Αντισώματα έναντι του πρωτέα στην ρευματοειδή αρθρίτιδα

Abstract

Objective: The aim of this study was to investigate the existence of antibodies against Proteus Mirabilis in patients with rheumatoid arthritis (RA), because albeit, various environmental and genetic factors were implicated in the expression of RA its causation it is not yet completely determined. Methods: In this study 63 patients with RA and 38 healthy controls were included. Total blood count, PLT, CRP, ESR, RF, solube adhesion molecules (E-selectin, P-selectin, ICAM-1) and class-specific antibodies, IgM, IgG and IgA against three human cross-reactive and non cross-reactive synthetic peptides from Proteus Mirabilis, heamolysin (HpmB), Urease C (UreC) and Urease F (UreF) were performed in all subjects. Likewise, IgA antibodies against of the same peptides of Proteus Mirabilis were performed in urine of all subjects. Anti-peptide autibodies were measured using the ELISA method. Results: Significantly elevated levels – of class specific IgM, IgG and IgA antibodies against the three Proteus peptide were observed among PA patients compared to healthy controls. Specifically, the group of patients with RA had elevated levels of IgM, IgG and IgA antibodies against HpmB peptide and significant difference compared to healthy controls, (P=0,005, P<0,001, P=0,003). Moreover in RA patients elevated levels of IgM, IgG and IgA antibodies were observed against UreC peptide and statistically significant differences compared with control group (P=0,007, P=0,002, P<0,001). Elevated levels of IgM, IgG and IgA antibodies against UreF peptide – which is not presenting cross reactivity with human antigenic peptides – were observed in RA patients and significant differences compared to healthy controls (p=0,007, p<0,001, p<0,001). Raised levels of IgA antibodies against HpmB, UreC and UreF were observed in urine of RA patients and statistically significant differences compared to control group for HpmB and UreF peptides, but not for UreC peptide (p<0,05, p=NS, p<0,05). Anti-peptides antibodies in RA patients showed significant correlation with ERS, CRP, and soluble adhesion molemules, especially when patients divided in subgroups in accordance with the administration treatment. Conclusion: Patients with RA have elevated levels of antibodies against Proteus antigenic epitopes – which are cross – reactive or non cross –reactive with human tissue antigens, this indicate that Proteus is present in the organism of RA patients and triggered immune response in RA patients. Furthermore, the correlation of antipeptide antibodies with the adhesion molecules and inflammatory indices, indicate that antibodies exert damaging cytotoxic effect on joint tissues during the course of the disease.

