Εφαρμογή νέων ενισχυτών σήματος χημειοφωταύγειας για την ανάπτυξη ενζυμοανοσοχημικών προσδιορισμών υψηλής ευαισθησίας

Abstract

Τα τελευταία 20 χρόνια οι ανοσομέθοδοι χημειοφωταύγειας τείνουν να αντικαταστήσουν ολοκληρωτικά τις γνωστές για την ευαισθησία τους, πλην όμως ιδιαίτερα τοξικές, ραδιοανοσομεθόδους. Διάφορα συστήματα χημειοφωταύγειας έχουν προταθεί κατά καιρούς προς αυτή την κατεύθυνση. Προνομιακή θέση κατέχει το σύστημα λουμινόλη/HRP/H2O2, το οποίο παρουσία ενός ενισχυτή σήματος της ομάδας των π-υποκατεστημένων φαινολών είναι υπεύθυνο για την ανάπτυξη ανοσομεθόδων με πολύ χαμηλά όρια ανίχνευσης. Το παραπάνω σύστημα χρησιμοποιείται για πολλά χρόνια με κύριο εκπρόσωπο την π-ιωδοφαινόλη. Στην παρούσα εργασία επιδιώχθηκε η μελέτη ενός μεγάλου αριθμού π- υποκατεστημένων φαινολών ως προς την ικανότητα ενίσχυσης του σήματος χημειοφωταύγειας. Πολλές από αυτές δεν έχουν ξαναχρησιμοποιηθεί και συνεπώς θα βρεθούν οι βέλτιστες συνθήκες αξιοποίησής τους (συγκέντρωση, κινητική και σταθεροποίηση σήματος, παρουσία άλλων παραγόντων κτλ). Με τις δομές αυτές θα γίνει μελέτη QSPR η οποία με τη χρήση νευρωνικού δικτύου και γενετικών αλγορίθμων θα επιτρέπει την πρόβλεψη της ικανότητας ενίσχυσης της έντασης χημειοφωταύγειας νέων ενώσεων της ίδιας κατηγορίας. Χρησιμοποιώντας ενδεικτικά κάποιους από αυτούς τους ενισχυτές θα επιδιωχθεί η εξαγωγή συμπερασμάτων σχετικά με την επίδραση τους στα χαρακτηριστικά ανοσομεθόδων (όριο ανίχνευσης, εύρος καμπύλης αναφοράς κτλ). Ως μόριο μοντέλο θα χρησιμοποιηθεί το φεντανύλιο και ως ανταγωνιστής του το βιοτινυλιωμένο σύμπλοκο φεντανυλίου-BSA. Το τελευταίο θα συγκριθεί με το κλασσικό σύμπλοκο φεντανυλίου-HRP που απαντά στους εμπορικά διαθέσιμους ανοσοπροσδιορισμούς (kits). Θα επιχειρηθεί ακόμη η ανάπτυξη ενός ακόμη εναλλακτικού πρωτοκόλλου έναντι των κλασσικών των kits, με βελτιωμένα χαρακτηριστικά, χρησιμοποιώντας αντι- HRP αντίσωμα και ένα λιποσωμιακό ιχνηθέτη χημειοφωταύγειας με τον ισχυρότερο από τους ενισχυτές που εξετάστηκαν. Τέλος, στα πλαίσια της σταθεροποίησης του σήματος χημειοφωταύγειας με συμπλοκοποίηση των ενισχυτών με κυκλοδεξτρίνες, θα προταθεί νέα προσέγγιση προσδιορισμού σταθερών σύνδεσης μορίων-κυκλοδεξτρινών με χρήση φασματομέτρου μαζών.