Χρωμοσωμικές και γονιδιακές ανακατάξεις στους καλοήθεις όγκους του μαστού. Γενετικές προσεγγίσεις της ογκογενετικής διεργασίας

Abstract

Benign Breast Lesions (BBL) seem to be correlated to increased risk for subsequent development of invasive breast cancer according, mainly, to epidemiological data. Additionally the genetic mechanisms that permit the transition from normal epithelium to cancer cell remain unknown. The significant growth of Cancer Genetics in recent years has provided valuable information about many malignant neoplasms including breast carcinomas. The data concerning BBL, however, has been meager although benign tumors are closely related to malignant ones. In order to detect genetic alterations in BBL and correlate the findings to those already obtained from breast carcinomas, 68 benign breast samples were cytogenetically analyzed while 40 of them were further investigated for the presence of gene amplification of ERBB2, CCND1 and MYC by means of FISH analysis. 41% of the samples displayed clonal chromosome rearrangements whereas in 3% of them more than one cytogenetically abnormal clone was present. A significant level of amplification was detected in 27.5% of the examined cases, in total for all three oncogenes, CCND1 being the most common one. Evaluation of these results suggests that BBL and malignant breast tumors share common genetic features, although simpler in benign cases. Similarities observed in chromosome rearrangements and the less and simpler molecular changes in BBL compared to carcinomas, strength the belief that transition from benign to malignant breast cell is a continuous and potential process. The conditions, under which a benign neoplasm of the breast is transformed to a malignant one, have yet to be determined.

Στη παρούσα διατριβή έγινε προσπάθεια γενετικής μελέτης (χρωμοσωμικής & γονιδιακής) των καλοηθών παθήσεων του μαστού και σύγκριση των αποτελεσμάτων με ανάλογα ευρήματα από τα καρκινώματα. Για τη μελέτη των γενετικών αλλαγών χρησιμοποιήθηκε η κλασσική κυτταρογενετική μεθοδολογία (χρωμοσωμικές ανακατατάξεις) και η φθορίζουσα υβριδοποίηση (FISH) (για τη μέτρηση της γονιδιακής επέκτασης των HER-2, CCDND1, MYC). Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της παραπάνω μελέτης φαίνεται ότι οι καλοήθεις παθήσεις του μαστού παρουσιάζουν απλούστερες αλλά παρόμοιες ανακατατάξεις με τα καρκινώματα του μαστού. Επίσης φαίνεται ότι υπάρχει γονιδιακή επέκταση γονιδίων που ενέχονται στον καρκίνο του μαστού αλλά σε μικρότερο βαθμό. Επομένως η ογκογένεση στο μαστό είναι μια πολυσταδιακή & αλληλουχιακή διαδικασία που ξεκινά αρκετά νωρίτερα απ’ ότι μέχρι σήμερα πιστευόταν.