Ο σπουδαίος λόγος για την καταγγελία διαρκών συμβάσεων ορισμένου χρόνου

Abstract

Στόχος της μελέτης είναι η διατύπωση κατευθυντήριων γραμμών που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως εργαλεία για την κρίση περί της συνδρομής η μη «σπουδαίου λόγου» καταγγελίας σε κάθε διαρκή σύμβαση Προς το σκοπό αυτό ερευνήθηκαν τα πορίσματα της (ελληνικής και γερμανικής) νομολογίας και θεωρίας κυρίως από τις συμβάσεις εργασίας, εταιρείας, εμπορικής αντιπροσωπείας-διανομής και δικαιόχρησης. Το δικαίωμα έκτακτης καταγγελίας για σπουδαίο λόγο εδράζεται στην ανάγκη προάσπισης της ιδιωτικής αυτονομίας του καταγγέλλοντος στις εξαιρετικές περιπτώσεις όπου η συνέχιση της σύμβασης έχει καταστεί γι’ αυτόν μη ανεκτή. Με αυτήν την αφετηρία, η κρίση για την ύπαρξη ή μη σπουδαίου λόγου αναδεικνύεται ως το αποτέλεσμα μιας προσεκτικής στάθμισης των συγκρουόμενων συμφερόντων των μέρων και γίνεται απόπειρα προσδιορισμού της μεθόδου και των βασικών παραγόντων της στάθμισης αυτής. Ιδιαίτερα εξαίρεται η σημασία της αρχής της καλής πίστης ως βασικού μέσου εξειδίκευσης της αόριστης νομικής έννοιας «σπουδαίος λόγος», η αναγκαιότητα αρνητικής πρόγνωσης για την ομαλή λειτουργία της σύμβασης στο μέλλον ως αναγκαίο προαπαιτούμενο του σπουδαίου λόγου καταγγελίας, καθώς και ο ρόλος της αρχής της αναλογικότητας, ιδίως της επιμέρους αρχής της αναγκαιότητας, ως σημαντικού κριτηρίου της επιβαλλομένης στάθμισης συμφερόντων. Τελικά, η συνδρομή σπουδαίου λόγου καταγγελίας θα γίνεται δέκτη πάντα όταν και μόνο όταν η σύμβαση έχει δεχτεί τόσο σοβαρό πλήγμα, που προβλέπεται βάσιμα η διατάραξη της και στο μέλλον, η διατάραξη αυτή δεν μπορεί να παραμεριστεί με τη χρήση ηπιότερων της καταγγελίας μέσων και από την προσεκτική στάθμιση των συγκρουόμενων συμφερόντων προκύπτει ότι προβάδισμα πρέπει να δοθεί στην αξίωση του καταγγέλλοντος να αποδεσμευθεί από τη σύμβαση.

Ziel der Dissertation ist die Formulierung von Leitlinien fur die Beurteilung über das Vorhandensein "wichtiger Grunde" zur ausserordentlichen Kündigung im Rahmen aller befristeten Vertrage. Dazu wurden griechische und deutche Urteile und Schriften vom Gebiet der Arbeits-, Gesellschafts-, Handelsvertreter-, Vertragshandler- und Franchising Vertrage untersucht. Das Recht zur Kündigung aus wichtigem Grund dient der Wahrung des Selbstbestimmungsrecht des Kundigenden in ausserordertlichen Fallen, wenn die Fortsetzung des Vertragsverhaltnisses ihm nicht zugemutet werden kann. Die Beurteilung über das Vorhandensein eines wichtigen Kundigungsgrundes muss das Ergebnis einer umfassenden Interessenabwagung sein, deren hauptsächliche Einzelelemente und Methode untersucht warden. Das "Treu und Glauben" Prinzip ist ein wesentliches Konkretisierungsmittel der unbestimmten Rechtsbegriff "wichtiger Grund", einen wichtigen Kundigungsgrund kann es ohne eine Negativprognose nicht gegeben und der Grundsatz der Verhältnismässigkeit, besonders im Form des "ultima ratio" Prinzips, ist ein wichtiges Kriterium im Rahmen der Interessenabwagung. Zusammengefasst, einen wichtigen Grund zur ausserordentlichen Kündigung ist es gegeben nur dann und immer dann, wenn die vorliegende Tatbestande das Vertragsverhaltnis beeinträchtigen, eine auch zukunftige Beeitrachtigung prognostiziert wird, es keine mildere Mittel gibt, um die Vertragsbeeintrachtigung zu beseitigen und es aus seiner umfassenden Interessenabwagung ergibt, dass es dem Kundigenden nicht zugemutet werden kann, im Vetrag zu bleiben.