυτη αιθανόλη (0.8mL/g). Στις υπόλοιπες έξι υποομάδες 30 min πριν τη χορήγηση της αιθανόλης δόθηκαν υδροχλωρική ισοπρεναλίνη σε δύο διαφορετικές δόσεις (ΙΙΑ, n=6, 0.005mg/100 g και ΙIB, n=6, 0.01mg/100 g), νιφεδιπίνη επίσης σε δύο δόσεις (ΙΙIΑ, n=6, 0.0714 mg/100 g και IIIB, n=6, 0.1428 mg/100 g), διυδραλαζίνη (IV, n=6, 0.36 mg/100 g), και δινιτρικός ισοσορβίτης (V, n=6, 0.03 mg/100 g). Μια ώρα μετά τη χορήγηση της αιθανόλης αφαιρέθηκε ο στόμαχος, ανοίχθηκε κατά μήκος του μείζονος τόξου, καθηλώθηκε χωρίς τάση και φωτογραφήθηκε με τις ίδιες πάντοτε συνθήκες. Από την προβολή των φωτογραφιών, μετρήθηκαν με πλανίμετρο οι επιφάνειες που παρουσίασαν μακροσκοπικές αλλοιώσεις και εκφράστηκαν ως ποσοστό βλάβης επί της συνολικής επιφάνειας του στομάχου. Οι επίμυες της ομάδας B (n=20) χωρίσθηκαν σε 5 ίσες υποομάδες και στα πειραματόζωα αυτά χορηγήθηκαν με τις ίδιες συνθήκες και την ίδια δοσολογία συνδυασμός αιθανόλης και των φαρμακευτικών ουσιών που χορηγήθηκαν στην ομάδα A και μετρήθηκαν τα επίπεδα συγκεντρώσεως της αιθανόλης στο αίμα. Αποτελέσματα - Συμπεράσματα Το ποσοστό βλάβης στις διαφορές υποομάδες της ομάδας Α ήταν: υποομάδα Ι: 44.37±5.59%, IIA: 12.18±4.64%, IIB: 2.70±1.05%, IIIA: 8.72±3.49%, IIIB: 2.92±0.95%, IV: 2.44±0.85% και υποομάδα V: 2.30±0.69%. Δεν παρατηρήθηκαν βλάβες στην υποομάδα 0. Όλες οι υποομάδες της Ομάδας Α (IIA, IIB, IIIA , IIIB, IV και V) διέφεραν σημαντικά από την υποομάδα στην οποία χορηγήθηκε μόνον αιθανόλη (Ι) που είχε και τις μεγαλύτερες αλλοιώσεις, ενώ δεν υπήρχαν διαφορές μεταξύ των υποομάδων, στις οποίες χορηγήθηκε αιθανόλη σε συνδυασμό με τα διάφορα φάρμακα. Δεν παρατηρήθηκαν επίσης διαφορές των επιπέδων αιθανόλης στο αίμα μεταξύ των 5 υποομάδων της Ομάδας Β. Συμπεραίνεται ότι η χορήγηση απόλυτης αιθανόλης σε επίμυες προκαλεί σημαντικές αλλοιώσεις στο γαστρικό βλεννογόνο. Η ταυτόχρονη όμως χορήγηση φαρμάκων που είναι γνωστό ότι αυξάνουν την αιμάτωση του γαστρικού βλεννογόνου ελαττώνει σημαντικά την έκταση των βλαβών αυτών.