Συγκριτική μελέτη του ερυθήματος από ραφές στα χειρουργικά τραύματα

Abstract

Εισαγωγή: Το ερύθημα μπορεί να περιγραφεί μόνο μέσω υποκειμενικής εκτίμησης εκτός από την περίπτωση που ποσοτικοποιείται μέσω λογισμικού ψηφιακής ανάλυσης της εικόνας. Με ένα τέτοιο λογισμικό, οι συγγραφείς σύγκριναν το ερύθημα που προκλήθηκε μετά από χειρουργική συρραφή καθαρών χειρουργικών τραυμάτων. Συγκρίναμε πέντε υλικά συρραφής με βάση την τοπική αντίδραση που αυτά προκάλεσαν στους συρραφέντες ιστούς. Το κάθε υλικό συρραφής παράγει διαφορετικό ποσό ερυθήματος μετά τη σύγκλειση του δέρματος. Οι συγγραφείς παρουσιάζουν μια αντικειμενική μέθοδο υπολογισμού της αντιδραστικότητας ενός ράμματος σε σύγκριση με ένα άλλο, στο δέρμα. Μέθοδος: Τα ράμματα που συγκρίθηκαν στη μελέτη ήταν η πολυδιοξανόνη, το πολυπροπυλένιο μπλε, η πολυαμίδη 6, τα μεταλλικά κλιπς και η πολυγλακτίνη. Με ειδικό λογισμικό, συγκρίθηκαν οι ψηφιακές φωτογραφίες 100 ασθενών, υπολογίζοντας την υπεροχή του ερυθρού χρώματος στην περιοχή του τραύματος. Αποτελέσματα: Η ελάχιστη προς μέγιστη αντίδραση του δέρματος στα διαφορετικά είδη ραμμάτων υπολογίστηκε για συζευγμένο δείγμα πληροφοριών. Χρησιμοποιήθηκε το κριτήριο Kolmogorov-Smirnov και το Wilcoxon signed rank test. Η πολυδιοξανόνη είχε την καλύτερη απόδοση, ακολουθούμενη από την πολυγλακτίνη, την πολυαμίδη, το πολυπροπυλένιο και τα μεταλλικά κλιπς. Την 10η μετεγχειρητική ημέρα, αμέσως μετά την αφαίρεση των ραμμάτων οι διαφορές της επίδοσης μεταξύ των υλικών συρραφής ήταν στατιστικά σημαντικές. Συμπεράσματα: Τα απορροφώμενα ράμματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη συρραφή του δέρματος καθαρών χειρουργικών τραυμάτων και παράγουν μικρότερη ερυθηματική αντίδραση από τα μη απορροφώμενα ράμματα. Η ψηφιακή ανάλυση της εικόνας είναι μια αξιόπιστη μέθοδος ποσοτικής εκτίμησης του ερυθήματος που προκαλείται μετά τη χειρουργική συρραφή καθαρών χειρουργικών τραυμάτων