Μελέτη του ανοσοποιητικού συστήματος και των παραμέτρων του σε ογκολογικούς ασθενείς μετά τη χορήγηση ταξανών και πλατινούχων σκευασμάτων

Abstract

Aim: The aim of the present study was to exam the role of Paclitaxel (Taxane) and Carboplatin in the parameters of the immune system in patients with non-small-cell lung cancer and in patients with ovarian cancer before, during and after chemotherapy treatment, and the effect of this combination in the overall survival of the patients. Methods: 24 patients with non-small-cell lung cancer (NSCLC) and 20 patients with ovarian cancer (all in stage IIIb-IV) were treated with a combination of paclitaxel and carboplatin for six treatment cicles and they were separated into two groups in terms of survival. GROUP A (n=15). Long survival (>12 months for NSCLC, >30 months for ovarianCa) GROUP B (n=29). Long survival (<12 months for NSCLC, <30 months for ovarianCa) At the same time we combined the relevant parameters (CD3, CD4, CD8, CD56,CD34, IL-3, IFN-γ) with the quality of life during treatment with chemotherapy. The results were analyzed using ANOVA system. Results: We observed a significant statistical difference between the values of CD4 and CD4/CD8 after chemotherapy between group A and group B (p=0,001 andp=0,006). This means that the further increase of T-helper cells after chemotherapy has a better prognosis concerning survival. In addiction, statistically interesting, which we may call a prognostic factor, was the difference in values of IFN-γ between individuals of groups and B before and after chemotherapy (p=0,039 and p=0,027, respectively). Patients with high IL-3 had little chance of toxicity. Conclusions: In the current study we tried to demonstrate the effects from the use of the combination of carboplatin-paclitaxel in the whole population of Tcells/cytokines and the reaction of them in the quality of life.

Σκοπός: Ο σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να εξετάσει τον ρόλο της ταξόλης (paclitaxel) και της καρβοπλατίνης σε σχέση με τις παραμέτρους του ανοσοποιητικού συστήματος σε ασθενείς πάσχοντες από μη μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα και από καρκίνο των ωοθηκών· πριν, κατά τη διάρκεια και μετά από χημειοθεραπεία και η επίδραση που είχε ο ανωτέρω συνδυασμός φαρμάκων στην συνολική επιβίωση των ασθενών. Υλικό και Μέθοδος: Εξετάσθηκαν 24 ασθενείς με μη-μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα και 20 με καρκίνο των ωοθηκών (όλοι μεταστατικοί), όπου χωρίστηκαν σε δύο ομάδες με κριτήριο την επιβίωση και που εν συνεχεία τους χορηγήθηκε συνδυασμός καρβοπλατίνης και ταξόλης για έξι θεραπευτικούς κύκλους. Ομάδα Α (n=15). Ασθενείς με καλή επιβίωση (>12 μήνες για μη-μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα, >30 μήνες για καρκίνο των ωοθηκών) Ομάδα Β (n=29). Ασθενείς με «φτωχή» επιβίωση (<12 μήνες για μη-μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα, <30 μήνες για καρκίνο των ωοθηκών). Την ίδια χρονική περίοδο εξετάσθηκαν οι λεμφοκυτταρικοί υποπληθυσμοί (CD3, CD4, CD8, CD56, CD34) καθώς και οι κυτταροκίνες ιντερλευκίνη-3 (IL-3) και ιντερφερόνη-γ (IFN-γ), σε σχέση με την ποιότητα ζωής και το προσδόκιμο επιβίωσης κατά την διάρκεια της χημειοθεραπευτικής αγωγής. Η στατιστική ανάλυση των αποτελεσμάτων έγινε με την μέθοδο ANOVA. Αποτελέσματα: Από την εξαγωγή των αποτελεσμάτων παρατηρήθηκε μία στατιστικώς σημαντική διαφορά ανάμεσα στις τιμές των λεμφοκυτταρικών υποπληθυσμών CD4 και CD4/CD8 μετά από χημειοθεραπεία μεταξύ των δύο ομάδων ασθενών Α και Β (p=0,001 και p=0,006). Αυτό σημαίνει ότι η περαιτέρω αύξηση του αριθμού των βοηθητικών Τ-λεμφοκυττάρων (T-helper) μετά από χημειοθεραπεία συμβάλλει θετικά στο προσδόκιμο επιβίωσης. Επιπροσθέτως, στατιστικώς ενδιαφέρων σε σημείο που να μπορούμε να μιλήσουμε και για προγνωστικό παράγοντα, ήταν η διαφορά ανάμεσα στις τιμές της ιντερφερόνης-γ μεταξύ των ομάδων Α και Β πριν και μετά τη χημειοθεραπεία (p=0,039 και p=0,027, αντιστοίχως). Οι ασθενείς με υψηλές τιμές ιντερλευκίνης-3 παρουσίαζαν επίσης χαμηλή τοξικότητα. Συμπεράσματα: Στην παρούσα μελέτη η προσπάθεια μας επικεντρώθηκε στο να καταδείξουμε την επίδραση που ασκείται, από την χρήση του συνδυασμού καρβοπλατίνης-ταξόλης, στους λεμφοκυτταρικούς υποπληθυσμούς και στις κυτταροκίνες καθώς και την επιρροή που ασκούν και τα δύο αυτά στοιχεία του ανοσοποιητικού συστήματος στο προσδόκιμο επιβίωσης και στην εν γένει ποιότητα ζωής.