Εκτίμηση των προβλεπομένων από τα πρότυπα προσομοίωσης κλιματικών αλλαγών στην Ελλάδα με μεθόδους υποκλιμάκωσης

Abstract

Βασικός σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η εκτίμηση των κλιματικών μεταβολών που αναμένεται να συμβούν στον ελληνικό χώρο με τη βοήθεια μοντέλων προσομοίωσης. Αρχικά μελετήθηκε η κλιματολογία της βροχόπτωσης και των συνιστωσών της στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου (30οΒ-47οΒ και 10οΔ-40οΑ) και έγινε προσπάθεια να εκτιμηθούν για την περιοχή αυτή οι μεταβολές της βροχόπτωσης και των συνιστωσών της που θα προκύψουν ως συνέπεια της παγκόσμιας θέρμανσης. Η μελέτη κρίθηκε σκόπιμο να βασιστεί στα αποτελέσματα προσομοιώσεων από Μοντέλα Γενικής Κυκλοφορίας (GCMs). Πιο συγκεκριμένα χρησιμοποιούνται τα αποτελέσματα προσομοιώσεων εννέα GCMs (BCCR BCM2.0, CCCMA CGCM3.1, CNRM CM3, GFDL CM2.0, GISS ER, HAD CM3, IPCL CM4, MIROC MEDRES και MRI CGCM2) που διεξήχθησαν στα πλαίσια της 4ης Έκθεσης του IPCC (IPCC AR4). Αρχικά συγκρίθηκαν τα αποτελέσματα των πεδίων της συνολικής βροχόπτωσης που προκύπτουν από τις προσομοιώσεις των εννέα GCMs και του «μέσου μοντέλου» (ensemble mean) με τα πλεγματικά δεδομένα από παρατηρήσεις GPCP V2. Από τη σύγκριση προέκυψαν συνοπτικά τα ακόλουθα: · Το σύνολο των GCMs καθώς και το «μέσο μοντέλο» αναπαράγουν ικανοποιητικά τα γενικά χαρακτηριστικά της χωρικής κατανομής τόσο της συνολικής χειμερινής βροχόπτωσης όσο και της συνολικής θερινής βροχόπτωσης στην περιοχή της Μεσογείου. · Σε ορισμένες περιοχές η πλειονότητα των GCMs είτε υπερεκτιμά είτε υποεκτιμά σημαντικά τα ύψη της συνολικής βροχόπτωσης τόσο κατά το χειμώνα όσο και κατά τα θέρος. · Πιο συγκεκριμένα η πλειονότητα των GCMs υπερεκτιμά τα ύψη της συνολικής χειμερινής βροχόπτωσης στην Ιβηρική Χερσόνησο, και τα υποεκτιμά στην Ελλάδα και στην ευρύτερη περιοχή του Εύξεινου Πόντου. · Η πλειονότητα των GCMs υπερεκτιμά τα ύψη της συνολικής θερινής βροχόπτωσης στη Βορειοδυτική Αφρική, στη Βορειοανατολική Ιβηρική Χερσόνησο και στα Βόρεια Βαλκάνια. Στις Άλπεις ορισμένα GCMs υπερεκτιμούν τα ύψη της θερινής βροχόπτωσης ενώ άλλα τα υποεκτιμούν. · Εν γένει οι διαφορές μεταξύ του «μέσου μοντέλου» από τις παρατηρήσεις είναι μικρότερες συγκριτικά με τις αντίστοιχες αποκλίσεις από τις παρατηρήσεις που παρουσιάζουν τα επιμέρους GCMs τόσο κατά το χειμώνα όσο και κατά το θέρος. Από την ανάλυση της συνολικής βροχόπτωσης στις δύο συνιστώσες της: την βροχόπτωση λόγω αστάθειας και την μεγάλης κλίμακας βροχόπτωση συμπεραίνουμε ότι: · Κατά το χειμώνα επί της συνολικής βροχόπτωσης το μέγιστο του ποσοστού της βροχόπτωσης λόγω αστάθειας παρατηρείται πάνω από τα θαλάσσια τμήματα της ευρύτερης περιοχής της Μεσογείου. Επίσης το συγκεκριμένο ποσοστό κατά το χειμώνα εν γένει αυξάνεται με την αύξηση της θερμοκρασίας αέρος επιφανείας. .......................................................................................................................................