Η δράση της β2-αδρενεργικής διέγερσης του αγγειακού συστήματος σε καταστάσεις υπερκινητικής κυκλοφορίας: πειραματική μελέτη σε μοντέλο υπερθυρεοειδισμού

Abstract

At this study, were compared the effects of a b-2 adrenergic agonist (Ritodrine) to the effects of thyroxin on phenylephrine-induced vasoconstriction. Subjects. Adult male Wistar rats (280-390 gr). Method. Hyperthyroidism was induced on rats by subcutaneous administration of L-Thyroxin for 2 weeks. Isolated rat aortic rings were stabilized. Cumulative concentration of potassium, chloride, phenylephrine, ritodrine, and acetycholine were administered. Conclusion. Phenylephrine-induced vasoconstriction in isolated rat aortic rings is reduced by Ritodrine Hydrochloride. The important point of this study is that long-term administration of thyroxin reduces, also, phenylephrine-induced vasoconstriction in isolated rat aortic rings at maximum concentration of 10⁻⁵ Moles. When thyroxine and ritodrine were administered together, didn’t have a synergic action in further reduction of vasoconstriction.

Σκοπός. Η σύγκριση των αποτελεσμάτων της επίδρασης ενός εκλεκτικού β2-αδρενεργικού αγωνιστή (Ριτοδρίνη), με τα αποτελέσματα της επίδρασης της θυροξίνης στην απάντηση (αγγειοσύσπαση) της θωρακικής αορτής επίμυος στη φαινολεφρίνη αντίστοιχα και να μελετηθεί εάν αλλάζει η απάντηση του αιμοφόρου αγγείου στην αδρενεργική διέγερση κατά τον υπερθυρεοειδισμό, καθώς και εάν υπάρχει τυχόν τροποποίηση της δράσης του β-2 αδρενεργικύ αγωνιστή (Ριτοδρίνης) στο μοντέλο του υπερθυρεοειδισμού. Πειραματόζωα. Αρσενικοί επίμυες Wistar (βάρους 280-390 gr) – Πρόκληση υπερθυρεοεδισμού με χορήγηση L-θυροξίνης για 2 εβδομάδες. Στους απομονωθέντες αορτικούς δακτυλίους χορηγήθηκε χλωριούχο κάλιο, φαινυλεφρίνη, ριζοδρίνη, ακετυλοχολίνη και μετρήθηκε η μέγιστη αγγειοσύσπαση. Συμπέρασμα. Στον υπερθυρεοειδισμό μειώνεται η αγγειοσύσπαση των αορτικών δακτυλίων λόγω ενεργοποίησης των β-2 αδρενεργικών υποδοχέων από την θυροξίνη.