Σημασία της καταγραφής της κεντρικής σχέσης στην ακριβή μεταφορά των σχέσεων των γνάθων στον αρθρωτήρα

Abstract

The aim of the present study is to investigate whether and to what extend the recording of the ‘centric relation’ in different heights (within the framework of the arc of centric relation) could affect the precision of the recording. For this aim there have been made recordings of the centric relation in a sample of 30 participants, who have been selected under specific presuppositions, at three different heights (0.5 mm - 1 mm - 1.5 mm from the position of the first contact) for each participant. Based on the aforementioned recordings three different cast mountings were made for each participant in a semi-adjustable articulator (Dentatus) with the ‘split casts’ technique. The next step was to map and register in a special leaflet the dental contacts from the already articulated casts and directly from the participant’s mouth (‘control’), always in the position of the maximum intercuspation. The realization of our goal was achieved through the comparison (with the help of the science of statistics) of the dental contacts which were registered from the three different cast mountings for each participant in compare with the dental contacts registered directly from the participant’s mouth (‘control’). The statistical analysis of the data led the conclusion that the precision of the recordings of centric relation was not practically affected by the three different heights at which the recordings took place. Moreover, the ‘Pearson, correlation denoted that there is stronger ‘positive’ correlation between the recordings that took place at a height of 0.5 mm and 1mm from the point of the first contact.

Σκοπός της παρούσης μελέτης είναι να διερευνηθεί εάν και κατά πόσο η καταγραφή της κεντρικής σχέσης σε διαφορετικά ύψη (μέσα στα πλαίσια του τόξου της κεντρικής σχέσης) μπορεί να επηρεάσει την ακρίβεια της καταγραφής. Για τον σκοπό αυτό έγιναν καταγραφές της κεντρικής σχέσης σ’ ένα δείγμα 30 ατόμων, τα οποία επιλέχθηκαν κάτω από ορισμένες προυποθέσεις, σε τρία διαφορετικά ύψη (0,5 χιλ. - 1 χιλ. - 1,5 χιλ. από τη θέση της ‘πρώτης’ επαφής) σε κάθε άτομο. Με βάση τις παραπάνω καταγραφές έγιναν, για κάθε ασθενή, τρείς διαφορετικές αναρτήσεις αντίστοιχων εκμαγείων σε ημιπροσαρμοζόμενο αρθρωτήρα (Dentatus) με τη τεχνική των ‘διαχωριζόμενων, εκμαγείων. Κατόπιν πραγματοποιήθηκε χαρτογράφηση και καταγραφή σε ειδικό έντυπο των οδοντικών επαφών τόσο από τα ήδη αναρτημένα εκμαγεία, όσο και κατευθείαν από το στόμα του ασθενούς (μάρτυρας), πάντα στη θέση μέγιστης συναρμογής. Η επίτευξη του στόχου της έρευνας πραγματοποιήθηκε με τη σύγκριση (με τη βοήθεια της στατιστικής) των οδοντικών επαφών που καταγράφηκαν από τις τρείς διαφορετικές αναρτήσεις εκμαγείων για τον κάθε ασθενή σε σχέση με τις οδοντικές επαφές που καταγράφηκαν κατευθείαν από το στόμα του ασθενή (μάρτυρας). Η στατιστική μελέτη των δεδομένων οδήγησε στο συμπέρασμα ότι σε οποιοδήποτε από τα τρία ύψη που ερευνήθηκαν γίνει η καταγραφή της κεντρική σχέσης δεν επηρεάζεται πρακτικά η ακρίβεια της καταγραφής, ενώ από την ανάλυση συσχέτισης διαπιστώθηκε ότι υπάρχει μεγαλύτερη ‘θετική’ συσχέτιση μεταξύ των καταγραφών που πραγματοποιήθηκαν σε ύψος 0,5 και 1 χιλ. από το σημείο της ‘πρώτης, επαφής.