Υψηλή οστεοτομία της κνήμης με διατατική οστεογένεση στην οστεοαρθρίτιδα του γόνατος

Abstract

High tibial osteotomy is an acceptable method for the management and treatment of OA of the medial compartment of the knee. An alternative method is high tibial osteotomy with progressive calotasis with the use of ex-fix system. The aim of this study is the clinical judgment, the radiological effectiveness and the adequacy (ability) of this technique to correct the tibiofemoral axis. The 34 patients have been studied with the O.K.Q. score. The patients were followed for an average of 3,6 years (range 1-7years) The O.K.Q. score was 24,5 points preoperative with range from 7 to 38 points and 41,5 points postoperative with range from 8 to 47 points. The ex-fix system remained in average 90 days (range ±20 days). Radiologically there was preoperative varus deformity on average 5,74ο (range 0° to 16°). On postoperative period there was valgus alignment 7,25ο (range 2°-12°). The complications where 1 intraoperative tibial plateau fracture, 1 loosening of proximal pin of the ex-fix, 1 recurrence of varus deformity 2 minor infections at the pins insertion point and 1 pin break crack-fracture during its removal. Progressive calotasis is safely secured with the system of ex-fix until the desirable result is been achieved. The major disadvantage of the system is the long – lasting stay of the system in the patient with everything it implies and the danger of infection development at the pin insertion points. We conclude (in any event) that this method should be added as a different choice for the management of OA of the medial plateau of the knee in younger patients with high activity.

Η υψηλή οστεοτομία της κνήμης είναι μία αποδεκτή μέθοδος για την αντιμετώπιση και θεραπεία της οστεοαρθρίτιδας του έσω διαμερίσματος του γόνατος. Μία εναλλακτική μέθοδος είναι η υψηλή οστεοτομία της κνήμης με προοδευτική πωροδιάταση με την χρήση συστήματος εξωτερικής οστεοσύνθεσης. Σκοπός της μελέτης αυτής ήταν η εκτίμηση της κλινικής και ακτινολογικής αποτελεσματικότητος και της επάρκειας της τεχνικής αυτής στην διόρθωση του μηροκνημικού άξονα. Μελετήθηκαν 34 ασθενείς, εκτιμήθηκαν με τη βαθμολογία κατά O.K.Q (Oxford Knee Questionnaire) με χρόνο παρακολούθησης άμεσα μετεχγειρητικά έως 7 χρόνια (Μ.Ο 3,6 χρόνια). Η βαθμολογία O.K.Q ήταν 24,5 βαθμοί προεγχειρητικά με εύρος από 7 έως 38 βαθμούς και 41,5 βαθμοί μετεγχειρητικά με εύρος 8 έως 47 βαθμούς. Το σύστημα εξωτερικής οστεοσύνθεσης παρέμεινε 90 περίπου ημέρες με διακύμανση ±20 ημερών περίπου. Ακτινολογικώς είχαμε ραιβότητα προεγχειρητικώς κατά μέσο όρο 5,74° (εύρος 0°-16°) ενώ μετεγχειρητικά είχαμε βλαισότητα 7,25° (εύρος 2°-12°). Επιπλοκές είχαμε 1 διεγχειρητικό κάταγμα πλατώ, 1 χαλάρωση εγγύς βελόνης, 1 υποτροπή ραιβότητος, 2 μικρού βαθμού φλεγμονές στο σημείο εισόδου των βελονών και 1 θραύση βελόνης (κεντρικής) κατά την αφαίρεσή της. Η προοδευτική πωροδιάταση διασφαλίζεται σταθερά με το σύστημα εξωτερικής οστεοσύνθεσης μέχρις επιτεύξεως του επιθυμητού αποτελέσματος. Το μεγάλο μειονέκτημα της μεθόδου είναι η μακροχρόνια παραμονή του συστήματος στον ασθενή με ότι αυτό συνεπάγεται και ο κίνδυνος ανάπτυξης φλεγμονής ή λοίμωξης στο σημείο εισόδου των βελονών. Θεωρούμε ότι η μέθοδος που μελετήθηκε είναι μια πολύ ικανοποιητική επέμβαση για την αντιμετώπιση της οστεοαρθρίτιδας του έσω διαμερίσματος του γόνατος σε νεώτερους ασθενείς με αυξημένη δραστηριότητα.