Διαταραχές αναπνοής στον ύπνο σε ασθενείς με χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια

Abstract

The association of obstructive sleep apnoea (OSA) and chronic obstructive pulmonary disease (COPD) is not rare as COPD and OSA are both frequent diseases. The aim of this study was to determine the effect of OSA on quality of life (QOL) in patients with overlap syndrome (OVS). Thirty subjects with OVS and 15 control subjects participated. The St George's Respiratory Questionnaire (SGRQ) was used to determine QOL. The control group included subjects with COPD and no evidence of OSA by overnight polysomnography. All subjects were habitual snorers with normal Epworth Sleepiness Scale scores. Significant differences were found between the groups for the total score and each of the three components of the SGRQ suggesting worse QOL in OVS patients (symptoms 54.9 ± 18.9 vs. 38.2 ± 19.3, p = 0.008; activity 59.2 ± 16.2 vs. 44.4 ± 11.3, p = 0.003; impacts 35.2 ± 23 vs. 20.8 ± 8.7, p = 0.025 and total 45.7 ± 17.7 vs. 30.9 ± 8.7, p = 0.004 in OVS patients and control group, respectively). Obstructive sleep apnoea has a major impact on QOL in patients with OVS and can exist in COPD patients with habitual snoring even in the absence of daytime sleepiness. Further studies are needed to determine the impact of OSA treatment on QOL and morbidity in this population.

Ο συνδυασμός του συνδρόμου αποφρακτικής άπνοιας στον ύπνο (ΣΑΥ) και της χρόνιας αποφρακτικής πνευμονοπάθειας (ΧΑΠ) δεν είναι σπάνιος, αφού τόσο η ΧΑΠ όσο και το ΣΑΥ είναι συχνές νόσοι. Ο στόχος αυτής της μελέτης ήταν να καθοριστεί η επίδραση του ΣΑΥ στη σχετική με την υγεία ποιότητα ζωής (ΣΥ-ΠΖ), σε ασθενείς με σύνδρομο επικαλύψεως (ΣΕ). Συμμετείχαν τριάντα ασθενείς με ΣΕ και 15 ως ομάδα ελέγχου. Το ερωτηματολόγιο του St George's respiratory (SRGQ) χρησιμοποιήθηκε για τον καθορισμό της ΣΥ-ΠΖ. Η ομάδα ελέγχου περιελάμβανε ασθενείς με ΧΑΠ που αποδεδειγμένα δεν έπασχαν από ΣΑΥ, αφού υποβλήθηκαν σε πολυπαραμετρική μελέτη ύπνου (ΠΠ-ΜΥ). Όλα τα μελετούμενα άτομα ροχάλιζαν συχνά και είχαν φυσιολογικές τιμές στην κλίμακα μέτρησης υπνηλίας του Epworth (ESS). Αποδείχθηκαν σημαντικές διαφορές μεταξύ των δύο ομάδων στο συνολικό σκορ και για κάθε μία από τις ενότητες του SRGQ, αναδεικνύοντας χειρότερη ΣΥ-ΠΖ στους ασθενείς με ΣΕ (συμπτώματα: 54,9 ± 18,9 έναντι 38,2 ± 19,3 με p = 0,008, δραστηριότητα: 59,2 ± 16,2 έναντι 44,4 ± 11,3 με p = 0,003, επιδράσεις: 35,2 ± 23 έναντι 20,8 ± 8,7 με p = 0,025 και συνολικά: 45,7 ± 17,7 έναντι 30,9 ± 8,7 με p = 0,004 σε ασθενείς με ΣΕ και την ομάδα ελέγχου αντίστοιχα). Η αποφρακτική άπνοια στον ύπνο έχει σημαντική επίδραση στην ΣΥ-ΠΖ σε ασθενείς με ΣΕ και μπορεί να συνυπάρχει σε ασθενείς με ΧΑΠ που ροχαλίζουν συχνά, ακόμα και με την απουσία ημερήσιας υπνηλίας. Επιπλέον έρευνες χρειάζονται για να καθορίσουν την επίδραση της θεραπείας του ΣΑΥ, στην ΣΥ-ΠΖ και στη νοσηρότητα σε αυτό τον πληθυσμό.