Μελέτη παραμέτρων αποπτωτικής διεργασίας στους όζους του θυρεοειδούς αδένα in vivo

Abstract

The process of apoptosis in human cells is a normal and complex procedure for the organism in order to maintain the balance between normal cells destruction and rebirth. Potential disorders in the apoptotic paths that can result in the pathogenesis of various diseases, is currently a wide field of research worldwide. AIM: In this prospective clinical immunochistochemical study, an attempt is made to investigate the role of the apoptotic procedures in various thyroid diseases (solitary nodule, non-toxic multinodular goiter). MATERIAL: Fifty-five patients (9 male-46 female, mean age 55 years) were included in this study. The diseases were a) non-toxic multinodular goiter 30/55 (54,54%), b) toxic multinodular goiter 11/55 (20%) c) solitary “cold” nodule 11/55 (20%) and d) toxic adenoma 3/55 (5,46%). Total thyroidectomy was performed in all cases and the postoperative course was uncomplicated. METHODS: The expression of Fas and Bcl-2 proteins and p53 gene and ki67 antigen was studied in cytologic samples extracted by FNA under direct vision of the nodule and in the excised thyroid gland. For the trace and marking of the various targets, the abiding-biotin-hyperoxidase with diamino-benzidine (DAB) method was used. The values of TSH were also studied. The results were analyzed and compared using the fisher’s exact test or the unpaired two tailed t-test. RESULTS: The histology report showed 6 carcinomas (10,91%), 5 colloid nodules (9,1%), 30 follicular adenomas (54,55%), 3 hyperplastic nodules (5,45%), 2 focal thyroiditis (3,63%), 7 Hashimoto’s thyroiditis (12,73%) and 2 Grave’s disease (3,63%). Fas was found to be elevated (mean value 22,29) in Hashimoto’s thyroiditis, while the m.v. in follicular adenomas was 9,7 (p=0,05). In addition, the Fas expression was found to be elevated in normofollicular adenomas, compared to macrofollicular adenomas (p=0,04). The Bcl-2 expression was found to be elevated in Hashimoto’s thyroiditis (m.v. 77,4), while the m.v. in follicular adenomas was 52,14 (p=0,02). The ki67 antigen expression in Hashimoto’s thyroiditis was found m.v. 3,7 while in follicular adenomas was 1,36 (p=0,03). In addition, ki67 was found to be elevated in microfollicular adenomas (m.v. 2,67), compared to non-microfollicular adenomas (p=0,05). The p53 gene expression was found to be of no significance. TSH value was found to be statistically significant elevated in Hashimoto’s thyroiditis, compared to follicular adenomas (p=0,001). The values of the above proteins and genes in the samples extracted from the FNA cytology were found to be inadequate and unreliable. CONCLUSIONS: 1. Fine needle aspiration biopsy (FNAB) even under direct vision seems to be unreliable in defining the apoptotic-immunohistochemical markers in Hashimoto’s thyroiditis, thyroid nodules and thyroid carcinoma. 2. FNAB even under direct vision is also unreliable in the differential diagnosis of macrofollicular adenomas from microfollicular ones and colloid goiter. 3. In the histological examination of Hashimoto’s thyroiditis there is: a) Expression of the Fas protein with mean value 22,29% b) Elevated expression of Bcl-2 with mean value 77,14% c) Expression of ki67 protein with mean value 3,4% d) Statistically significant increased (p=0,05) of TSH, compared to follicular adenomas. 4. In the histological examination of microfollicular adenomas, statistically significant increase of ki67 protein (p=0,05) was found, compared to non-microfollicular ones.

