Η βιομηχανική σχέση της αλτικής ικανότητας με τις πολυαθρικές κινήσεις με βάρη

Abstract

The purpose of this study was to examine the relationship and similarity between the biomechanical characteristics of weight lifting with vertical jump. Secondly, this study compared the increase of vertical jump performance following four different exercise programs. The study consisted of two parts, corresponding to the purposes of the study. For the first part of this study, eight weight lifting elite athletes performed dead lifts and vertical jumps. Furthermore, thirty-eight students of physical education participated in the exercise program sessions. They were divided into 4 exercise and 1 control group. The training protocols followed were free weights, weight - lifting movements, plyometric jumps, and combined method (jumps and weight lifting exercises).Kinematic, kinetic and electromyographic data were collected using the ARIEL Performance Analysis System. In each biomechanical parameter examined there was a statistical significant correlation between the dead-lift and the jump, especially when the vertical ground reaction force and electrical activity of the rectus femoris were examined. The results from the training programs showed that all methods can improve jumping ability. From all the methods applied, the exercise program consisting of weight-lifting exercises improved mechanical power of counter-movement jumps and drop jumps as well as the EMG activity of the rectus femoris and gastrocnemius muscles. Exercise with plyometric jumps improved knee joint angle range of motion during drop jumps from 20 and 40 cm. This method is particularly useful for improving drop jump performance. The combined method appears to improve the mechanical work observed during drop jumps. The group who trained with free weights improved significantly the eccentric phase of the jumps, thus indicating that this method results in maximal strength improvements. In conclusion, training programs using weight-lifting exercises can be similarly effective in aiming to improve vertical jump performance compared with programs consisting of vertical jumps. The high relationship between the weight-lifting movement and the jump, suggests that these movements are particularly effective in improving the kinetic characteristics and total mechanical performance of the jump.

Σκοπός της έρευνας ήταν η διερεύνηση της σχέσης των βιομηχανικών χαρακτηριστικών της κίνησης του αρασέ με το κατακόρυφο άλμα, η πιθανή ομοιότητα των δύο κινήσεων και η σύγκριση τεσσάρων διαφορετικών μεθόδων στη βελτίωση της κατακόρυφης αλτικής ικανότητας. 8 αθλητές της άρση βαρών (εθνικού επιπέδου) συμμετείχαν στην αξιολόγηση των βιομηχανικών χαρακτηριστικών της κίνησης του αρασέ και του κατακόρυφου άλματος, ενώ για την αναζήτηση της πιο αποτελεσματικής μεθόδου βελτίωσης του χρησιμοποιήθηκαν 38 φοιτητές του Τ.Ε.Φ.Α.Α. Σερρών. Η αξιολόγηση των κινηματικών, δυναμικών και ηλεκτρομυογραφικών χαρακτηριστικών και στις δύο κινήσεις έγινε με το σύστημα ARIEL (Ariel, Analysis Performance System). Οι 38 φοιτητές χωρίστηκαν σε 5 ομάδες, 4 με διαφορετικά πρωτόκολλα βελτίωσης του κατακόρυφου άλματος και μια ομάδα ελέγχου. Τα πρωτόκολλα προπόνησης ήταν: τα ελεύθερα βάρη, κινήσεις της άρσης-βαρών, άλματα, μικτή προπόνηση(άλματα και κινήσεις της άρση βαρών).Η σύγκριση των δύο κινήσεων έδειξε στατιστικά σημαντική ομοιότητα σ΄ όλα τα βιομηχανικά χαρακτηριστικά, ιδιαίτερα όμως στην κατακόρυφη δύναμη αντίδρασης και στην ηλεκτρική δραστηριότητα του ορθού μηριαίου. Τα αποτελέσματα από την προπονητική διαδικασία έδειξαν, ότι η βελτίωση της αλτικής ικανότητας μπορεί να επιτευχθεί μ΄ όλες τις μεθόδους προπόνησης. Από όλες τις μεθόδους ξεχώρισαν οι κινήσεις της άρση βαρών στη βελτίωση της μηχανικής ισχύος των αλμάτων με αντίθετη κίνηση και των αλμάτων από μεγάλο ύψος πτώσης. Επιπλέον με τη συγκεκριμένη μέθοδο υπήρξαν στα ίδια άλματα, βελτιώσεις στην ηλεκτρομυογραφική δραστηριότητα του ορθού μηριαίου και του γαστροκνημίου. Η προπόνηση με πλειομετρικά άλματα βελτίωσε ιδιαίτερα τις γωνιακές ταχύτητες του γόνατος στα άλματα από ύψος πτώσης 20 και 40cm. Αυτή η μέθοδος φαίνεται να είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική στα άλματα βάθους. Η μικτή μέθοδος φαίνεται να επηρεάζει θετικά το μηχανικό έργο των αλμάτων βάθους, ενώ τα ελεύθερα βάρη φαίνεται να βελτιώνουν καλύτερα την έκκεντρη φάση των αλμάτων, γεγονός που δείχνει τη σημαντικότητα αυτής της μεθόδου στην βελτίωση της μέγιστης δύναμης. Συμπερασματικά θα μπορούσε να ειπωθεί, ότι ταυτόχρονα με τα κατακόρυφα άλματα, ως μεθόδου βελτίωσης του άλματος, και οι ολυμπιακές άρσεις μπορούν να είναι αποτελεσματικές και ισοδύναμες με τα άλματα για την μεγιστοποίηση του κατακόρυφου άλματος. Η εξειδικευμένη σχέση που έχουν αυτές οι κινήσεις με το άλμα, τις καθιστά ιδιαίτερα αποτελεσματικές για την βελτίωση των δυναμικών χαρακτηριστικών και της συνολικής μηχανικής απόδοσης του.