Τεχνικές υπολογιστικής τομογραφίας στη μελέτη των ιερολαγόνιων αρθρώσεων

Abstract

Αποτελέσματα :Έξι τύποι ανατομικών παραλλαγών παρατηρήθηκαν (πιν.1) και παρουσιάζονται παρακάτω στα σχεδιαγράμματα (εικ. 1,2). Η επικουρική άρθρωση ήταν η πιο κοινή παραλλαγή που βρέθηκε σε 102 (19,1%) ασθενείς, σε 48 ετερόπλευρα και 54 αμφοτερόπλευρα (Πιν.1). Σχηματίζεται μεταξύ των αρθρικών επιφανειών του ιερού και λαγόνιου οστού στο ανώτερο οπίσθιο τμήμα των IΑ, από το επίπεδο του πρώτου έως του δευτέρου ιερού τρήματος. Οι αρθρικές επιφάνειες των επικουρικών αρθρώσεων ήταν επίπεδες σε 77 περιπτώσεις (εικ. 3α) και ελαφρά 85 ανώμαλες σε 10 (εικ. 3β), ενώ σε 15 ασθενείς εμφανίζονταν ως οστική προεκβολή από το λαγόνιο στο ιερό (εικ. 5). Οι αρθρικές επιφάνειες 52 επικουρικών αρθρώσεων παρουσίαζαν σκλήρυνση (41/52), οστεόφυτα (10/52) ή αγκύλωση (8/52) (εικ. 4). Η συχνότητα παρουσίας επικουρικών αρθρώσεων ήταν υψηλότερη στην ομάδα Α από την ομάδα Β (p<0,05) και σε ασθενείς μεγαλύτερους των 60 χρόνων (p<0,001), αλλά δεν υπήρχε διαφορά μεταξύ των δύο φύλων (πιν. 1). Πόνος στην οσφύ σημειώθηκε σε 65 από τους 102 ασθενείς με επικουρικές αρθρώσεις ΙΑ. Επίσης, όλοι οι ασθενείς με σκλήρυνση, οστεόφυτα ή αγκύλωση είχαν αναφέρει άλγος στην οσφύ. Η δεύτερη πιο κοινή ανατομική παραλλαγή, το «ιερολαγόνιο σύμπλεγμα», σχηματίζεται από προεκβολή του λαγονίου που εισέρχεται σε συμπληρωματικό κόλπωμα του ιερού και παρατηρήθηκε σε 31(5,8%) ασθενείς (πιν. 1). Συνήθως απεικονίζονταν στο επίπεδο του πρώτου και δεύτερου ιερού τρήματος (25/31), στο ανώτερο οπίσθιο τμήμα των ΙΑ, όπου εντοπίζεται η μεταβατική ζώνη συνοβιακού – συνδεσμικού τμήματος της άρθρωσης (εικ. 6). Σε έξι ασθενείς η παραπάνω παραλλαγή απεικονίστηκε στο κατώτερο οπίσθιο τμήμα του ΙΑ, στο συνοβιακό τμήμα. Επιπλέον, παρουσίασε αμφοτερόπλευρη κατανομή σε 21 ασθενείς και αυξημένη συχνότητα στις γυναίκες (πιν. 1) από τους άντρες (p<0,05). Δεν βρέθηκαν διαφορές μεταξύ των παχύσαρκων και των κανονικού βάρους ασθενών, ούτε μεταξύ νεότερων και μεγαλύτερων των 60 χρόνων (πιν. 1). Δισχιδής εμφάνιση της επιφάνειας του λαγονίου παρουσιάστηκε σε 22 (41%) ασθενείς (πιν. 1), ετερόπλευρα σε 6, αμφοτερόπλευρα σε 16 και είχε υψηλότερη συχνότητα σε γυναίκες αντί σε άντρες (p<0,05). Σε όλους τους ασθενείς εντοπίστηκε στο κατώτερο οπίσθιο τμήμα των αρθρώσεων (εικ. 7). 86 Μηνοειδής εμφάνιση της επιφάνειας του λαγονίου παρουσιάστηκε σε 20(3,7%) ασθενείς με αμφοτερόπλευρη κατανομή σε 18 (πιν. 1). Αυτή η μορφολογία του λαγονίου απεικονίστηκε συνήθως στο ανώτερο οπίσθιο τμήμα των ΙΑ και συνοδευόταν από προβολή - αποστρογγυλοποίηση της αρθρικής επιφάνειας του ιερού (εικ. 8). Πιο συχνή ήταν στις γυναίκες (p<0,05), χωρίς να εμφανίζει διαφορές μεταξύ των ομάδων Α και Β ή μεταξύ των νεότερων και μεγαλύτερων των 60 χρόνων (πιν.1). Μονήρες ημικυκλικό έλλειμμα στην αρθρική επιφάνεια του ιερού στο επίπεδο του 1ου ιερού τρήματος απεικονίστηκε σε 9 ασθενείς. Σε 7 ασθενείς σημειώθηκε ημικυκλικό έλλειμμα στο ιερό και αντίστοιχα στο λαγόνιο οστό που έμοιαζε με τρήμα (εικ. 9). Μικρά κέντρα οστέωσης στις πτέρυγες του ιερού, απεικονιζόμενα ως τριγωνικά οστικά τεμάχια στον μεσάρθριο χώρο, με εντόπιση στο ανώτερο πρόσθιο τμήμα, σημειώθηκαν σε 3 ασθενείς. Σε δύο περιπτώσεις (19 και 25 χρόνων) παρατηρήθηκαν αμφοτερόπλευρα έχοντας συμμετρική εμφάνιση (εικ. 10). Σε μια 27χρονη γυναίκα απεικονίστηκε μονήρες κέντρο οστέωσης, στη δεξιά πτέρυγα του ιερού.