Διαχρονική μεταβολή του ουδού πρόκλησης και ανάταξης κοιλιακής μαρμαρυγής μετά από ταχεία ενδοφλέβια χορήγηση αμιωδαρόνης: πειραματική μελέτη

Abstract

The aim ofthe study was to examine the early time course of changes in ventricularfibrillation (VFT) and defibrillation (DFT) thresholds after an i.v. bolus of amiodarone(A) in an experimental pig model oftransient myocardial ischemia.Methods: VFT and relative effective ventricular refractory period (ERP) weremeasured in 15 anesthetized open-chest pigs after 3min ofregional coronary ischemiabefore (time 0) and 2, 15, 30, 60 and 90 min after 5 mg/kg i.v. bolus of A injected in15 sec (Group I, n=10) or normal saline (Group Π, n=5). DFT was also measured bysystematically increasing the stored voltage until defibrillation was accomplished.Flemodynamics, acid-base balance and temperature were kept stable throughout theexperiments.Results: The time course of VFT , ERP and DFT in the 2 study groups were asfollows:Time(min)0 2 15 30 60 90Group IVFT(mA)9,2+4,6 11,4±8,4 13,7+ 6,5* f 34,2±28,7*t 50,3±37,8*t 53.2±38,8*t(A5mg/kg)ERP(msec)197±26 204 ± 25 211 +38 212 ±40* 220 ± 34*f 227 ± 32*tDFT(J)14,5+15,2 14,2±14,8 9,3+9,4 12,2±7,9 12±14,5 7,2 ± 3,2Group II(control)VFT(mA)9,5+6,7 11,4±9,8 9,6±6,1 9,4±5,3 8,2±6.8 9,4±4,2ERP(msec)205 ±32 206 ± 30 212 + 33 205 ±31 186 ±31 178 + 28*DFT(J)11±5,7 13±6,7 10,6±6,1 12± 9,2 7,2±7,2 11,8±7,6• * p<0.05 vs time 0• fp<0.05 vs controlConclusion: In this experimental study, amiodarone IV bolus administration,increased VFT and ERP steadily over time, reaching a plateu 60 minutes after theinjection, without any effect on DFT.

Η αμιωδαρόνη αποτελεί φαρμακευτική ουσία με αποδεδειγμένη αποτελεσματικότητα στην αντιμετώπιση αλλά και στην πρόληψη ποικίλων κοιλιακών καιυπερκοιλιακών αρρυθμιών, όταν χορηγείται από το στόμα. Το μεγάλο ωστόσοχρονικό διάστημα που μεσολαβεί από την έναρξη της χορήγησής της , μέχρι τηνεκδήλωση της αντιαρρυθμικής δράσης περιορίζει τη χρήση της, ιδιαίτερα όταν ηδράση αυτή απαιτείται άμεσα. Η ενδοφλέβια χορήγηση του φαρμάκου είναιιδιαίτερα αποτελεσματική για την ταχεία καταστολή υπερκοιλιακών και κοιλιακώναρρυθμιών αλλά και την ευόδωση της ανάταξης ανθεκτικής κοιλιακής μαρμαρυγής.Ο ελάχιστος ωστόσο απαιτούμενος χρόνος για την έναρξη της αντιμαρμαρυγικήςδράσης και η διαχρονική μεταβολή της δραστικότητάς της δεν έχουν μελετηθεί.Σκοπό της παρούσας μελέτης απετέλεσε η εκτίμηση της διαχρονικήςμεταβολής του ουδού πρόκλησης και ανάταξης κοιλιακής μαρμαρυγής μετά αποταχεία ενδοφλέβια χορήγηση αμιωδαρόνης , σε πειραματικό μοντέλο οξείας ισχαιμίαςμυοκαρδίου.Ο ουδός πρόκλησης κοιλιακής μαρμαρυγής, η σχετική ανερέθιστη περίοδοςκαι ο ουδός ανάταξης κοιλιακής μαρμαρυγής, μετρήθηκαν σε 15αναισθητοποιημένους χοίρους, μετά από 2 λεπτά περιοχικής μυοκαρδιακής ισχαιμίας,προ (τιμές αναφοράς) και 2, 15, 30, 60 και 90 λεπτά μετά από ταχεία ενδοφλέβιαχορήγηση αμιωδαρόνης σε δόση 5mg/kg βάρους σώματος (ν=10, ομάδα Α) ήφυσιολογικού ορού (ν=5 , ομάδα Β).Η αμιωδαρόνη προκάλεσε σταθερή διαχρονική αύξηση του ουδού πρόκλησηςκοιλιακής μαρμαρυγής και της σχετικής ανερέθιστης περιόδου της αριστερής κοιλίας.Η πρωιμότερη σημαντική αύξηση του ουδού, κατά μέσο όρο 50% των τιμών ελέγχου,παρατηρήθηκε στα 15 λεπτά μετά τη χορήγηση της αμιωδαρόνης (13,7 ± 6,5mAέναντι 9,2 ± 4,6mA, ρ=0,009), για να μεγιστοποιηθεί σε τιμές τετραπλάσιες της τιμήςαναφοράς 60 λεπτά από την έγχυσή της (50,3 ± 37,8, ρ=0,008). Ο ουδός ανάταξηςκοιλιακής μαρμαρυγής αντιθέτως, δεν παρουσίασε καμία μεταβολή (ρ=0,342).Συμπερασματικά, η αμιωδαρόνη χορηγούμενη ταχέως ενδοφλεβίως σε δόση 5mg/kgβάρους σώματος προκαλεί διαχρονική αύξηση του ουδού πρόκλησης κοιλιακήςμαρμαρυγής και της σχετικής ανερέθιστης περιόδου, μέχρι τα 60 λεπτά από τηχορήγησή της , χωρίς να επιδρά στον ουδό ανάταξης κοιλιακής μαρμαρυγής.