Επιπολασμός των chlamydia pneumoniae σε έλληνες ασθενείς με παρόξυνση χρόνιας αποφρακτικής πνευμονοπάθειας

Abstract

Η οξεία λοίμωξη από C. pneumoniae έχει ενοχοποιηθεί ως αιτιολογικός παράγοντας στα επεισόδια παροξύνσεων της ΧΑΠ. Παράλληλα αντικείμενο έρευνας αποτελεί η πιθανή σχέση της χρόνιας λοίμωξης από C. pneumoniae με την εξέλιξη της ΧΑΠ. Στη παρούσα εργασία μελετηθήκαν 150 ασθενείς με παρόξυνση ΧΑΠ (128 άνδρες, μέση ηλικία 70.3±10.4 έτη, μέση τιμή FEV1 41.6±15.8 % της προβλεπόμενης τιμής) κατά την περίοδο Σεπτέμβριος του 2004-Σεπτέμβριος του 2008. Από όλους τους ασθενείς λήφθηκε δείγμα αίματος 5 ml κατά την εισαγωγή τους (δείγμα οξείας φάσεως) και 30 μέρες μετά από αυτή (δείγμα αναρρώσεως). Σε όλους τους ασθενείς υπολογίστηκε η παρουσία αντισωμάτων κατά των C. pneumoniae με τη μέθοδο του MIF και την ανοσοενζυμική μέθοδο ELISA. Υπολογίστηκε ο επιπολασμός της οξείας, παλαιάς και χρόνιας λοίμωξης από C. pneumoniae με τη μέθοδο του MIF. Παράλληλα εκτιμήθηκε ο επιπολασμός της οξείας και παλαιάς λοίμωξης από C. pneumoniae με την ELISA. Δείγμα αίματος 5 ml λήφθηκε από 100 υγιείς μάρτυρες (ομάδα ελέγχου) κατά την ίδια χρονική περίοδο και υπολογίστηκε η παρουσία αντισωμάτων κατά των C. pneumoniae με την μέθοδο του MIF. Εκτιμήθηκε το ποσοστό της παλαιάς και χρόνιας λοίμωξης από C. pneumoniae στην ομάδα ελέγχου. Σε 12 ασθενείς (8%) διαγνώστηκε οξεία λοίμωξη από C. pneumoniae. Σε 9 ασθενείς (6%) έγινε διάγνωση οξείας λοίμωξης από C. pneumoniae και με τις δύο ορολογικές μεθόδους. Σε τρεις ασθενείς (25%) με οξεία λοίμωξη από C. pneumoniae απομονώθηκε μικροβιακό παθογόνο στις καλλιέργειες πτυέλων. Χρησιμοποιώντας την μέθοδο του MIF ως μέθοδο αναφοράς η ευαισθησία, ειδικότητα, θετική και αρνητική διαγνωστική αξία της ELISA για την διάγνωση οξείας λοίμωξης από C. pneumoniae ήταν 81.8%, 99%, 90% και 98.6% αντίστοιχα. Ογδονταέξι ασθενείς (62.3%) και 24 υγιείς μάρτυρες (24%) είχαν ορολογικά ευρήματα παλαιάς λοίμωξης από C. pneumoniae με τη μέθοδο του MIF (p=0.00). Με βάση τα αποτελέσματα της ELISA 50 ασθενείς (36.2%) πληρούσαν τα ορολογικά κριτήρια για παλαιά λοίμωξη από C. pneumoniae σε σχέση με 86 ασθενείς (62.3%) που ήταν οροθετικοί με τον MIF (p=0.00). Χρησιμοποιώντας την μέθοδο του MIF ως μέθοδο αναφοράς η ευαισθησία, ειδικότητα, θετική και αρνητική διαγνωστική αξία της ELISA για την διάγνωση της παλαιάς λοίμωξης από C. pneumoniae στην ομάδα των ασθενών με ΧΑΠ ήταν 53.5%, 90.4%, 90.2% και 54% αντίστοιχα. Τριανταέξι ασθενείς (26%) και πέντε υγιείς μάρτυρες (5%) είχαν ορολογικά ευρήματα χρόνιας λοίμωξης από C. pneumoniae (p=0.00). Όταν οι ασθενείς χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες έτσι ώστε να διερευνηθεί η πιθανή συσχέτιση της χρόνιας λοίμωξης από C. pneumoniae με τη βαρύτητα της νόσου (FEV1 ? 50%, 30% £ FEV1 <50% και FEV1 < 30%), παρουσιάστηκε στατιστικά σημαντική συσχέτιση μεταξύ των δύο αυτών παραμέτρων (p=0.01). Τα C. pneumoniae αποτελούν ένα λοιμώδη παράγοντα ο οποίος παρουσιάζει μικρή συσχέτιση με τα επεισόδια παροξύνσεων των Ελλήνων ασθενών με ΧΑΠ. Η οξεία λοίμωξη από C. pneumoniae μπορεί να συνυπάρχει με λοιμώξεις από άλλα μικροβιακά παθογόνα. Η ανοσοενζυμική μέθοδος ELISA που χρησιμοποιήθηκε στην παρούσα μελέτη παρουσίασε αξιόλογα αποτελέσματα σε σχέση με τον MIF όσον αφορά τη διάγνωση της οξείας λοίμωξης από C. pneumoniae αλλά όχι της παλαιάς λοίμωξης. Τόσο η παλαιά όσο και η χρόνια λοίμωξη από C. pneumoniae ήταν πιο συχνές σε στατιστικά σημαντικό βαθμό στην ομάδα των ασθενών με ΧΑΠ σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου, κάτι το οποίο πιθανότατα οφείλεται στη διαταραχή των προστατευτικών μηχανισμών άμυνας των ασθενών αυτών όσον αφορά λοιμώξεις του αναπνευστικού συστήματος. Το γεγονός ότι η χρόνια λοίμωξη από C. pneumoniae ήταν πιο συχνή στους ασθενείς με βαρύτερη νόσο αποτελεί ένα εύρημα το οποίo χρήζει περαιτέρω διερεύνησης για τον πιθανό ρόλο της χρόνιας λοίμωξης από αυτό το παθογόνο στην εξέλιξη της ΧΑΠ.