Μελέτη της κινητικής του περιτοναίου μετά από οξεία ενδοπεριτοναϊκή χορήγηση νιφεδιπίνης

Abstract

In order to evaluate the effect of nifedipine on peritoneal membrane transport we administered the drug intraperitoneally (ip) in 18 patients on continuous ambulatory peritoneal dialysis (C.A.P.D.). The study included 3 successive phases (α, β, γ). During each phase 2 L of peritoneal dialysis solution were instilled and remained peritoneally for 60 minutes. In the β’ phase 10 mg of infedipine was administered ip. The clearances and the total peritoneal transport of urea, creatinine, uric acid, phosphorus calcium, sodium, potassium and the ultrafiltration rate as well as the blood pressure and cardiac pulses were determined during each phase and compared using the t-test for pairs. The administration of infedipine improved significantly the clearances of solutes, electrolytes & the ultrafiltration rate compared to these of a phase (p<0.001) nifedipine also resulted in a statistically decrease of systolic and diastolic blood pressure of the cardiac pulse rate (p<0.001) compared to the thermodynamic effects during the α΄phase. The effects of nifedipine remained evident in solute and water transport and in blood pressure during the γ' phase too suggesting a long acting effect of the drug. It is concluded that the intraperitoneal administration of nifedipine increases the peritoneal solute and water transport. Its clinical application may be useful in uremic patients with congestive heart failure or uremic coma and in C.A.P.D. patients with reduced peritoneal clearances.

Σκοπός της μελέτης ήταν η επίδραση της ενδοπεριτοναϊκής χορήγησης νιφεδιπίνης στις περιτοναϊκές καθάρσεις ύδατος και ουσιών σε ασθενείς υπό συνεχή φορητή περιτοναϊκή κάθαρση (Σ.Φ.Π.Κ.). Η μελέτη πραγματοποιήθηκε σε 18 ασθενείς και περιλαμβάνει 3 διαδοχικές φάσεις (α, β, γ) για κάθε ασθενή. Κατά τις φάσεις α, β, γ, γινόταν έγχυση περιτοναϊκού διαλύματος 2 L που παρέμενε επί 60 λεπτά. Στη β’ φάση γινόταν σύγχρονη έγχυση στο περιτοναϊκό διάλυα 10 mg νιφεδιπίνης. Κατά τη διάρκεια κάθε φάσης προσδιοριστήκαν οι καθάρσεις και η ολική μεταφορά ουρίας, κρεατίνης, ουρικού οξέος, φωσφόρου, ασβεστίου, καλίου, νατρίου, του υπερδιηθήματος και η αρτηριακή πίεση και η καρδιακή συχνότητα. Η σύγκριση των προσδιοριζόμενων παραμέτρων έγινε με τη μέθοδο t-test για ζεύγη. Η ανάλυση των αποτελεσμάτων έδειξε στατιστικά σημαντική αύξηση των καθάρσεων και της μεταφοράς οσίων και του υπερδιηθήματος κατά τη β’ φάση σε σχέση με την α’ (p<0,001). Επίσης παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική πτώση της αρτηριακής πίεσης και αύξηση της καρδιακής συχνότητας. Η δράση αυτή της νιφεδιπίνης ήταν παρατεταμένη και διατηρήθηκε και κατά τη γ’ φάση. Συμπερασματικά η επιχορήγηση νιφεδιπίνης αυξάνει τη διάχυση και την υπερδιήθηση στην Σ.Φ.Π.Κ. και συγχρόνως προκαλεί πτώση της αρτηριακής πίεσης δράσεις που έχουν απόλυτη ένδειξη σε επείγουσα αντιμετώπιση ουραιμικού ασθενούς με οξύ πνευμονικό οίδημα ή σε ασθενείς υπό Σ.Φ.Π.Κ. και απώλεια υπερδιήθησης.