Η θέση της μανομετρίας του οισοφάγου στη χειρουργική αντιμετώπιση της γαστροοισοφαγικής παλινδρομικής νόσου

Abstract

Aim: The aim of this study is to evaluate the role and the decisiveness help of the oesophageal manometry, jointly with the rest of the medical control in: - accurate diagnosis of gastroesophageal reflux (GERD) - the recommendable cure for each patient - the best choice of surgical treatment so that we will achieve the desirable antireflux effect without the well known side-effects (dysfagia, gas-bloat). Material and Method: In our laboratory we have studied 481 patients, from April 1986 todate, GERD was diagnosed in 164 (34%) patients (92 males and 72 females), with an average age of 53 years (11 to 87 years). From these 164 patients with GERD, 44 (26,8%) of them were treated surgically whereas the rest 120 (73,2%) were treated in a conservative manner. Only 24 patients of the 44 with surgical treatment had full follow up tests and 17 patients were incur with Lortat-Jakoboperation (typical or modified by Kasioumis) and 7 with partial founduplication (4 Toupet - 3 Dor).Results: The role of oesophageal manometry in the diagnosis of GERD and the choice of patients for surgical treatment was decisive. While in the first 8 years of our laboratory the 50% of the patients with GERD were operated, in the following 10 years (with the aid of manometry), only 16% of the patients were operated. It is a remarkable fact that from the patients with hiatal hernia only a percentage of 44% were operated, whereas in the first years all patient with heatal hernia were treated surgically. The choice of what kind of antireflux operation will be given to every patient was decided by the findings of the manometry. The postoperative manometrical study of the patients helped us to ameliorate our surgical skill and tactics to achieve the best antireflux effect (GERD recurrence 11,3%) with less complications (parodical dysfagia to only one patient), by augmenting the peristaltic waves and improving the pressure of the lower oesophagus. Conclusions: We assume that the complete oesophageal study is essential not only for the choice of the patients that will receive operation but also for the choice of appropriate type of antireflux surgery which applies to each patient. The golden mean of antireflux treatment and avoidance of complications (dysphagia, gas-bloat) for these patients can be set with the aid of manometry.

Σκοπός της μελέτης αυτής ήταν να εκτιμηθεί ο ρόλος και η αποφασιστική βοήθεια της μανομετρίας του οισοφάγου, μαζί με τον υπόλοιπο έλεγχο, στην: - ακριβή διάγνωση της γαστρο-οισοφαγικής παλινδρομικής νόσου (ΓΟΠΝ), - επιλογή της ενδεδειγμένης για κάθε ασθενή θεραπείας (συντηρητική ή χειρουργική) και κυρίως - επιλογή του τύπου της επέμβασης έτσι ώστε να έχουμε το επιθυμητό αντιαναγωγικό αποτέλεσμα χωρίς τις γνωστές παρενέργειες (δυσφαγία, gas-bloat). Υλικό-Μέθοδος: Από τους 481 συνολικά ασθενείς που μελετήθηκαν στο εργαστήριο μας, από τον Απρίλιο του 1986 μέχρι σήμερα, ΓΟΠΝ διαγνώσθηκε σε 164 (34%) από αυτούς (92 άνδρες και 72 γυναίκες με μέση ηλικία 53 ετών (11 έως 87). Από τους 164 ασθενείς, οι 44 (26,8%) αντιμετωπίσθηκαν χειρουργικά ενώ οι υπόλοιποι 120 (73,2%) συντηρητικά. Από τους 44 ασθενείς οι οποίοι υποβλήθηκαν σε αντιαναγωγική επέμβαση οι 24 ολοκλήρωσαν με επιτυχία τον πλήρη μετεγχειρητικό έλεγχο. Οι 17 υποβλήθηκαν σε εγχείρηση Lortat-Jacob (τυπική ή τροποποιημένη κατά Κασιούμη), και 7 σε μερική θολοπλαστική (4 Toupet - 3 Dor). Αποτελέσματα: Ο ρόλος της μανομετρίας στη διάγνωση της νόσου και την επιλογή των προς εγχείρηση ασθενών ήταν αποφασιστικός. Ενώ στα πρώτα 8 χρόνια λειτουργίας του εργαστηρίου χειρουργήθηκε το 50% των ασθενών με ΓΟΠΝ, στα επόμενα 10 (με τη βοήθεια και της μανομετρίας), επιλέχτηκε μόνο το 16% αυτών. Αξιοσημείωτο το γεγονός ότι από τους ασθενείς με KOT χειρουργήθηκε μόνο το 44% αυτών σε αντιδιαστολή με το 100% των πρώτων ετών. Η επιλογή της επέμβασης γινόταν από τα ευρήματα της μανομετρίας, ενώ ο μετεγχειρητικός έλεγχος μας βοήθησε να τροποποιήσουμε την εγχειρητική μας τακτική για την επίτευξη επαρκούς αντιαναγωγικού αποτελέσματος (υποτροπή 11,3%) χωρίς επιπλοκές (παροδική δυσφαγία σε έναν) αυξάνοντας τα περισταλτικά κύματα του κατώτερου οισοφάγου και βελτιώνοντας την πίεση του κατώτερου οισοφάγου. Συμπεράσματα: Ο πλήρης έλεγχος του οισοφάγου θεωρούμε ότι είναι απαραίτητος στην επιλογή, όχι μόνο των προς εγχείρηση ασθενών, αλλά και του κατάλληλου τύπου της αντιαναγωγικής επέμβασης για κάθε ένα από αυτούς, με βάση τα μανομετρικά τους ευρήματα, έτσι ώστε να βρεθεί η δύσκολη «χρυσή τομή» ανάμεσα στο αποτελεσματικό αντιαναγωγικό αποτέλεσμα και στις γνωστές επιπλοκές της δυσφαγίας και του συνδρόμου gas-bloat (αδυναμία ερυγών και εμέτων).