Συσχέτιση πολυμορφισμών του προαγωγέα του γονιδίου του παράγοντα νέκρωσης όγκων-α και της εξέλιξης του πολλαπλού μυελώματος σε ασθενείς υπό θεραπεία με θαλιδομίδη και ανάλογά της

Abstract

The aim of this study was to explore the association of TNF-a gene promoter polymorphisms -308 (G/A) and -238 (G/A) with the development of MM and clinical outcome in patients who were treated with thalidomide or its analogues. From January 2007 to November 2009, 57 patients were studied. Levels of TNF-α, IL-1β, IL-6 and VEGF were measured by enzyme immunoassays, in bone marrow and serum samples. DNA was extracted with a spin column method and real-time PCR was performed for the detection of gene polymorphisms and the melting curve analysis of the PCR product. 101 blood donors were used as a control group. Treatment was interrupted in 9/57 patients. 48/57 patients were evaluated for the treatment outcome. Thalidomide was received from 17/48 patients and lenalidomide from 31/48. Statistical analysis was performed using statistical packages SPSS 17.0 and STATA 11.0. The frequency of -308(G/A) polymorphism was 1.8% (GA) in patients and 17.8% (GA+ΑΑ) in healthy controls and the frequency of allele Α was 0.9% and 9.4%, respectively, a difference which was statistically significant (p=0.012). This fact suggests that, the presence of TNF-α-308 polymorphism is probably associated with a reduced risk for developing MM, having possibly a protective effect. The frequency of -238(G/A) polymorphism was 7% (GA) in patients and 5.9% (GA) in healthy controls, while the frequency of allele Α was 3.5% and 3%, respectively, a difference not statistically significant (p>0.05). Therefore, the presence of TNF-α-238(G/A) polymorphism cannot be considered as a risk factor in developing MM. As far as the association of the presence of -238(G/A) and the clinical outcome is concerned, Progressive/stable disease was established in 19 homozygotes and 2 heterozygotes, while Response was established in 26 and 1 respectively, a difference not statistically significant (p>0.05). PFS and OS did not differ significantly in homozygotes and heterozygotes (p>0.05). As a conclusion, in this research the prognostic value of -238G/A polymorphism of TNF-α in the outcome of treatment, with thalidomide or its analogues, and the progression of MM has not been established. There has not been evidence of any correlation of -308G/A and -238G/A polymorphisms of TNF-α with the levels of cytokines TNF-α, IL-1β, IL-6, VEGF in bone marrow and serum samples or/and the type of MM or/and the production of κ and λ light free chains (sFLC).

Οι σημαντικές εξελίξεις, που σημειώθηκαν στην κατανόηση της βιολογίας του Πολλαπλού Μυελώματος (ΠΜ) οδήγησαν στην εισαγωγή νέων φαρμάκων και στην αναζήτηση γενετικών πολυμορφισμών, που μπορεί να σχετίζονται με την αιτιολογία του ΠΜ ή με την ανταπόκριση στη θεραπεία και την επιβίωση των ασθενών. Η μελέτη αφορούσε τη διερεύνηση του ρόλου των πολυμορφισμών -308 (G/A) και -238 (G/A) του προαγωγέα του γονιδίου του παράγοντα νέκρωσης όγκων-α (TNF-α) στην εξέλιξη της νόσου σε ασθενείς με ΠΜ, που υποβάλλονταν σε θεραπεία με θαλιδομίδη ή ανάλογά της (λεναλιδομίδη), και δεξαμεθαζόνη. Από τον Ιανουάριο 2007 έως το Νοέμβριο 2009 μελετήθηκαν 57 ασθενείς με ΠΜ (εύρος παρακολούθησης/ασθενή 3-18 μήνες). Οι μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν ήταν ηλεκτροφορητικές τεχνικές, νεφελομετρία, καθώς και ανοσοενζυμικές για τη μέτρηση των επιπέδων TNF-α, IL-1β, IL-6 και VEGF στο μυελό των οστών και στον ορό. Η απομόνωση του DNA έγινε με τη μέθοδο των στηλών και η μοριακή ανάλυση για την ανίχνευση των πολυμορφισμών με τη μέθοδο real-time PCR και τη μελέτη της καμπύλης τήξης του προϊόντος. Ως ομάδα ελέγχου χρησιμοποιήθηκαν 101 υγιείς έλληνες αιμοδότες. Διακοπή της θεραπείας έγινε σε 9/57 ασθενείς και αξιολογήθηκαν ως προς την έκβαση της θεραπείας 48/57 (22 άνδρες και 26 γυναίκες, ηλικίας 51-79 ετών). Από τους 48 ασθενείς, 17 έλαβαν θαλιδομίδη και 31 λεναλιδομίδη. Η στατιστική επεξεργασία έγινε με τα στατιστικά πακέτα STATA 11.0 και SPSS 17.0. Η συχνότητα του πολυμορφισμού -308(G/A) ήταν 1,8% (GA) στους ασθενείς και 17,8% (GA+ΑΑ) στους υγιείς, και η συχνότητα του αλληλίου Α 0,9% και 9,4%, αντίστοιχα, διαφορά στατιστικά σημαντική (p=0,012), που συνηγορεί ότι η παρουσία του πολυμορφισμού TNF-α -308 G/A σχετίζεται με μειωμένο κίνδυνο για ανάπτυξη ΠΜ, έχοντας πιθανόν προστατευτική δράση. Ο πολυμορφισμός -238(G/A) ήταν 7% (GA) στους ασθενείς και 5,9% (GA) στους υγιείς, με την συχνότητα του αλληλίου Α 3,5% και 3%, αντίστοιχα, διαφορά μη σημαντική (p>0,05) και επομένως η παρουσία του πολυμορφισμού TNF-α-238(G/A) δεν αποτελεί παράγοντα κινδύνου για ανάπτυξη ΠΜ. Όσον αφορά τον πολυμορφισμό -238(G/A), Ανθεκτική/σταθερή νόσος τεκμηριώθηκε σε 19 ομοζυγώτες και 2 ετεροζυγώτες, ενώ Ύφεση σε 26 και 1 αντίστοιχα, διαφορά μη σημαντική (p>0,05). Επίσης, δεν διέφεραν η PFS και η OS στους ομοζυγώτες και στους ετεροζυγώτες (p>0,05). Με βάση αυτά τα δεδομένα, δεν τεκμηριώθηκε στην παρούσα έρευνα η προγνωστική αξία του πολυμορφισμού -238G/A του TNF-α, σε σχέση με την έκβαση της θεραπείας με θαλιδομίδη ή ανάλογά της, καθώς και με την εξέλιξη του ΠΜ. Δεν διαπιστώθηκε συσχέτιση των πολυμορφισμών -308 G/A και -238G/A του TNF-α με τα επίπεδα των κυτταροκινών TNF-α, IL-1β, IL-6, VEGF στο μυελό και στον ορό ή και με την παραγωγή κ και λ ελεύθερων ελαφρών αλυσίδων ορού (sFLC) και τον τύπο του ΠΜ, (p>0,05).