Η κλαρυθρομυκίνη ως ανοσοπαρεμβατική θεραπεία: η σημασία της καθημερινής ενδοφλέβιας χορήγησης στην πειραματική σήψη από πολυανθεκτική Pseudomonas aeruginosa

Abstract

Based on former animal studies showing the immunomodulatory effect of clarithromycin in experimental sepsis by multidrug-resistant Pseudomonas aeruginosa following administration of single doses, the significance of its administration for three consecutive days was evaluated. Acute pyelonephritis was induced in 30 rabbits after inoculation of the test isolate in the renal pelvis. Therapy was administered upon signs of sepsis in three groups: A, controls,B, intravenous clarithromycin for one day,and C, intravenous clarithromycin for three days. Survival was recorded and blood was sampled for culture and estimation of pro-inflammatory mediators, monocytes were isolated for determination of ex vivo TNFα secretion. Quantitative cultures and biopsies of organs were performed after death. Mean survival of groups A, B and C was 2.65, 7,15 and 7.95 days respectively. Death occurred in all controls(mortality 100%) and in 15 animals treated with either one-or three-day regimen of clarithromycin ( mortality 75%, p:0,033). At 24 hours, serum malondialdehyde of group C, which is an index of the oxidant status in serum, was lower than A. Ex vivo release of TNFalpha by the isolated monocytes of group B and C was lower than A .Ex vivo release of TNFα by the isolated monocytes of group C was lower than A on all times of sampling. Total pathology scores of liver of group B were lower than A and C. It is concluded that administration of clarithromycin for three days than one day had superior immunomodulatory effects in experimental sepsis by multidrug-resistant P.aeruginosa. Its action was exerted on blood monocytes.

Με βάση προηγούμενες μελέτες σε ζωικά πρότυπα που ανέδειξαν την ανοσοτροποποιητική δράση της κλαριθρομυκίνης στην πειραματική σήψη μετά χορήγηση μιας δόσης φαρμάκου,ακολούθησε η μελέτη χορήγησης φαρμάκου για τρεις διαδοχικές μέρες στην πειραματική σήψη από πολυανθεκτική P. aeruginosa. Οξεία πυελονεφρίτιδα προκλήθηκε σε 30 κονίκλους μετά ενοφθαλμισμό του παθογόνου στη νεφρική πύελο.Τα ζωικά πρότυπα διαιρέθηκαν σε τρεις ομάδες μελέτης Α, μάρτυρες, Β, ζώα στα οποία χορηγήθηκε κλαριθρομυκίνη για μια μέρα και C, ζώα στα οποία χορηγήθηκε θεραπεία για τρεις μέρες. Ακολούθησε παρακολούθηση της επιβίωσης και αιμοληψίες για καλλιέργειες και προσδιορισμό προφλεγμονωδών μεσολαβητών.Επίσης έγινε απομόνωση μονοκυττάρων για προσδιορισμό της ex vivo παραγωγής TNFα.Μετά το θάνατο κάθε ζώου ακολουθούσε νεκροτομή με ποσοτικές καλλιέργειες και βιοψίες των οργάνων.Η μέση επιβίωση των ομάδων Α,Β και C ήταν 2.65, 7.15, και 7.95 μέρες αντίστοιχα. Όλοι οι μάρτυρες απεβίωσαν (θνητότητα 100%), ενώ από τα ζώα που έλαβαν αγωγή με κλαριθρομυκίνη ,είτε για μια μέρα είτε για τρεις,απεβίωσαν 15 (θνητότητα 75%,p:0;033). Στις 24 ώρες,η μαλονοδιαλδεύδη ορού της ομάδας C ήταν χαμηλότερη από την αντίστοιχη της ομάδας A. Επίσης, στις 48 ώρες ο παράγοντας ΤΝFα των ομάδων B και C, ήταν χαμηλότερος από την ομάδα Α. Η ex vivo παραγωγή του TNFα, από τα απομονωμένα μονοκύτταρα της ομάδας C, κυμαινόταν ομοίως σε χαμηλότερα επίπεδα από την ομάδα Α, σε όλες τις δειγματοληψίες.Total pathology scores του ήπατος της ομάδος Β, ήταν χαμηλότερα από τα αντίστοιχα των ομάδων Α και C. Συμπεραίνεται ότι η χορήγηση κλαριθρομυκίνης για τρεις μέρες υπερτερεί της μονοήμερης χορήγησης,όσον αφορά στην ανοσοτροποποιητική της δράση στην πειραματική σήψη από πολυανθεκτική P.aeruginosa.