Ο μηχανισμός απόπτωσης των κυττάρων αποτελεί πολύπλοκη διαδικασία του οργανισμού προκειμένου να διατηρήσει την ισορροπία φυσιολογικής καταστροφής και αναγέννησης αυτών. Πιθανός ρόλος της διαταραχής του αποπτωτικού μηχανισμού στην παθογένεια διαφόρων παθήσεων του οργανισμού, αποτελεί σήμερα ευρύ πεδίο έρευνας. Σκοπός: Στην παρούσα προοπτική κλινικοανοσοϊστοχημική μελέτη γίνεται προσπάθεια διερεύνησης της αποπτωτικής διεργασίας σε παθήσεις του θυρεοειδούς αδένα (μονήρης όζος, απλή-τοξική βρογχοκήλη). Υλικό: Μελετήθηκαν 55 ασθενείς (9 Α - 46 Γ) Μ.Η:55 έτη. Οι παθήσεις αυτών ήταν: α) απλή πολυοζώδης βρογχοκήλη 30/55 (54,54%), β) τοξική πολυοζώδης βρογχοκήλη 11/55 (20%), γ) μονήρης ψυχρός όζος 11/55 (20%), δ) τοξικό αδένωμα 3/55 (5,46%). Όλοι υπεβλήθησαν σε ολική θυρεοειδεκτομή και η μετεγχειρητική τους πορεία υπήρξε ομαλή. Μέθοδος: Μελετήθηκαν σε κυτταρολογικά επιχρίσματα με FNA υπό άμεση όραση από τη ύποπτη περιοχή και, στο παρασκεύασμα του θυρεοειδούς αδένα, η έκφραση των πρωτεϊνών Fas, Bcl-2 και των γονιδίων p53 και ki67. Για την ανίχνευση και την κατάδειξη των δεικτών χρησιμοποιήθηκε η μέθοδος αβιδίνης-βιοτίνης-υπεροξειδάσης, με χρωμογόνο διαμινοβενζιδίνη (DAB). Επίσης μελετήθηκε η τιμή της TSH στις προαναφερθείσες καταστάσεις. Τα αποτελέσματα αναλύθηκαν και συγκρίθηκαν με το fisher’s exact test ή το unpaired two tailed t-test. Αποτελέσματα: Η ιστολογική εξέταση ανέδειξε την ύπαρξη 6 καρκινωμάτων (10,91%), 5 κολλοειδών όζων (9,1%), 30 θυλακιωδών αδενωμάτων (54,55%), 3 υπερπλαστικών όζων (5,45%), 2 εστιακών θυρεοειδίτιδων (3,63%), 7 θυρεοειδίτιδων Hashimoto (12,73%) και 2 με νόσο Graves (3,63%). Η Fas ανευρέθηκε υψηλή με μέση τιμή (μ.τ.) 22,29 στη θυρεοειδίτιδα Hashimoto ενώ η μ.τ. στα θυλακιώδη αδενώματα ήταν 9,7 (p=0,05). Επίσης η έκφραση της Fas ήταν υψηλή στα αδενώματα με νορμοθυλακιώδη συνιστώσα σε σχέση με αυτά με μεγαλοθυλακιώδη συνιστώσα με p=0,04. H έκφραση της Bcl-2 στη θυρεοειδίτιδα Hashimoto εμφανίστηκε ιδιαίτερα αυξημένη μ.τ. 77,4, ενώ στα θυλακιώδη αδενώματα η μ.τ. ήταν 52,41 (p=0,02). Η έκφραση του μιτωτικού δείκτη ki67 βρέθηκε στη Hashimoto μ.τ. 3,7 ενώ στα θυλακιώδη αδενώματα ήταν 1,36 (p=0,03). Επίσης το ki67 ήταν αυξημένο στα αδενώματα με μικροθυλακιώδη συνιστώσα μ.τ. 2,67 σε σχέση με αυτά χωρίς μικροθυλακιώδη συνιστώσα με p=0,05. Η έκφραση της p53 ήταν αμελητέα σε όλες τις παθολογικές καταστάσεις. Η τιμή της TSH ανευρέθηκε στατιστικά σημαντικά υψηλή στη θυρεοειδίτιδα Hashimoto σε σχέση με τα θυλακιώδη αδενώματα με p=0,001. Οι μετρήσεις που προαναφέρθηκαν της έκφρασης των πρωτεϊνών και των γονιδίων στο υλικό της FNA αποδείχθηκαν αναξιόπιστες και ανεπαρκείς. Συμπέρασματα: 1. Η βιοψία του θυρεοειδούς δια λεπτής βελόνης (FNAB) ακόμη και υπό άμεση όραση φαίνεται να είναι αναξιόπιστη στον προσδιορισμό των αποπτωτικών - ανοσοϊστοχημικών δεικτών στην θυρεοειδίτιδα Hashimoto, στους όζους του και στον καρκίνο του θυρεοειδούς αδένα. 2. Η FNAB ακόμη και υπό άμεση όραση είναι επίσης αναξιόπιστη στη διαφορική διάγνωση μακροθυλακιωδών αδενωμάτων από μικροθυλακιώδη και κολλοειδή βρογχοκήλη. 3. Στην ιστολογική εξέταση στη θυρεοειδίτιδα Hashimoto διεπιστώθησαν τα κάτωθι: α) υπάρχει έκφραση της Fas πρωτεΐνης με μέση τιμή 22,29%, β) υπερέκφραση της Bcl-2 με μέση τιμή 77,14%, γ) έκφραση της ki67 πρωτεΐνης με μέση τιμή 3,4%, δ) στατιστικά σημαντική αύξηση (p=0,05) της TSH σε σύγκριση με την αντίστοιχη στα θυλακιώδη αδενώματα. 4. Στην ιστολογική εξέταση των αδενωμάτων με μικροθυλακιώδη συνιστώσα διεπιστώθη στατιστικά σημαντική αύξηση της ki67 πρωτεΐνης (p=0,05) σε σύγκριση με αυτά χωρίς μικροθυλακιώδη συνιστώσα.