Σύγκριση τριών τοπικών αναισθητικών της βουπιβακαΐνης, της λεβοβουπιβακαΐνης και της ροπιβακαΐνης στην υπαραχνοειδή αναισθησία: κλινική μελέτη

Abstract

This clinical study was performed to compare/ evaluate the anesthetic potencies, hemodynamics and safety in terms of cardio- and neurotoxicity, of three local anesthetic agents: racemic bupivacaine and its two isomers: ropivacaine and levobupivacaine, the pure S- isomer. 120 patients ASA I – III, undergoing elective surgery were randomized to receive 3 ml of isobaric bupivacaine 0,5% or 3ml of isobaric ropivacaine 0,5%, or 3ml isobaric levobupivacaine 0,5%. Group A received bupivacaine, Group B ropivacaine and Group C levobupivacaine. We assessed mean, systolic and diastolic pressures of each patient every 5 minutes from the local anesthetic injection till the end of the operation and 1 hour later at the ward. We also measured the time needed for complete motor block (modified Bromage scale 3), onset and duration of sensory block, cephalad spread to T8 and time for regression of sensory block and complete resolution of motor block. Adverse effects such as bradycardia (HR<50/min) treated with atropine), hypotension (MAP<60mmHg) treated with bolus doses of ephedrine, hypoxia (treated with oxygen via face mask), arrhythmia, tremor, convulsions, nausea and/or vomiting and postoperative back pain or headache were noticed. We also measured the time from the regression of sensory block to S2 till unassisted standing up and voluntary micturition as discharge criteria (modified PADSS score). Intrathecal administration of either 15mg bupivacaine or 15mg ropivacaine or 15mg levobupivacaine, produce well tolerated, adequate block for common surgical procedures, with ropivacaine resulting to a motor block of slower onset and to motor and sensory blocks of shorter duration than bupivacaine, and bupivacaine requiring more often the use of vasoactive (ephedrine) and/or sympathomimetic (atropine) drugs, to maintain hemodynamic stability (BP and/or heart rate). In addition, levobupivacaine resulted to a motor block of slower onset compared to bupivacaine, but had the same characteristics in duration and block resolution.

Μελετήσαμε εκατόν είκοσι (120) ασθενείς ASA I-II-III που υποβλήθηκαν σε διάφορες χειρουργικές επεμβάσεις με περιοχική, (υπαραχνοειδή), αναισθησία. Οι ασθενείς χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες των σαράντα ατόμων τυχαιοποιημένα ως προς το φύλο, την ηλικία και το είδος της επέμβασης. Στην ομάδα Α οι ασθενείς έλαβαν βουπιβακαίνη (15mg), οι ασθενείς της ομάδας Β ροπιβακαίνη (15mg) και οι ασθενείς της ομάδας Γ λεβοβουπιβακαίνη (15mg). Kαταγράφονταν: η μέση αρτηριακή πίεση (ΜΑΠ) αμέσως πριν την επιτέλεση της υπαραχνοειδούς αναισθησίας (Π0), πέντε λεπτά μετά τη διενέργεια της υπαραχνοειδούς, 10 λεπτά μετά τη διενέργεια της υπαραχνοειδούς (και στα 20, 30, 40 λεπτά μετά τη διενέργεια της υπαραχνοειδούς και στο τέλος της κάθε επέμβασης και 1 ώρα μετά το τέλος της επέμβασης στο θάλαμο του ασθενούς). Ο αμφοτερόπλευρος αισθητικός αποκλεισμός ελεγχόταν με τη μέθοδο του νυγμού δια βελόνης, με κεφαλική προς ουραία πορεία, κάθε 5 λεπτά μετά την ένεση του τοπικού αναισθητικού για τα πρώτα 60 λεπτά και μετά σε διαστήματα των 10 λεπτών μέχρι την πλήρη υποχώρησή του. Η εγκατάσταση και η πρόοδος του κινητικού αποκλεισμού των μυών των κάτω άκρων, ελέγχθηκαν την τροποποιημένη κλίμακα Bromage (0=καθόλου αποκλεισμός, 1=δυνατότητα κάμψης του γόνατος, 2=της ποδοκνημικής, 3=πλήρης αποκλεισμός). Η καταγραφή γινόταν κάθε 5 λεπτά από την ένεση του τοπικού αναισθητικού και μέχρι τον πλήρη αποκλεισμό και κάθε 10 λεπτά μέχρι την πλήρη επαναφορά της μυϊκής ισχύος στα κάτω άκρα. Στις επιπλοκές σημειώνονταν οι εκτακτοσυστολές, η μείωση της καρδιακής συχνότητας <50 σφύξεις/min, η υπόταση (ΜΑΠ <60 mmHg), καθώς και η εμφάνιση ναυτίας, εμέτου και ρίγους ή σπασμών, τα επεισόδια κεφαλαλγίας ή ραχιαλγίας. Σημειωνόταν η χορήγηση αγγειοσύσπασης (εφεδρίνη 5mg) ή/και ατροπίνης (1mg). Κριτήρια εξόδου των ασθενών ήταν η υποχώρηση του αισθητικού αποκλεισμού στο Ι₂ δερμοτόμιο, η όρθια θέση και η ούρηση. Η μελέτη μας έδειξε ότι και τα τρία τοπικά αναισθητικά μπορούν να χρησιμοποιηθούν στην υπαραχνοειδή αναισθησία με παρόμοια κλινική συμπεριφορά, αποτελεσματικότητα και αξιοπιστία, με μικρές διαφοροποιήσεις ως προς την έναρξη και τη διάρκεια του κινητικού ή του αισθητικού αποκλεισμού και τις μεταβολές των αιμοδυναμικών παραμέτρων ή την εμφάνιση ανεπιθύμητων ενεργειών.