Επίδραση της αναισθητικής τεχνικής στη μικροκυκλοφορία από τη βλάβη επαναιμάτωσης του ίσχαιμου άκρου

Abstract

Introduction: Tissue damage from ischaemia-reperfusion is the result of the action of mediators of inflammation. Protective strategies against reperfusion injury are essential to prevent the resulting morbidity. Anaesthetics, especially volatile anaesthetics, are protective in this respect, by way of preconditioning tissues against ischaemia (pharmaceutical preconditioning) in a way that resembles preconditioning via intermittent ischaemia (ischaemic preconditioning). Although this is not documented in terms of reduced morbidity and mortality, there is an abundance of research data that supports such a protective action. Patients and methods: Patients, scheduled to undergo open abdominal aorta aneurysm repair surgery, were allocated to two teams to receive either sevoflurane (SEVO) or propofol (PRO) based anaesthesia. 15 patients were included in each team. Anaesthesia was maintained aiming to bispectral index values of 40±5, with the administration of remifentanil, nitrous oxide and muscle relaxant (cis-atracurium) in addition to propofol or sevoflurane. Doses were titrated, according to cardiovascular, muscle relaxation and BIS monitoring. During intraoperative observation (from application until 30 min after release of the aortic clamp) continual (every 15 sec) recordings of temperature, haemodynamic parameters (arterial pressure, heart frequency, cardiac output and additional calculated parameters), as well as skin microcirulation via laser doppler were made by a PC based system to facilitate comparable conditions. Blood was drawn 5 min before the occlusion of the aorta and at 5 min, 30 min and 24 hours after release of the clamp to measure biochemical indexes (TNF, Interleukins, CPK, creatinine, SGOT, LDH) and for blood gas analysis. Results: Measurements were similar between the groups, except IL-8 values at 5 min, 30 min and 24 hours after release of the clamp, which were statistically significantly higher in the propofol group than in the sevoflurane group. Conclusion: We postulate that sevoflurane induces a protective effect on the tissues and is related to a more favorable immunological response within the context of ischaemia-reperfusion during open abdominal aorta repair surgery.

Εισαγωγή: Οι ιστοί υφίστανται βλάβες από την ισχαιμία-επαναιμάτωση οι οποίες είναι αποτέλεσμα της δράσης των μεσολαβητών της φλεγμονής. Στρατηγικές προστασίας έναντι των βλαβών επαναιμάτωσης είναι σημαντικές για την μείωση της νοσηρότητας. Τα αναισθησιολογικά φάρμακα και ιδιαίτερα τα πτητικά αναισθητικά, έχουν προστατευτικές δράσεις μέσω προγύμνασης των ιστών για την επερχόμενη ισχαιμία (φαρμακευτική προγύμναση), φαινόμενο το οποίο μιμείται την ισχαιμική προγύμναση (ischemic preconditioning). Παρόλο που δεν μπορούμε να υποστηρίξουμε τη δράση τους με όρους νοσηρότητας και θνητότητας, υπάρχει πληθώρα ερευνών η οποία υποστηρίζει την προστατευτική τους δράση. Ασθενείς και Μέθοδοι: μελετήθηκαν δύο ομάδες ασθενών, η ομάδα στην οποία χρησιμοποιήθηκε το σεβοφλουράνιο ως αναισθητικό για τη διατήρηση στην αναισθησία (ομάδα SEVO) και η ομάδα στην οποία χρησιμοποιήθηκε προποφόλη (ομάδα ΠΡΟ) οι οποίοι υποβλήθηκαν σε επέμβαση ανοικτής αποκατάστασης ανευρύσματος της κοιλιακής αορτής. Η κάθε ομάδα περιελάμβανε 15 ασθενείς στους οποίους διατηρούνταν ικανό βάθος αναισθησίας (BIS 40±5), το οποίο επιτυγχάνονταν με χορήγηση ρεμιφεντανίλης, υποξείδιου του αζώτου, μυοχαλαρωτικού (cis-atracurium) και προποφόλης ή σεβοφλουρανίου. Οι δόσεις ήταν ανάλογες με τις ανάγκες των ασθενών και τιτλοποιούνταν σύμφωνα με τις ενδείξεις από το monitoring του καρδιαγγειακού, του βάθους αναισθησίας (BIS) και της μυοχάλασης. Κατά τη διάρκεια της μελέτης (πριν τον αποκλεισμό της αορτής μέχρι και 30΄ μετά την άρση του αποκλεισμού) γίνονταν συνεχείς μετρήσεις και καταγραφές σε Η/Υ (ανά 15 sec) της θερμοκρασίας, των αιμοδυναμικών παραμέτρων(αρτηριακή πίεση, καρδιακή συχνότητα , καρδιακή παροχή και άλλων υπολογιζόμενων μεγεθών) και της μικροκυκλοφορίας του δέρματος με Laser Doppler για να είναι συγκρίσιμες οι συνθήκες. Πέντε λεπτά πριν τον αποκλεισμό της αορτής, 5΄, 30΄και εικοσιτέσσερις ώρες μετά την άρση του αποκλεισμού γίνονταν αιμοληψία για βιοχημικούς δείκτες (TNF, Interleukins, CPK, cretinine, SGOT, LDH) και λαμβάνονταν αέρια αίματος. Και στις δύο ομάδες τα αποτελέσματα ήταν παρόμοια ως προς τις μετρούμενες παραμέτρους, εκτός από τις τιμές της IL-8, όπου 5΄, 30΄και 24 ώρες μετά την άρση του αποκλεισμού, στην ομάδα που χορηγήθηκε προποφόλη ήταν υψηλότερες σε σχέση με την ομάδα που χορηγήθηκε σεβοφλουράνιο και οι διαφορές ήταν στατιστικά σημαντικές. Συμπεράσματα: θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι το σεβοφλουράνιο ασκεί προστατευτική δράση στους ιστούς, σχετίζεται με καλύτερη ανοσολογική απάντηση του οργανισμού κατά την ισχαιμία-επαναιμάτωση, στη διάρκεια επεμβάσεων αποκατάστασης ανευρύσματος της κοιλιακής αορτής.