Μελέτη των προσωδικών κανόνων της Ελληνικής γλώσσας στο πλαίσιο της ανάπτυξης συστήματος σύνθεσης φωνής από κείμενο

Abstract

Η διατριβή έχει σαν στόχο την μελέτη των προσώδικων κανόνων της ελληνικής γλώσσας. Τα αποτελέσματα μπορούν να ενσωματωθούν σε οποιοδήποτε σύστημα σύνθεσης ομιλίας ανεξάρτητα από την επιλεγμένη στρατηγική σύνθεσης. Η προσωδία παρουσιάζεται σαν πολυμετρική συνάρτηση της θεμελιώδους συχνότητας της έντασης και της διάρκειας των φωνημάτων και παρουσιάζονται μοντέλα σε επίπεδο λέξης τόσο για αργό όσο και για γρήγορο ρυθμό εκφοράς. Επίσης παρουσιάζονται μοντέλα και κανόνες σε επιπλέον προτάσεις με τρόπο που εξαντλεί όλα τα συντακτικά φαινόμενα της ελληνικής. Προτείνεται ότι η προσωδία σε επίπεδο πρότασης μπορεί να συντεθεί από μοντέλα επιπέδου λέξης υπερτιθέμενα πάνω σε μιά φέρουσα σε επίπεδο πρότασης η κλίση της οποίας εξαρτάται απο την ύπαρξη φαινομένων έμφασης.

This thesis aims at the study of the prosodic rules of the Greek language for use in a text to speech synthesis from unrestricted text. Regardless of the underlying synthesis stratregie (diphones, phonemes, etc). Prosody is treated as a polymetric function of fundamental frequency, intensity and duration of the phonemes. Prosodic models are presented first for isolated intonation words for various tempos including slow and fast. Models for large sentences are also presented in a way that all syntactic phenomena of the language are included and respected. It is suggested that sentence level prosodic models can be derived and synthesized from word-level models that are superimposed on a carrier spanning the whole sentence. The trend of the carrier is dependent upon various emphatic phenomena such as local stress or sentence emphasis.