ΣΚΟΠΟΣ: Σκοπός της μελέτης ήταν η διερεύνηση της ύπαρξης αντισωμάτων κατά του Πρωτέα Mirabilis σε ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτιδα (ΡΑ), διότι μολονότι περιβαλλοντολογικοί και γενετικοί παράγοντες ενοχοποιούνται, για την έκφραση της ΡΑ, η αιτιολογία της δεν έχει ακόμη καθορισθεί πλήρως. ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΙ: Στην μελέτη αυτή συμπεριλήφθησαν 63 ασθενείς με PA (Γ:49 και Α:14 ), και 38 υγιείς μάρτυρες (Γ:28 και Α:10). Όλοι οι ασθενείς πληρούσαν τα κριτήρια της Αμερικανικής Ρευματολογικής Εταιρίας για την ΡΑ. Επίσης όλοι οι ασθενείς είχαν θετικό ρευματοειδή παράγοντα. Και στις δύο ομάδες ατόμων έγινε γενική αίματος, ταχύτητα καθιζήσεως (ΤΚΕ), c-αντιδρώσα πρωτεΐνη (CRP), γενική εξέταση ούρων και καλλιέργεια ούρων.Τα μόρια προσκόλλησης sE-σελεκτίνη, sP-σελεκτίνη και sICAM-1 προσδιορίσθηκαν και στις δύο ομάδες ατόμων με μέθοδο ELISA χρησιμοποιώντας αντιδραστήρια της εταιρίας (R & D System Abingdon UK). Η ύπαρξη αντισωμάτων κατά του Πρωτέα Mirabilis στους πάσχοντες από ΡΑ και στους υγιείς μάρτυρες έγινε με μέθοδο ELISA, και την χρησιμοποίηση τριών συνθετικών πεπτιδίων, καθένα από αυτά περιείχε κοινή αλληλουχία με ένζυμα του Πρωτέα Mirabilis, τα οποία προμηθευτήκαμε από την Αμερικανική Εταιρία Biosynthesis. Συγκεκριμένα χρησιμοποιήθηκε: 1) Το πεπτίδιο H2N-NGSSESRRAAL-QDSQR-OH το οποίο παρουσιάζει κοινή αλληλουχία με την αιμολυσίνη (HpmB) του Πρωτέα Mirabilis και διασταυρούμενη αντίδραση με ανθρώπινα αντιγόνα και συγκεκριμένα με την αλληλουχία αμινοξέων EQK/RRAA (69-74) του μορίου HLA-DRB1. 2) Το πεπτίδιο H2N-FAESRIRRETIAAED-OH το οποίο παρουσιάζει κοινή αλληλουχία με την urease C (Urec) του Πρωτέα Mirabilis και διασταυρούμενη αντίδραση με ανθρώπινα αντιγόνα και συγκεκριμένα με την αλληλουχία LRREI (421-425) του α2 (XI) κολλαγόνου. 3) Το πεπτίδιο H2N-ASPETKELRQEERQP-amide το οποίο παρουσιάζει κοινή αλληλουχία με την urease F (UreF) του Πρωτέα Mirabilis αλλά όχι διασταυρούμενη αντίδραση με αντιγόνα του ανθρώπινου οργανισμού. Με την ίδια μέθοδο ELISA αναζητήθηκε στα ούρα η ύπαρξη αντισωμάτων IgA κατά του Πρωτέα Mirabilis, κάνοντας χρήση και των τριών συνθετικών πεπτιδίων που χρησιμοποιήθηκαν για την ύπαρξη αντισωμάτων στο αίμα. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Οι ασθενείς με ΡΑ παρουσίασαν αυξημένα αντισώματα IgM, IgG και IgA κατά του Πρωτέα και συγκεκριμένα: Η ομάδα των ασθενών με ΡΑ παρουσίασε αυξημένα επίπεδα αντισωμάτων IgM, IgG και IgA κατά του πεπτιδίου ΗpmB και στατιστικά σημαντική διαφορά με την ομάδα των υγιών ατόμων p=0,005, p<0,001 και p=0,003 αντίστοιχα. Το ίδιο αυξημένα επίπεδα αντισωμάτων IgM, IgG και IgA παρατηρήθηκαν κατά του πεπτιδίου UreC με στατιστικά σημαντική διαφορά με την ομάδα των φυσιολογικών ατόμων και p=0,007, p=0,002 και p<0,001 αντίστοιχα. Αυξημένα επίπεδα αντισωμάτων IgM, IgG, IgA ευρέθησαν και κατά του πεπτιδίου UreF και p=0,007, p<0,001, p<0,001 αντίστοιχα, σε σύγκριση με τα υγιή άτομα. Τα πεπτίδια HpmB και UreC