Συγκριτική αξιολόγηση χορήγησης ετιδρονάτης ως μεθόδου πρόληψης της έκτοπης οστεοποίησης στην ολική αρθροπλαστική του ισχίου: μελέτη σε ασθενείς με υπερτροφική οστεοαρθρίτιδα

Abstract

In patients suffering from hypertrophic osteoarthritis heterotopic ossification (HO) is a frequent complication following total hip arthroplasty (THA). The most common and by far the most important symptom of severe HO (Βrooker III, IV) is the limitation in the Range of Motion (ROM) of the joint involved. We performed a randomized, prospective study on the prophylaxis of HO after THA, comparing indomethacin and etidronate. The final comparison was performed between patients that developed HO of Brooker III, IV and the rest with Brooker 0, Ι, II. Indomethacin was given in the form of tablets at a dosage scheme of 50mg x 2 daily for 14 days, beginning on the 1st post-operational day. Etidronate was given at the dosage of 20 mg/kg body weight daily starting within 2 weeks before the operation and continued for 12 weeks postoperatively. The study was composed by 52 patients (26 in each group with equal distribution among the two genders). The patients included in the research were suffering from hypertrophic osteoarthritis, the most important risk factor for the appearance of Heterotopic Ossification after THA. The radiological evaluation (Brooker Scale) was performed 3 and 12 months after the operation. The functional evaluation (Harris Hip Score) was performed 12 months after the operation. Patients that didn’t complete the treatment were not replaced. No statistically significant difference between the 2 groups was found in any of the variables that have been compared, ie HO formation both in radiological -functional evaluation, and in the medication’s side-effects. It was revealed that etidronate inhibits heterotopic ossification formation after THA as efficiently as indomethacin.

Σε ασθενείς που πάσχουν από υπερτροφική οστεοαρθρίτιδα, η έκτοπη οστεοποίηση (Ε.Ο.) είναι μια από τις πιθανές όψιμες μετεγχειρητικές επιπλοκές μετά από εγχείρηση ολικής αρθροπλαστικής του ισχίου (Ο.Α.Ι.). Το προεξάρχον σύμπτωμα της μεγάλης Ε.Ο. (Βrooker III, IV) είναι ο περιορισμός του εύρους κίνησης της άρθρωσης που έχει αναπτυχθεί, περιορισμός που φτάνει μέχρι το σημείο της αγκυλώσεως. Σκοπός της μελέτης ήταν η τυχαιοποιημένη προοπτκή σύγκριση προφυλακτικής χορήγησης ινδομεθακίνης και ετιδρονάτης. Η τελική αξιολόγηση έγινε μεταξύ των ασθενών που εμφάνησαν Brooker III και IV και των υπολοίπων με Brooker 0, Ι, II. Η ινδομεθακίνη χορηγήθηκε στο δοσολογικό σχήμα 50mg Χ 2 φορές ημερησίως Χ 14 μέρες. Η χορήγηση ξεκίνησε την 1η μετεγχειρητική ημέρα. Η ετιδρονάτη χορηγήθηκε στο δοσολογικό σχήμα των 20mg/kg β.σ. με έναρξη λήψης μέσα στις 2 προεγχειρητικές εβδομάδες και συνέχιση για 12 εβδομάδες μετεγχειρητικά. Η μελέτη στελεχώθηκε από 52 ασθενείς (26 ανά ομάδα με ίσο καταμερισμό ανδρών-γυναικών). Ο ακτινολογικός έλεγχος έγινε στους 3 και 12 μετεγχειρητικούς μήνες. Στους 12 μετεγχειρητικούς μήνες αξιολογήθηκε και η λειτουργικότητα του ισχίου (τροποποιημένη κλίμακα Harris). Οι ασθενείς που δεν ολοκλήρωσαν την προφυλακτική αγωγή δεν αντικαταστήθηκαν. Δεν παρατηρήθηκε καμία στατιστικά σημαντική διαφορά ανάμεσα στις 2 ομάδες στον ακτινολογικό σχηματισμό Ε.Ο., στη λειτουργικότητα του ισχίου και στις παρενέργειες από τη προφυλακτική λήψη των φαρμακευτικών ουσιών. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης, η ετιδρονάτη είναι ισοδύναμη με την ινδομεθακίνη στη προφύλαξη της Ε.Ο. μετά από Ο.Α.Ι.