Το Αβερώφειο Γυμνάσιο Αλεξανδρείας από της ιδρύσεως του έως το 1960

Abstract

The doctoral thesis " The Averofian Gymnasium-Lyceum of Alexandria fromits foundation until I960" is the first systematic try of research and authorship for thehistory of this Greek communal school and it has been done taking into account thefiling material which exists nowadays in Athens (EELIA and Greek Ministry ofForeign Affairs) and in Alexandria (Greek Community). The year 1960 has been setas a limit of this research because ever since the number of the students started todecrease. Moreover the Greeks left this school, which was liable to importantchanges. The target of this research was to emerge the circumstances which lead to itsfoundation (1890), the main characters who supported its organization, the separationto gymnasium of males and females and the establishment of further departments ofspecial education, its interior structure, the harsh sector of the economical matters, theteachers the students, the teaching programs and the problems of their application,the relationship with the Orthodox Patriarchate of Alexandria and with the mostclosely interested countries which were Greece and Egypt. The research revealed itstwo most basic characteristics. The first was the dual character of the education that itoffered in other words the teaching of the greek analytical program along with thesubjects of the egyptian education (Arabic language, history and geography of Egypt,upbringing of the civilian). The second was its steady policy to educate exclusivelyChristian Greek Orthodox students, without accepting Arabic students, contrary tothe other foreign schools. The Averofian school did not propagandize against Egypt.These characteristics were accepted by the Egyptians so the school has maintained itsoperation until our era.

Η διδακτορική διατριβή "Το Αβερώφειο Γυμνάσιο Αλεξανδρείας από της ιδρύσεως τουως το 1960" αποτελεί την πρώτη συστηματική προσπάθεια έρευνας και συγγραφής τηςιστορίας του ως άνω ελληνικού κοινοτικού σχολείου, βάσει του σημαντικού αρχειακού υλικούπου σώζεται στις ημέρες μας στην Αθήνα (ΕΕΛΙΑ και Υπουργείο Εξωτερικών) και στηνΑλεξάνδρεια (Ελληνική Κοινότητα) Ετέθη ως όριο το 1960 διότι έκτοτε αρχίζει να μειώνεταιο αριθμός των μαθητών, λόγω της αποχώρησης των Ελλήνων από την Αίγυπτο και το σχολείουπέστη σημαντικές αλλαγές. Στόχος ήταν να αναδειχθούν οι συνθήκες εκείνες που οδήγησανστην ίδρυση του σχολείου (1890), οι πρωταγωνιστές στην οργάνωση του, ο χωρισμός του σεγυμνάσιο αρρένων-θηλέων και η ίδρυση επιμέρους τμημάτων ειδικής μόρφωσης, η εσωτερικήτου οργάνωση, ο δύσκολος τομέας των οικονομικών ζητημάτων, οι διδάσκοντες, οιδιδασκόμενοι, το αναλυτικό πρόγραμμα και τα προβλήματα στην εφαρμογή του, οι σχέσεις μετο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και τα δύο άμεσα ενδιαφερόμενα κράτη, την Ελλάδα και τηνΑίγυπτο. Η έρευνα ανέδειξε, μεταξύ άλλων, τα δύο βασικότερα χαρακτηριστικά του, τον διφυήχαρακτήρα της παρεχόμενης σ'αυτό εκπαίδευσης, δηλαδή την διδασκαλία του ελληνικούαναλυτικού προγράμματος, μαζί με τα μαθήματα της αραβικής μορφώσεως (Αραβικά, Ιστορίακαι Γεωγραφία της Αιγύπτου, Αγωγή του Πολίτη) και την πάγια πολιτική του να μορφώνειαποκλειστικά Ελληνες το γένος και Χριστιανούς Ορθόδοξους το θρήσκευμα μαθητές, μηδεχόμενο για φοίτηση Αραβες μαθητές, όπως έκαναν τα υπόλοιπα ξένα σχολεία, και μηασκώντας καμία προπαγάνδα εις βάρος της Αιγύπτου Αυτά τα χαρακτηριστικά αποδέχθηκανοι Αιγύπτιοι και, έτσι, το σχολείο μπόρεσε να συνεχίσει την λειτουργία του ως τις ημέρες μας.