Η επίδραση της χορήγησης ατορβαστατίνης κατά την οξεία ισχαιμία στους φλεγμονώδεις παράγοντες

Abstract

Coronary heart disease due to atherosclerosis is one of the primary causes of mortality and morbidity in the western world. Atherogenesis is progressive, initiates originally as fatty stikes and gradually forms more advanced lesions, such as severe stenoses limiting blood flow or less stenotic plaques with a large, thrombogenic core of lipids and necrotic debris. The important role of inflammation in the pathogenesis of atherosclerosis and the development of acute coronary syndromes, has recently been documented, while lipid lowering agents can acutely improve endothelial function.In this study we evaluated the differences of inflammatory markers during the acute phase of unstable angina and acute myocardial infarction. Patients with unstable coronary symptoms had increased levels of interleukin-6 {IL-6) and soluble vascular cells adhesion molecule (sVCAM-1) during their admission. However, patients with acute myocardial infarction had higher levels of sVCAM-1 compared to those with unstable angina. These findings imply that inflammation is involved in the pathogenesis of both unstable angina and acute myocardial infarction. However, patients with myocardial infarction show further increase of endothelium- derived inflammatory markers compared to patients with unstable angina. We also assessed the effects of short-term atorvastatin treatment on inflammatory process the 1st and the 61h week in normocholesterolemic patients admitted with unstable angina. Serum levels of MCP-1 and sVCAM -1 were significantly increased in control group (p<0.05 for both) but not in the atorvastatin-treated group six weeks after admission. Thus, atorvastatin appears to modify inflammatory process in normocholesterolemic patients admitted with unstable angina after 6 weeks of treatment.

Η αθηρωσκληρωτική νόσος των στεφανιαίων αγγείων αποτελεί μία από τις συχνότερες αιτίες θνητότητας και θνησιμότητας στον σύγχρονο κόσμο. Η αθηρογένεση είναι προοδευτική διαδικασία που ξεκινά με την μορφή των λιπωδών γραμμώσεων που σταδιακά εξελίσσονται σε προχωρημένες βλάβες, όπως οι σοβαρού βαθμού αποφρακτικές αθηρωματικές πλάκες και οι λιγότερο στενωτικές αποτελούμενες από μεγάλο λιποβριθή πυρήνα και νεκρωτικά υπολείματα.Πρόσφατα τεκμηριώθηκε ο σημαντικός ρόλος της φλεγμονής στην παθογένεια της αθηροσκλήρωσης και στην εκδήλωση των οξέων στεφανιαίων συνδρόμων, καθώς και η ευεργετική δράση των υπολιπιδαιμικών φαρμάκων στην άμεση βελτίωση της ενδοθηλιακής λειτουργίας.Στην παρούσα εργασία μελετήθηκαν οι διαφορές μεταξύ φλεγμονωδών δεικτών κατά την διάρκεια της οξείας φάσης της ασταθούς στηθάγχης και του οξέος εμφράγματος του μυοκαρδίου. Οι ασθενείς με οξύ στεφανιαίο σύνδρομο παρουσιάζουν αυξημένες τιμές της ιντερλευκίνης-6 (IL-6) και της διαλυτής μορφής του μορίου προσκόλλησης των αγγειακών κυττάρων (sVCAM-1) κατά την εισαγωγή τους. Ωστόσο οι ασθενείς με οξύ έμφραγμα χαρακτηρίζονται από υψηλότερες τιμές του sVCAM-1 σε σχέση με τους ασθενείς με ασταθή στηθάγχη. Τα ευρήματα αυτά ενισχύουν την άποψη πως η φλεγμονή εμπλέκεται στην παθογένεση του οξέος εμφράγματος αλλά και της ασταθούς στηθάγχης. Στους ασθενείς με οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου παρατηρείται επιπλέον αύξηση της παραγωγής από το ενδοθήλιο φλεγμονωδών ουσιών σε σύγκριση με τους ασθενείς με ασταθή στηθάγχη.Μελετήθηκε επίσης η επίδραση της μεσοπρόθεσμης χορήγησης ατορβαστατίνης στην φλεγμονώδη εξεργασία σε ασθενείς που εισήχθησαν με ασταθή στηθάγχη και χαμηλά επίπεδα χοληστερόλης την πρώτη και έκτη εβδομάδα μετά από την εισαγωγή τους. Οι τιμές της MCP-1 και του sVCAM-1 αυξήθηκαν σημαντικά στην ομάδα ελέγχου (ρ<0.05 και για τα δύο μόρια) ενώ δεν επηρεάστηκαν στην ομάδα που έλαβε αγωγή με ατορβαστατίνη έξι εβδομάδες μετά από την εισαγωγή τους. Η χορήγηση ατορβαστατίνης δείχνει να τροποποιεί την φλεγμονώδη εξεργασία σε ασθενείς με χαμηλές τιμές χοληστερόλης και ασταθή στηθάγχη, μετά από έξι εβδομάδες αγωγής.