Μελέτη των παραμέτρων που επηρεάζουν τη δοσιμετρία της ουροδόχου κύστεως κατά τις ραδιοϊσοτοπικές εξετάσεις σε παιδιά

Abstract

This study examines the effects of (a) pyelonephritic lesions, (b) hydration and, (c) reduction of i ntravesci cui ar pressure, isolated or combined, on urine production rate.The above parameters are considered valuable in dosimetry measurements and r adioprotecti on of children undergoing isotope studies.We studied 35 children (3 1 females and 4 males), between 4- 14 (mean age 7.7+2.6), with pyelonephritis (group A). A diagnosis, made on the basis of isotope scan, disclosed pathological findings in all children. These findings included the following: (a) unifocal, multifocal or diffuse reduction of eortical isotope uptake, (b) large kidney with normal isotope uptake or (c) combination of both. Cystour ethrography, performed one month after the episode, revealed the presence of a cystour etera! reflux in 14 children (19 ureters). An isotope scan was repeated six months later.Thirty-five children (29 females) of 4-14 years (mean age 8±2.6) were used as controls. These children were found healthy on clinical examination, although they had a month's history of lower urinary tract infection. The isotope scan and cystoureghrography studies on these children were reported as normal. All children in this study had normal glomerular filtration rates (GFR).Each group was divided into two subgroups (A1y A2, B^, B2) Groups A -J and B1 were given 290ml and groups A2 and B2 580ml ofwater per m^ body area, before and after bladder catheterization (a catheter was introduced before cystourethrography). The amount of urine was measured, before and after catheterization, for equal time intervals.The results showed that (a) the urine production is significantly higher after catheterization (p < 0.001), (b) there was no statistically significant difference in urine production between A^Bi and A2~B2 subgroups,before and after catheterization. The urine production mean values of B2 subgroup were higher than A2 subgroup, (c) a maximum urine production rate is observed after 50 minutes in all subgroups and it depends on h y dr a ti on.The results of this study suggest that, the radiation dose to the bladder in renal radioisotopes studies is minimised with adequate hydration and frequent micturition or, even better, with continuous urine drainage via bladder catheterization.

Η μελέτη αυτή επιχειρεί να διερευνήσει την επίδραση που μπορεί να ασκήσουν στον ρυθμό της παράχωσής των ούρων: α) η πυελονεφριτιδική βλάβη, β) ο βαθμός ενυδάτωσης καιχ) η μείωση της ενδοκυστικής πίεσης, μεμονωμένα ή σε συνδυασμό.Οι παράμετροι αυτές έχουν ιδιαίτερη αξία già την ορθή δοσιμετρία και ακτινοπροστασία της ουροδόχου κΰστεως των παιδιών που υποβάλλονται σε ραδιοϊσοτοπικές εξετάσεις.Μελετήθηκαν 35 παιδιά (31 κορίτσια και 4 αχόρια) ηλικίας 4-14 ετών (μέση ηλικία 7.4+2.6 έτη) με πυελονεφρίτιδα (ομάδα Α). Η δ ι ά χ ν ω σ η της πυελονεφρίτιδος τέθηκε με βάση το σπινθηροχράφημα που βρέθηκε παθολοχικό σε όλα τα παιδιά της ομάδας. Σπινθηροχραφικά ευρήματα δηλωτικά πυελονεφρίτιδας θεωρήθηκαν: α) Η μονοεστιακή, πολυεστιακή ή διάχυτη μείωση της φλοιικής πρόσληψης του ραδιοφαρμάκου, β) ο μεχάλος νεφρός με φυσιολοχική πρόσληψη του ραδιοφαρμάκου ή χ) ο συνδυασμός των δύο προηχοΰμενων τύπων βλαβών. Ένα μήνα μετά το επεισόδιο έχινε κυστεοουρη θροχραφία η οποία απεκάλυψε κυστεοουρητηρική παλινδρόμηση σε 14 παιδιά (19 ουρητήρες). Μετά από 6 μήνες επαναλήφθηκε το σπινθηροχράφημα προς επανεκτίμηση των βλαβών.Ως μάρτυρες (ομάδα Β) χρησιμοποιήθηκαν 35 παιδιά 4-14 ετών (μέση ηλικία 8±2,6 έτη) από τα οποία 29 ήταν κορίτσια και 6 αχόρια. Τα παιδιά αυτά ήταν υχιή κατά την εξέταση αλλά προ μηνός είχαν νοσήσει από λοίμωξη του κατώτερου ουροποιητικού συστήματος. Το σπινθηροχράφημα και η κυστεοουρηθροχραφία που έχιναν σε αυτά τα παιδιά ήταν φυσιολοχικά.Όλα τα παιδιά της μελέτης είχαν φυσιολοχικό ρυθμό σπειραματικής διήθησης (GFR).Κάθε ομάδα χωρίστηκε σε δυο υποομάδες τις Α -|,Α2 καί- τιςΒ ι, Β 2 ·Τα παιδιά των υποομάδων Α-| και Β^ ενυδατώθηκαν με 290ml ενώ των υποομάδων Α2 και Β2 με 580ππ1 νερού ανά επιφάνειας σώματος πριν και μετά από την τοποθέτηση καθετήρα (ο καθετήρας τοποθετείτο già να givei η κυστεοουρη ùpogpaipia ). Μετρήθηκαν τα ούρα già ίση χρονική περίοδο πριν και μετά τον καθετηριασμό.Αποτελέσματα;α) η ποσότητα των ούρων είναι σημαντικά μεgαλύτεpη μετά την τοποθέτηση του καθετήρα (ρ<0.001),β) Δεν προκύπτει στατιστικά σημαντική διαφορά già τις τιμές της πapagóμεvης ποσότητας ούρων μεταξύ των υποομάδων A -| - B ί και Α2-Β2 τ^σο πριν όσο και μετά τον καθετηριασμό. Τα σημεία όμως των μέσων τιμών του ρυθμού napagw^ç ούρων της καμπύλης Β2 παρέμεναν σταθερά πάνω από τα αντίστοιχα σημεία της καμπύλης Α2 καιg) ο μέγιστος ρυθμός παρα^ω^ής ούρων σε όλες τις υποομάδες (A^, Β ι,Α2,Β2) μετά την τοποθέτηση καθετήρα παρατηρείται στο 5ο ΙΟλεπτο και η τιμή του εξαρτάται από το βαθμό ενυδάτωσης.Τα αποτελέσματα της μελέτης εισηgoύvτaι ότι οι δυσμενείς επιπτώσεις των ραδιοφαρμάκων μειώνονται σημαντικά με την επαρκή ενυδάτωση και τη συχνή ούρηση ή ακόμα καλύτερα τη συνεχή παροχέτευση των ούρων δια καθετηριασμού της κύστεως.