Η συμβολή του Optical Coherence Tomography (OCT) στην παρακολούθηση ασθενών μετά από εγχείρηση αποκολλήσεως αμφιβληστροειδούς με σκληρικό μόσχευμα

Abstract

Purpose: To correlate the anatomical to the functional results of eyes operated for retinal detachment with scleral buckle and to study postoperatively their macula by optical coherence tomography (OCT). Methods: 35 patients with rhegmatogenous retinal detachment were studied. They were divided to group I if their macula was attached preoperatively (10 patients) or group II if their macula was detached preoperatively (25 patients). They underwent best corrected visual acuity measurement, biomicroscopy, fundoscopy and OCT preoperatively and 1 week, 1 month, 3 months and 6 months postoperatively. Results: In group I 5 patients (50%) maintained the normal morphology of their macula and 5 patients (50%) developed subretinal fluid in the macula. The fluid gradually disappeared after 5-7 months and the best corrected visual acuity gradually improved in group II in 10 patients (40%). The normal anatomy of the macula was restored from the first postoperative examination in 9 patients (36%). There was residual subretinal fluid in the macula which was absorbed after 5-12 months with gradual improvement of the visual activity. Macular oedema developed in 5 patients (20%), epiretinal membrane in 4 patients (16%), pigment deposits in the macula in 2 patients (8%) and full-thichness macular hole in 1 patient (4%). In the majority of the patients the subretinal fluid could not be detected biomicroscopically but was revealed by OCT. There was no significant statistical correlation between the development of the subretinal fluid in the macula and the patients’ age, the duration of the retinal detachment, the location of the retinal detachment, the way of positioning of the scleral buckle, the intraoperative drainage of the subretinal fluid, the distance of the detachment from the fovea (in group I) and the preoperative morphology of the fovea in OCT (in group II). Conclusion: After anatomically successful surgery for retinal detachment with scleral buckle OCT was able to detect subretinal fluid in the macula, macular oedema and epiretinal membrane, findings that were not evident biomicroscopically in the majority of cases.

Στόχος: Η συσχέτιση των ανατομικών και λειτουργικών αποτελεσμάτων των χειρουργημένων για αποκόλληση αμφιβληστροειδούς οφθαλμών με τη μέθοδο του σκληρικού μοσχεύματος και η μελέτη της μετεγχειρητικής κατάστασης της ωχράς κηλίδας χρησιμοποιώντας την οπτική τομογραφία συνοχής (OCT). Μεθοδολογία: Μελετήθηκαν 35 ασθενείς με ρηγματογενή αποκόλληση αμφιβληστροειδούς. Οι ασθενείς χωρίστηκαν στην ομάδα Ι αν είχαν επικολλημένη ωχρά κηλίδα προεγχειρητικά (10 ασθενείς) ή στην ομάδα ΙΙ αν είχαν αποκολλημένη την ωχρά κηλίδα προεγχειρητικά (25 ασθενείς). Έγιναν μέτρηση της καλύτερα διορθωμένης οπτικής οξύτητας, βιομικροσκόπηση, βυθοσκόπηση και OCT προεγχειρητικά και μετεγχειρητικά την 1η εβδομάδα, τον 1ο, 3ο και 6ο μήνα. Αποτελέσματα: Στην ομάδα Ι 5 ασθενείς (50%) διατήρησαν τη φυσιολογική μορφολογία της ωχράς κηλίδας μετεγχειρητικά και 5 ασθενείς (50%) ανέπτυξαν υπαμφιβληστροειδικό υγρό στην ωχρά κηλίδα. Αυτό υποχώρησε βαθμιαία μετά από 5-7 μήνες με σταδιακή βελτίωση της οπτικής οξύτητας. Στην ομάδα ΙΙ σε 10 ασθενείς (40%) αποκαταστάθηκε εξαρχής η φυσιολογική μορφολογία της ωχράς κηλίδας, σε 9 ασθενείς (36%) παρέμεινε υπαμφιβληστροειδικό υγρό στην ωχρά κηλίδα που απορροφήθηκε βαθμιαία μετά από 5-12 μήνες με σταδιακή βελτίωση της οπτικής οξύτητας, σε 5 ασθενείς (20%) εγκαταστάθηκε οίδημα ωχράς κηλίδας, σε 4 ασθενείς (16%) αναπτύχθηκε επιαμφιβληστροειδική μεμβράνη, σε 2 ασθενείς (8%) συνέβη εναπόθεση χρωστικής στην ωχρά κηλίδα και σε 1 ασθενή (4%) δημιουργήθηκε οπή ωχράς κηλίδας ολικού πάχους. Στους περισσότερους ασθενείς η ύπαρξη υπαμφιβληστροειδικού υγρού στην ωχρά κηλίδα δεν ήταν ορατή βιομικροσκοπικά αλλά αποκαλύφθηκε με το OCT. Δεν διαπιστώθηκε σημαντική στατιστική συσχέτιση της εμφάνισης υπαμφιβληστροειδικού υγρού με την ηλικία των ασθενών, τη διάρκεια της αποκόλλησης, την εντόπιση της αποκόλλησης, το τρόπο τοποθέτησης του μοσχεύματος, τη διεγχειρητική παρακέντηση του υπαμφιβληστροειδικού υγρού, την απόσταση της αποκόλλησης από το κεντρικό βόθριο (στην ομάδα Ι) και την προεγχειρητική μορφολογία της ωχράς στο OCT (στην ομάδα ΙΙ). Συμπέρασμα: Ύστερα από επιτυχημένη ανατομικά εγχείρηση αποκόλλησης αμφιβληστροειδούς με σκληρικό μόσχευμα, το OCT αποκάλυψε την ύπαρξη υπαμφιβληστροειδικού υγρού, οιδήματος ωχράς και επιαμφιβληστροειδικής μεμβράνης, ευρήματα που τις περισσότερες περιπτώσεις δεν ήταν εμφανή βιομικροσκοπικά.