Οι νεώτερες μέθοδοι στην αντιμετώπιση της πλήρους πάχους οπής της ωχράς κηλίδας

Abstract

Purpose: To compare the anatomical and functional results of patients with full thickness macular hole (FTMH) operated with vitrectomy and removal of the internal limiting membrane (ILM) with and without staining with indocyanine green (ICG) and to analyze the role of ICG in the possible postoperative complications. Material-Method: Forty five eyes of 45 patients with FTMH stage ll-IV were operated with pars plana vitrectomy. The patients were divided in 2 groups. Group A included 35 patients who had the ILM removed after staining with ICG and group Β included 10 eyes that had the ILM removed without any staining. All eyes had a preoperative and postoperative examination with Optical Coherence Tomography (OCT). Results: The mean age in group A was 62±11.7 years while the mean age in group Β was 59.9±14.1 years (p=0.506). The mean follow-up period was 10.9±11.9 months (3-49). The mean preoperative visual acuity (VA) was 0.13±0.09 ranging from counting fingers to 5/10 (group A 0.13±0.1 [counting fingers to 5/10, group Β 0.145± 0.06 [1/20 to 2.5/10], p=0089). Closure of the hole with 1 operation was achieved in 42 (93.3%) eyes (group A 33 eyes [94.3%], group Β 9 eyes [90%], p=0.654). The mean postoperative VA was 0.36±0.22 ranging from counting fingers to 9/10 (group A 0.35±0.24 [counting fingers to 9/10], group Β 0.38±0.15 [1 5/10 to 7/10]). There was a statistically significant difference between the preoperative and postoperative VA in both groups (group A p=0 group Β p=0.002). We did not observe pigment epithelium changes or pigmentation of the macula postoperatively in any case. No relation was found between the postoperative VA and the retinal thickness at the foveola as well as at the central 1-mm-diameter circle of the fovea in both groups as measured by OCT. Conclusions: VA improves significantly after successful surgery for FTMH ICG appears to be safe without any obvious signs of retinal toxicity. In our study we did not observe any differences in the anatomical and functional results between the staining or not of the ILM with ICG. No relation was found between the postoperative VA and the retinal thickness at the fovea.

Σκοπός: Η σύγκριση των ανατομικών και λειτουργικών αποτελεσμάτων των οφθαλμών με πλήρους πάχους οπή της ώχρας κηλίδας (ΟΩΚ) που χειρουργήθηκαν με υαλοειδεκτομή και αφαίρεση της έσω αφοριστικής μεμβράνης (ΕΑΜ) με και χωρίς τη χρήση πράσινου ινδοκυανίνης (ΠΙ) και η ανάλυση του ρόλου του ΠΙ στις πιθανές μετεγχειρητικές επιπλοκές. Υλικό-Μέθοδος: Σαράντα πέντε οφθαλμοί 45 ασθενών με ΟΩΚ σταδίου II-IV αντιμετωπίσθηκαν με υαλοειδεκτομή. Οι ασθενείς χωρίστηκαν σε 2 ομάδες. Στην ομάδα Α συμπεριλήφθηκαν 35 ασθενείς στους οποίους έγινε αφαίρεση της ΕΑΜ με τη βοήθεια του ΠΙ ενώ σε 10 ασθενείς της ομάδας Β έγινε αφαίρεση της ΕΑΜ χωρίς χρώση με ΠΙ. Σε όλους τους ασθενείς έγινε προεγχειρητικά και μετεγχειρητικά εξέταση με την Οπτική Τομογραφία Συνοχής (OCT). Αποτελέσματα: Η ηλικία των ασθενών της ομάδας Α ήταν 62±11.7 έτη ενώ η ηλικία των ασθενών της ομάδας Β ήταν 59.9±14.1 έτη (p=0.506). Ο χρόνος παρακολούθησης ήταν 10.9±11.9 μήνες (3-49). Η μέση προεγχειρητική οπτική οξύτητα (ΟΟ) ήταν 0.13 ± 0.09 κυμαινόμενη από μέτρηση δάκτυλων έως 5/10 (ομάδα Α 0.13±0.1 [μέτρηση δάκτυλων έως 5/10], ομάδα Β 0.145±0.06 [1/20 έως 2.5/10] p=0.089). Ανατομική αποκατάσταση της ώχρας με 1 επέμβαση διαπιστώθηκε σε 42 (93.3%) οφθαλμούς (ομάδα Α 33 ασθενείς [94.3%] ομάδα Β 9 ασθενείς [90%] p=0.654). Η μέση μετεγχειρητική ΟΟ ήταν 0.36±0.22 κυμαινόμενη από μέτρηση δάκτυλων έως 9/10 (ομάδα Α 0.35±0.24 [μέτρηση δάκτυλων έως 9/10], ομάδα Β 0.38±0.15 [1 5/10 έως 7/10]). Η ανάλυση έδειξε ότι υπήρχε στατιστικά σημαντική βελτίωση ανάμεσα στην προεγχειρητική και τη μετεγχειρητική ΟΟ και στις 2 ομάδες (ομάδα Α p=0, ομάδα Β p=0.002) Σε κανένα περιστατικό δεν παρατηρήσαμε αλλοιώσεις του μελάγχρου επιθηλίου ή χρωστική στην ωχρά μετεγχειρητικά. Το πάχος του αμφιβληστροειδή στο βόθριο καθώς και στην περιοχή της ωχράς με διάμετρο 1 χιλ. μετρούμενο με την OCT δε βρέθηκε να σχετίζεται με τη μετεγχειρητικά καλύτερη ΟΟ με διόρθωση και στις 2 ομάδες. Συμπεράσματα: Η ΟΟ παρουσιάζει στατιστικά σημαντική βελτίωση μετά από επιτυχή αντιμετώπιση της ΟΩΚ. Η χρήση του ΠΙ φαίνεται ασφαλής χωρίς εμφανή στοιχεία τοξικότητας στον αμφιβληστροειδή. Στη μελέτη μας δε βρέθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά ανάμεσα στη χρήση ή μη του ΠΙ στην αφαίρεση της ΕΑΜ όσον άφορα στα ανατομικά και λειτουργικά αποτελέσματα. Δεν υπήρχε στατιστικά σημαντική συσχέτιση ανάμεσα στη βελτίωση της ΟΟ και στο πάχος του αμφιβληστροειδή στην ωχρά.