παρουσιάζουν διασταυρούμενη αντίδραση με ανθρώπινα αντιγόνα, ενώ το πεπτίδιο UreF δεν παρουσιάζει διασταυρούμενη αντίδραση με ανθρώπινα αντιγόνα. Στην ομάδα των πασχόντων από ΡΑ και των υγιών μαρτύρων έγιναν μετρήσεις για την ανίχνευση αντισωμάτων IgA κατά του Πρωτέα στα ούρα, κάνοντας χρήση των ίδιων συνθετικών πεπτιδίων που χρησιμοποιήσαμε για την ανίχνευση αντισωμάτων κατά του Πρωτέα στο αίμα. Συγκεκριμένα χρησιμοποιήσαμε, το συνθετικό πεπτίδιο της αιμολυσίνης (HpmB), της ουρεάσης C (UreC) και της ουρεάσης F (UreF). Οι ασθενείς παρουσίασαν αυξημένα επίπεδα αντισωμάτων IgA κατά της HpmB και κατά της UreF και στατιστικά σημαντική διαφορά με τα επίπεδα των αντισωμάτων των φυσιολογικών ατόμων p=0,04 και p=0,04 αντιστοίχως. Τα αντισώματα IgA κατά της UreC στα ούρα των ασθενών με ΡΑ δεν παρουσίασαν στατιστικά σημαντική διαφορά με τα αντισώματα IgA των φυσιολογικών ατόμων. Τα αντισώματα των ούρων ανέδειξαν καλή συσχέτιση μεταξύ τους, καθώς επίσης υπήρξε συσχέτιση αντισωμάτων των ούρων με αντισώματα του αίματος. Στην ομάδα των πασχόντων από ΡΑ και στους υγιείς μάρτυρες έγιναν μετρήσεις των επιπέδων τριών μορίων προσκόλλησης, είτε της Ρ-σελεκτίνης, της Ε-σελεκτίνης και του μορίου ICAM-1. Οι ασθενείς παρουσίασαν αυξημένα επίπεδα Ρ-σελεκτίνης και του μορίου ICAM-1 και στατιστικά σημαντική διαφορά σε σύγκριση με τους υγιείς μάρτυρες p<0,001, ενώ η Ε-σελεκτίνη δεν ανέδειξε στατιστικά σημαντική διαφορά μεταξύ των δύο ομάδων. Τα μόρια προσκόλλησης παρουσίασαν συσχέτιση στατιστικά σημαντική με αντισώματα κατά του Πρωτέα. Η ταχύτητα καθίζησης (ΤΚΕ) στο σύνολο των ασθενών και στις διάφορες υποομάδες παρουσίασε συσχέτιση στατιστικά σημαντική με αντισώματα κατά του Πρωτέα. Η c-αντιδρώσα πρωτεΐνη (CRP) στο σύνολο των ασθενών δεν παρουσίασε συσχέτιση με αντισώματα κατά του Πρωτέα, παρουσίασε όμως συσχέτιση με αντισώματα κατά του Πρωτέα στην υποομάδα που ελάμβανε θεραπευτική αγωγή συνδυασμένη με κορτιζόνη. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: 1) Τα αυξημένα επίπεδα των αντισωμάτων έναντι των αντιγονικών επιτόπων του Πρωτέα, που παρουσιάζουν διασταυρούμενη αντίδραση και αντιγονικών επιτόπων του Πρωτέα, που δεν παρουσιάζουν διασταυρούμενη αντίδραση με ιστικά ανθρώπινα αντιγόνα, δείχνουν ότι η ανοσιακή απάντηση στη ΡΑ ενεργοποιείται από τον Πρωτέα. 2) Τα αντισωμάτα κατά του Πρωτέα διεπιστώθηκε ότι συσχετίζονται σημαντικά με τα μόρια προσκόλλησης E-σελεκτίνη, P-σελεκτίνη και ICAM-1, αυτό σημαίνει ότι τα αντισώματα, συμβάλλουν στην ενεργοποίηση των μορίων αυτών και κατά συνέπεια στην καταστροφή των αρθρώσεων. 3) Τα αυξημένα επίπεδα των αντισωμάτων στα ούρα έναντι των αντιγονικών επιτόπων του Πρωτέα, δείχνουν ότι ο Πρωτέας βρίσκεται στο ουροποιητικό σύστημα χωρίς την εκδήλωση εμφανούς ουρολοίμωξης και από το σημείο αυτό πυροδοτεί μηχανισμούς φλεγμονής, που σε άτομα με γενετική προδιάθεση εκδηλώνουν την ΡΑ ή ενεργοποιούν την νόσο.