Pudicitia

Abstract

The current dissertation deals with the various types of standing draped female statues of the hellenistic and roman time, which, according to the archaeological terminology, are known by the name of "Pudicitia". The goals of this research were to gather the existing material, search for the beginnings of Pudicitia and study its spread, evolution and meaning. The need to discriminate the original statues from the roman copies was the basis on which the material was organised: the first part of the study contains the greek originals, dated from the 5th c. B.C. to the late hellenistic time, while the second part deals with the copies of the roman time. There is also a third part that concerns the meaning of Pudicitia, whose appearance in art goes back to the 6th c. B.C., when it was used as a free motive for women in a variety of scenes. During the hellenistic time it develops a number of standard characteristics and functions, basically through the honorary statues, as a reflection of the appearance of preminent women in the greek cities. In the roman time Pudicitia is used much more widely, serving various needs, simply being a statuary type easy to use and pleasant to look at.

Στην παρούσα διατριβή μελετούνται οι διάφοροι τύποι όρθιων ενδεδυμένων γυναικείων αγαλμάτων της ελληνιστικής και ρωμαϊκής εποχής, που στην αρχαιολογική βιβλιογραφία αποκαλούμε με τον όρο "Pudicitia". Στόχος της εργασίας υπήρξε η συγκέντρωση του υπάρχοντος υλικού, η αναζήτηση των απαρχών της Pudicitia και η μελέτη της εξάπλωσης, εξέλιξης, σημασίας και ερμηνείας της. Η ανάγκη διάκρισης πρωτότυπων έργων και ρωμαϊκών αντιγράφων αποτέλεσε το βασικό κριτήριο για την οργάνωση του υλικού: το πρώτο μέρος της μελέτης περιλαμβάνει τα πρωτότυπα έργα, από τον 5ο αι. π.χ. ως την όψιμη ελληνιστική εποχή, ενώ το δεύτερο μέρος τα αντίγραφα των ρωμαϊκών χρόνων. Ακολουθεί τρίτο μέρος, με την ερμηνεία της Pudicitia, η οποία φάνηκε τελικά ότι ξεκίνησε ήδη από τον 6ο αι. π.χ. ως ένα εικονογραφικό μοτίβο ελεύθερα αποδιδόμενο για μορφές σε ποικίλες σκηνές και περιστάσεις. Στα ελληνιστικά χρόνια αποκτά μια σειρά από πάγια χαρακτηριστικά και αποτελεί πλέον, κυρίως μέσω των τιμητικών αγαλμάτων, αντανάκλαση της καθιερωμένης μορφής των γυναικών στις ελληνικές πόλεις. Στη ρωμαϊκή περίοδο οι χρήσεις της διερευνώνται και η Pudicitia χρησιμοποιείται ευρύτατα εξυπηρετώντας ποικίλες ανάγκες, απλώς ως μια μορφή εύχρηστη και καλαίσθητη.