 | |
Σκοπός της πειραματικής αυτής μελέτης ήταν η διερεύνηση της επίδρασης της άμεσης μετεγχειρητικής ενδοπεριτοναϊκής χορήγησης 5-φλουορουρακίλης και ιρινοτεκάνης στην επούλωση των αναστομώσεων του παχέος εντέρου σε επίμυες. Υλικό και μέθοδοι: Συνολικά 60 άρρενες επίμυες της κατηγορίας Wistar χωρίστηκαν σε τέσσερις ομάδες των 15 πειραματόζωων και υποβλήθηκαν σε εκτομή τμήματος του παχέος εντέρου και τελικο-τελική αναστόμωση. Στους επίμυες της ομάδας 1 χορηγήθηκε ενδοπεριτοναϊκά φυσιολογικός ορός (3cc) διεγχειρητικά, καθώς και την πρώτη μετεγχειρητική ημέρα. Στους επίμυες της ομάδας 2 χορηγήθηκε ενδοπεριτοναϊκά 5-φλουορουρακίλη (20 mg/kg Β.Σ.) σε 3 cc φυσιολογικού ορού διεγχειρητικά καθώς και την πρώτη μετεγχειρητική ημέρα. Στους επίμυες της ομάδας 3 χορηγήθηκε ιρινοτεκάνη (3 mg/kg Β.Σ.) σε 3 cc φυσιολογικού ορού ενδοπεριτοναϊκά, διεγχειρητικά. Στους επίμυες της ομάδας 4 χορηγήθηκε ενδοπεριτοναϊκά ιρινοτεκάνη (3 mg/kg Β.Σ.) και 5-φλουορουρακίλη (20 mg/kg Β.Σ.) σε 3 cc φυσιολογικού ορού διεγ ...
Όλα τα τεκμήρια στο ΕΑΔΔ προστατεύονται από πνευματικά δικαιώματα.
Σκοπός της πειραματικής αυτής μελέτης ήταν η διερεύνηση της επίδρασης της άμεσης μετεγχειρητικής ενδοπεριτοναϊκής χορήγησης 5-φλουορουρακίλης και ιρινοτεκάνης στην επούλωση των αναστομώσεων του παχέος εντέρου σε επίμυες. Υλικό και μέθοδοι: Συνολικά 60 άρρενες επίμυες της κατηγορίας Wistar χωρίστηκαν σε τέσσερις ομάδες των 15 πειραματόζωων και υποβλήθηκαν σε εκτομή τμήματος του παχέος εντέρου και τελικο-τελική αναστόμωση. Στους επίμυες της ομάδας 1 χορηγήθηκε ενδοπεριτοναϊκά φυσιολογικός ορός (3cc) διεγχειρητικά, καθώς και την πρώτη μετεγχειρητική ημέρα. Στους επίμυες της ομάδας 2 χορηγήθηκε ενδοπεριτοναϊκά 5-φλουορουρακίλη (20 mg/kg Β.Σ.) σε 3 cc φυσιολογικού ορού διεγχειρητικά καθώς και την πρώτη μετεγχειρητική ημέρα. Στους επίμυες της ομάδας 3 χορηγήθηκε ιρινοτεκάνη (3 mg/kg Β.Σ.) σε 3 cc φυσιολογικού ορού ενδοπεριτοναϊκά, διεγχειρητικά. Στους επίμυες της ομάδας 4 χορηγήθηκε ενδοπεριτοναϊκά ιρινοτεκάνη (3 mg/kg Β.Σ.) και 5-φλουορουρακίλη (20 mg/kg Β.Σ.) σε 3 cc φυσιολογικού ορού διεγχειρητικά. Την πρώτη μετεγχειρητική ημέρα χορηγήθηκε ενδοπεριτοναϊκά μόνο 5-φλουορουρακίλη (20 mg/kg Β.Σ.) σε 3 cc φυσιολογικού ορού. Τα πειραματόζωα θυσιάστηκαν την όγδοη μετεγχειρητική ημέρα με ενδοπεριτοναϊκή χορήγηση πεντοθάλης. Κατά τη νεκροτομή διενεργήθηκε επισκόπηση για πιθανή ρήξη της αναστόμωσης, μακροσκοπικός έλεγχος των συμφύσεων και μέτρηση της πίεσης διάσπασης της αναστόμωσης. Στη συνέχεια, τμήμα του παχέος εντέρου, που περιείχε την αναστόμωση, δόθηκε για ιστολογική εξέταση και αξιολόγηση της φλεγμονώδους αντίδρασης, της νεοαγγειογένεσης, του αριθμού των ινοβλαστών και της σύνθεσης νεοκολλαγόνου. Ένα τμήμα επίσης της αναστόμωσης χρησιμοποιήθηκε για προσδιορισμό της υδροξυπρολίνης, που αποτελεί δείκτη της εναπόθεσης κολλαγόνου στην αναστόμωση. Η σύγκριση ανάμεσα στις τέσσερις ομάδες έγινε με την ακριβή δοκιμασία κατά Fisher και στην περίπτωση των διατεταγμένων δεδομένων, με τη δοκιμασία χ² με συνυπολογισμό τάσης. Για τη συνολική σύγκριση μέσων ή διαμέσων στις ομάδες χημειοθεραπείας χρησιμοποιήθηκε η δοκιμασία κατά Kruskall-Wallis. Στην περίπτωση, που υπήρχε στατιστικά σημαντική διαφορά (p<0,05) ανάμεσα στις ομάδες, ακολούθησε η σύγκριση των ομάδων ανά δύο σε όλους τους συνδυασμούς, χρησιμοποιώντας τη μη παραμετρική δοκιμασία κατά Mann-Whitney και την διόρθωση κατά Bonferroni. Σύμφωνα με αυτήν, ένα αποτέλεσμα θεωρήθηκε στατιστικά σημαντικό όταν p<0,05 θεωρήθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά. Οι αναλύσεις διεκπεραιώθηκαν με το στατιστικό πακέτο SPSS 12.0. Αποτελέσματα: Το μέσο σωματικό βάρος των πειραματόζωων ελαττώθηκε μετεγχειρητικά στατιστικά σημαντικά λιγότερο στην ομάδα 1 σε σχέση με τις ομάδες 2, 3 και 4 (p<0,001) και για τις τρεις συγκρίσεις). Οι ομάδες 2, 3 και 4 δεν παρουσίασαν στατιστικά σημαντικές διαφορές μεταξύ τους όσον αφορά την απώλεια βάρους. Ρήξη της αναστόμωσης δεν παρατηρήθηκε στην ομάδα 1. Στις ομάδες 2 και 3 παρατηρήθηκαν από 3 και στην ομάδα 4, 5 ρήξεις. Στατιστικά δεν υπήρξε εξάρτηση μεταξύ ομάδας και ρήξης της αναστόμωσης (p=0,111). Η μέση πίεση διάσπασης των αναστομώσεων της ομάδας 1 ήταν στατιστικά σημαντικά υψηλότερη σε σύγκριση με τις ομάδες 2, 3 και 4 (p<0,001) και για τις τρεις συγκρίσεις). Επίσης, η ομάδα 4 παρουσίασε στατιστικά σημαντικά χαμηλότερη μέση πίεση διάσπασης σε σχέση με τις ομάδες 2 και 3 (p=0,003). Οι διαφορές των ομάδων 2 και 3 δεν ήταν στατιστικά σημαντικές. Η ομάδα 1 παρουσίασε στατιστικά σημαντικά ελαττωμένο βαθμό συμφύσεων στην περιοχή της αναστόμωσης σε σχέση με τις ομάδες 2, 3 και 4 (p<0,001). Δεν σημειώθηκε, όμως, στατιστικά σημαντική διαφορά μεταξύ των τριών άλλων ομάδων. Κατά την μικροσκοπική εξέταση, ο μικρότερος βαθμός λευκοκυττάρωσης παρατηρήθηκε στην ομάδα 1, και μάλιστα με στατιστικά σημαντική διαφορά συγκρινόμενος με εκείνο των ομάδων 2, 3 και 4 (p<0,001). Ο μεγαλύτερος βαθμός λευκοκυττάρωσης παρατηρήθηκε στην ομάδα 4, και η σύγκριση με τις ομάδες 2 και 3 έδειξε στατιστικά σημαντική διαφορά (p<0,001). Η σύγκριση μεταξύ των ομάδων 2 και 3 δεν είχε στατιστικά σημαντική διαφορά. Ο χαμηλότερος βαθμός νεοαγγειογένεσης παρατηρήθηκε στην ομάδα 2 κι ο υψηλότερος στην ομάδα 4. Οι συγκρίσεις μεταξύ των ομάδων 1 και 2 (p=0,003) και των ομάδων 2 και 4 (p=0,003) ήταν στατιστικά σημαντικές. Η ομάδα 1 παρουσίασε στατιστικά σημαντικά υψηλότερη συγκέντρωση νεοκολλαγόνου σε σχέση με τις ομάδες 2 (p<0,001), 3 (p<0,001) και 4 (p<0,001). Οι συγκρίσεις των υπολοίπων ομάδων ανά δύο δεν είχαν στατιστικά σημαντικές διαφορές. Ανάλογα αποτελέσματα παρουσιάστηκαν και στις τιμές ινοβλαστών, όπου η ομάδα 1 παρουσίασε στατιστικά σημαντικά υψηλότερο βαθμό σε σχέση με τις ομάδες 2 (p<0,001), 3 (p<0,001) και 4 (p<0,001). Οι συγκρίσεις των υπολοίπων ομάδων δεν έδειξαν στατιστικά σημαντικές διαφορές. Τέλος, οι ομάδες 2, 3 και 4 παρουσίασαν στατιστικά σημαντικά χαμηλότερες τιμές υδροξυπρολίνης σε σχέση με την ομάδα 1 (p<0,001), χωρίς στατιστικά σημαντικές διαφορές μεταξύ τους. Συμπέρασμα: Η άμεση μετεγχειρητική, ενδοπεριτοναϊκή χορήγηση 5-φλουορουρακίλης ή ιρινοτεκάνης δρα αρνητικά στην επούλωση αναστομώσεων του παχέος εντέρου επίμυων, με στατιστικά σημαντικά αποτελέσματα. Η αρνητική επίδραση του συνδυασμού 5- φλουορουρακίλης και ιρινοτεκάνης είναι στατιστικά σημαντικά εντονότερη στην επούλωση των αναστομώσεων συγκρινόμενη με εκείνη της χωριστής χορήγησης 5-FU ή ιρινοτεκάνης.