Η επίδραση του levosimendan στη μυοκαρδιακή λειτουργία σε επεμβάσεις αορτοστεφανιαίας παράκαμψης

Abstract

After separation from cardiopulmonary bypass and at least 15 min after protamine administration, fifty patients who met the hemodynamic entry criteria (CI < 2L/min/m², PCWP >18 mm Hg, mBP > 70 mm Hg, SVR > 1500 dyn/sec/cm⁵, HR < 90/min, preoperative LVEF <40%) divided to 2 groups equal in number and randomly assigned to receive Levosimendan or Dobutamine. Levosimendan was administrated as a loading dose of 12γ/kg during 10 min followed of 10γ/kg/min. Dobutamine was started as a continuous infusion of 10γ/kg/min. After 10 min interval, an upward adjustment to 20 γ/kg/min could be made if clinically indicated. Our results not only confirm the findings of previous studies but extend them in patients with myocardial dysfunction after CPB and low preoperative LVEF, and indicate that loading dose followed by continuous infusion of Levosimendan produce immediate and sustained (because of the existance of active metabolites) increase in CO and reduction in SVR and PCWP in patients undergoing CABG. All hemodynamic parameters in Levosimendan group exhibited statistically significant improvement in relation to the Dobutamine group. The increase in CO resulted from the increased SV. The increased SV probably resulted from the combined actions of reduced LV afterload and increased inotropism. Notably the hemodynamic benefits of Levosimendan were not attenuated by β-blockers. The statistically significant decrease of PCWP values in Levosimendan group was associated with morphological changes in PCWP-waveform, indicative of reversal of ischemia. The results of the present study indicate that Levosimendan can be effectively used early management of low cardiac output syndrome after CABG and is not a drug of last resort.

Σκοπός της μελέτης ήταν να διερευνηθεί, αν τα αιμοδυναμικά οφέλη από τη χρήση του Levosimendan μπορεί να επεκταθούν και σε ασθενείς με χαμηλό προεγχειρητικό LVEF και μυοκαρδιακή δυσπραγία μετά KPX επεμβάσεις . Μετά την έξοδο από την εξωσωματική και τουλάχιστον 15 min μετά τη χορήγηση πρωταμίνης, 50 ασθενείς που εκπλήρωσαν τα κριτήρια εισόδου (CI < 2L/min/m², PCWP >18 mg Hg, mBP > 70 mm Hg, SVR > 1500 dyn/sec/cm⁵, HR< 90/min, προεγχειρητικό LVEF < 40%) χωρίστηκαν σε δύο ομάδες και με τυχαιοποιημένο τρόπο έλαβαν Levosimendan ή Ντουπιουταμίνη. Το Levosimendan χορηγήθηκε με δόση φόρτισης 12 g/kg σε 10 min ακολουθούμενη από σταθερή στάγδην έγχυση 0,1 g/kg/min για 12 ώρες. Η ντομπιουταμίνη χορηγήθηκε σε δοσολογία 10 g/kg/min αυξανόμενη μέχρι 20 g/kg/imn ανάλογα με την αιμοδυναμική ανταπόκριση. Τα αποτελέσματα της παρούσας μελέτης όχι μόνο επιβεβαιώνουν τα ευρήματα προηγούμενων μελετών που αφορούσαν καρδιοχειρουργικούς ασθενείς με ικανοποιητική προεγχειρητική λειτουργία, αλλά επεκτείνουν τη χρήση του Levosimendan και σε ασθενείς με επηρεασμένη προεγχειρητική καρδιακή λειτουργία (LVEF <40%) και μυοκαρδιακή δυσπραγία μετά την έξοδο από την CΡΒ. Όλες οι μετρούμενες και υπολογιζόμενες αιμοδυναμικές παράμετροι της ομάδας Levosimendan εμφάνισαν στατιστικά σημαντική βελτίωση σε σχέση με την ομάδα της Ντομπιουταμίνης. Η αύξηση του CI αποδόθηκε στην αύξηση του SV. Η αύξηση του SV αποδόθηκε στη συνδυασμένη δράση του φαρμάκου, στην ελάττωση της μεταφόρτισης της αριστερής κοιλίας και στην αύξηση της συσταλτικότητάς της. Είναι αξιοσημείωτο ότι τα αιμοδυναμικά οφέλη από το Levosimendan δεν περιορίστηκαν από τη χρήση του β-αποκλειστή. Η στατιστικά σημαντική ελάττωση της PCWP συνοδεύτηκε και από μορφολογικές αλλαγές της κυματομορφής της, ενδεικτικές άρσης της ισχαιμίας. Το Levosimendan μπορεί να χρησιμοποιηθεί πρώιμα με αποτελεσματικό και ασφαλή τρόπο στην αντιμετώπιση του συνδρόμου καρδιακής παροχής μετά εξωσωματική για εγχειρήσεις αορτοστεφανιαίας παράκαμψης και δεν πρέπει να θεωρείται παράγοντας έσχατης ανάγκης.