Συγκριτική μελέτη της ανεύρεσης και ερμηνείας ευρημάτων με την ενδοσκοπική κάψουλα του λεπτού εντέρου μεταξύ νοσηλευτή και ιατρού

Abstract

Objective Complete review of wireless capsule endoscopy (WCE) recordings by a physician is time consuming and laborious and may be perceived as a limitation to performing WCE. The aim of this study was to evaluate the efficacy of a nurse in interpreting WCE. Patients and methods A total of 102 WCE videos were evaluated by a single gastroenterologist and a nurse experienced as an assistant in diagnostic and interventional endoscopy and trained in WCE. After independently reviewing WCE videos, the two readers discussed their findings and came to consensus as far as the diagnosis was concerned. Results The mean capsule reading time was significantly longer for the nurse compared to the gastroenterologist’s (117.3±24.8 vs. 63.8±8.5 min, p<0.001). No statistical differences were observed regarding the correct recognition of first gastric, duodenal and caecal images between the two readers. For the gastroenterologist, both sensitivity and specificity in detecting abnormal findings were 100% except for angiodysplasia (sensitivity 88.5%, 95% CI: 70-97.4). For the nurse, the lowest sensitivity rates were in detecting polyps (70%, 95% CI: 34.9-92.3) and angiodysplasias (92.3%, 95% CI: 74.8-98.9). The inter-observer agreement as determined by Cohen’s kappa coefficient was excellent except for polyps (k=0.71, 95% CI: 0.46-0.96). Conclusions A trained nurse is highly accurate in detecting abnormal findings and interpreting WCE recordings. Physician’s role could be limited to consider and confirm thumbnails created by a nurse.

Σκοπός: Η εμπεριστατωμένη μελέτη των καταγραφών της ενδοσκοπικής κάψουλας (ΕΚ) είναι χρονοβόρα και επίπονη διαδικασία και δυνητικά μπορεί να αποτελέσει περιοριστικό παράγοντα στη διενέργειά της. Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας του νοσηλευτή στην ανεύρεση και ταυτοποίηση των ευρημάτων της ΕΚ, με απώτερο στόχο την εξοικονόμηση χρόνου και τον περιορισμό του κόστους. Ασθενείς και Μέθοδος: Ένας ιατρός γαστρεντερολόγος και ένας εξειδικευμένος νοσηλευτής με πολύχρονη εμπειρία βοηθού ενδοσκόπησης, σε ευρύ φάσμα διαγνωστικών και θεραπευτικών πράξεων, συμπεριλαμβανομένης της ΕΚ, αξιολόγησαν ανεξάρτητα ο ένας από τον άλλο 102 videos ΕΚ. Ακολούθησε διεξοδική συζήτηση των ευρημάτων μεταξύ τους και κατέληξαν σε κοινό διαγνωστικό συμπέρασμα (ομοφωνία). Αποτελέσματα: Ο μέσος χρόνος ανάγνωσης ήταν σημαντικά μεγαλύτερος για το νοσηλευτή (117.3±24.8 vs 63.8±8.5 min, p<0.001). Η ακριβής αναγνώριση της πρώτης εικόνας του στομάχου, του δωδεκαδάκτυλου και του τυφλού έγινε και από τους δύο εξεταστές χωρίς στατιστικώς σημαντική διαφορά. Για τον ιατρό, τόσο η ευαισθησία όσο και η ειδικότητα στην ανίχνευση των παθολογικών ευρημάτων ήταν 100% πλην των αγγειοδυσπλασιών (ευαισθησία 88.5%, 95% CΙ: 70-97.4). Για το νοσηλευτή, τα χαμηλότερα ποσοστά ευαισθησίας αφορούσαν την ανίχνευση πολυπόδων (70%, 95%CI: 34.9-92.3) και αγγειοδυσπλασιών (92.3%, 95%CI: 74.8-98.9). Ο βαθμός συμφωνίας έτσι όπως προσδιορίστηκε από το δείκτη κάππα (Cohen’s kappa coefficient) ήταν υψηλός για όλα τα ευρήματα πλην των πολυπόδων (k=0.71, 95% CI: 0.46–0.96). Συμπεράσματα: Ένας εκπαιδευμένος νοσηλευτής μπορεί να είναι ακριβής στην ανίχνευση και ερμηνεία των παθολογικών ευρημάτων της ΕΚ. Ο ρόλος του ιατρού θα μπορούσε να περιοριστεί στην αξιολόγηση των επιλεγμένων από το νοσηλευτή ευρημάτων.