Πολιτική οικονομία και δημόσια έργα: η ελληνική εμπειρία από το 1950 έως σήμερα

Abstract

Αντικείμενο της παρούσας Διδακτορικής Εργασίας είναι ο χαρακτήρας των Δημοσίων Έργων και η ειδική σημασία τους στο πλαίσιο της μεταπολεμικής ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας. Για το σκοπό αυτό επιχειρείται η ανάλυση της διαδικασίας συνολικής κυκλοφορίας του εργοληπτικού κεφαλαίου με ιδιαίτερη έμφαση στις σχέσεις ανταγωνισμού τόσο μεταξύ Κεφαλαίου και Εργασίας, όσο και μεταξύ αυτών των ίδιων των κεφαλαιοκρατών-παραγωγών των τεχνικών εμπορευμάτων που παραγγελιοδότης τους είναι το κράτος, ώστε τελικά, να αναδυθούν τα δομικά χαρακτηριστικά του κλάδου ως προϊόντα ιστορικής εξέλιξης. Τούτη η διαδικασία οδηγεί στην καταρχάς προσέγγιση της σχέσης ανάμεσα στην (καπιταλιστική) οικονομία και στο (καπιταλιστικό) κράτος ως προϋπόθεσης για την κατανόηση των σχέσεων εκμετάλλευσης και ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού, με δεδομένο μάλιστα ότι ο κλάδος των Δημοσίων Έργων ουσιαστικά «οριοθετείται» στη λειτουργία του από την κρατική παρέμβαση και το αντίστοιχο νομοθετικό πλαίσιο. Από αυτό απορρέει τελικά ως κεντρικό συμπέρασμα της διδακτορικής διατριβής ότι στη διάρκεια της περιόδου, που εξετάζεται (από το 1950 έως σήμερα), οι πολιτικές που υιοθέτησε και οι πρακτικές που εφάρμοσε - μέσω των δικαιακών κανόνων ο συλλογικός κεφαλαιοκράτης στη διαδικασία παραγωγής και κυκλοφορίας των αναπαραγωγικών εμπορευμάτων «Δημόσια Έργα» - δεν περιορίζονται στην εγγύηση της αναπαραγωγής της κεφαλαιακής σχέσης και της δομικής της παραμέτρου των σχέσεων εκμετάλλευσης, αλλά διαμορφώνουν τον ανταγωνισμό, ευνοώντας τις ηγεμονεύουσες τον κλάδο εργοληπτικές εταιρείες σε βάρος των υπολοίπων κεφαλαιοκρατών-παραγωγών δημοσίων έργων, διότι ενισχύουν το βαθμό μεγέθυνσης της συγκεντροποίησης των τεχνικών ολιγοπωλίων. […]