Γενετικές και μοριακές αλλοιώσεις του γονιδίου BRCA1 στον καρκίνο του μαστού

Abstract

CARCINOGENESIS IS A MULTISTAGE PROCESS IN WHICH THE ACTIVATION OF ONCOGENES ANDTHE INACTIVATION OF TUMOUR SUPPRESSOR GENES (TSGS) ARE REQUIRED FOR THE DEVELOPMENT OF THE DISEASE. RECENT EVIDENCE ALSO INDICATES A THIRD GROUP OF GENES IN CARCINOGENESIS, INVOLVED IN DNA REPAIR. THE AIM OF THE PRESENT STUDY WAS TO PERFORM MOLECULAR AND GENETIC ANALYSES OF THE ALTERATIONS INVOLVED IN THE PATHOGENESIS OF BREAST CANCER. GENETIC ALTERATION IN BREAST CANCER, AT THE MICROSATELLITE DNA LEVEL, ON THE CHROMOSOMAL ARMS 7Q, 10Q, 11P AND 17Q WERE STUDIED. HIGH INCIDENCE OF LOSS OF HETEROZYGOSITY (LOH) WAS OBSERVED AT 17Q21, THE LOCATION OF THE BRCA1 GENE. BRCA1 GENE IS NOT THE DIRECT TARGET OF THE DELETIONS, BUT GENE(S) AT THE NEAR VICINITY OF BRCA1 ARE THE MAIN TSG(S) OF THIS CHROMOSOMAL AREA. THE THRA1 GENE IS A STRONG CANDIDATE TSG DUE TO THE HIGH FREQUENCYOF LOH FOR THE MARKER THRA1. CORRELATION OF GENETIC ALTERATIONS TO CLINICOPATHOLOGICAL PARAMETRES SHOWED THAT LOH MAY BE A LATE EVENT IN BREAST TISSUE, ATTRIBUTED TO DEFECTS EITHER IN DNA REPLICATION OR DNA MISMATCH REPAIR. THIS GENETIC ALTERATION MAY BE AN EARLY EVENT DURING THE PROGRESSION OF BREAST CANCER. AN ASSOCIATION AT 17Q21 IMPLIES THAT ALTERATIONS OF SOME GENE(S) AT THISREGION MIGHT HAVE A RELATIONSHIP TO EVENTS THAT RENDER CANCER CELLS INDEPENDENT OF HORMONAL CONTROL. INVESTIGATING THE EXPRESSION LEVELS OF BRCA1 GENE INSPORADIC BREAST CANCER WE FOUND DECREASED EXPRESSION LEVELS IN TUMOUR SAMPLES, OFFERING AN ALTERNATIVE (ABSTRAC TRUNCATED)

Η ΚΑΡΚΙΝΟΓΕΝΕΣΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΟΛΥΣΤΑΔΙΑΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ Η ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΗ ΟΓΚΟΓΟΝΙΔΙΩΝ ΚΑΙ Η ΑΔΡΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΟΓΚΟ-ΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΩΝ ΓΟΝΙΔΙΩΝ. ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΕΜΠΛΕΚΟΥΝ ΚΑΙ ΜΙΑ ΤΡΙΤΗ ΟΜΑΔΑ ΓΟΝΙΔΙΩΝ ΠΟΥ ΚΩΔΙΚΟΠΟΙΟΥΝ ΓΙΑ ΕΝΖΥΜΑΠΟΥ ΠΑΙΖΟΥΝ ΡΟΛΟ ΣΤΗΝ ΕΠΙΔΙΟΡΘΩΣΗ ΤΟΥ DNA ΤΟΥ ΚΥΤΤΑΡΟΥ. ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΑΣ ΔΙΑΤΡΙΒΗΣ ΗΤΑΝ Ο ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΜΟΡΙΑΚΩΝ ΚΑΙ ΓΕΝΕΤΙΚΩΝ ΑΛΛΟΙΩΣΕΩΝ ΠΟΥ ΕΜΠΛΕΚΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΤΟΥ ΜΑΣΤΟΥ. ΣΕ ΕΝΑ ΑΡΧΙΚΟ ΣΤΑΔΙΟ ΜΕΛΕΤΗΘΗΚΑΝ ΓΕΝΕΤΙΚΕΣΑΛΛΟΙΩΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΟΥ ΜΑΣΤΟΥ ΣΕ ΕΠΙΠΕΔΟ ΜΙΚΡΟΔΟΡΥΦΟΡΙΚΟΥ DNA ΣΤΟΥΣ ΧΡΩΜΟΣΩΜΙΚΟΥΣ ΒΡΑΧΙΟΝΕΣ 7Q, 10Q, 11P ΚΑΙ 17Q. ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΗΣ ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΤΗΣ ΕΤΕΡΟΖΥΓΩΤΙΑΣ ΑΝΙΧΝΕΥΘΗΚΕ ΣΕ ΥΨΗΛΟ ΠΟΣΟΣΤΟ ΓΙΑ ΤΗ ΧΡΩΜΟΣΩΜΙΚΗ ΠΕΡΙΟΧΗ 17Q21 ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΕΔΡΑΖΕΤΑΙ ΤΟ ΓΟΝΙΔΙΟ BRCA1. ΤΟ ΓΟΝΙΔΙΟ BRCA1 ΔΕ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΓΟΝΙΔΙΟ ΣΤΟΧΟ ΤΩΝ ΧΡΩΜΟΣΩΜΙΚΩΝ ΑΥΤΩΝ ΕΛΛΕΙΨΕΩΝ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΟΓΚΟ-ΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΑ ΓΟΝΙΔΙΑ ΠΟΥ ΕΔΡΑΖΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΧΡΩΜΟΣΩΜΙΚΗ ΠΕΡΙΟΧΗ. ΤΟ ΓΟΝΙΔΙΟ ΤΟΥ Α ΥΠΟΔΟΧΕΑ ΤΗΣ ΘΥΡΟΕΙΔΟΥΣ ΟΡΜΟΝΗΣ (THYROID HORMONE RECEPTOR Α, THRA1), ΛΟΓΩ ΤΩΝ ΥΨΗΛΩΝ ΠΟΣΟΣΤΩΝ ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΤΗΣ ΕΤΕΡΟΖΥΓΩΤΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΔΕΙΚΤΗ THRA1. Η ΣΥΣΧΕΤΙΣΗ ΜΕ ΚΛΙΝΙΚΟΠΑΘΟΛΟΓΙΚΕΣ ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΥΣ ΕΔΕΙΞΕ ΟΤΙ ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΗΣ ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΤΗΣ ΕΤΕΡΟΖΥΓΩΤΙΑΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ 17Q, ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΕ ΠΡΟΧΩΡΗΜΕΝΟ ΣΤΑΔΙΟ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΟΓΚΟΓΕΝΕΣΗΣ ΤΟΥ ΜΑΣΤΟΥ. ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΗΣ ΑΣΤΑΘΕΙΑΣ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΔΟΡΥΦΟΡΙΚΟΥ DNA ΑΝΙΧΝΕΥΘΗΚΕ ΣΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΟΥ ΜΑΣΤΟΥ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΧΕΤΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΛΑΘΗ ΠΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ Η ΤΗΝ ΕΠΙΔΙΟΡΘΩΣΗ ΤΟΥ DNA. ΤΟ ΓΕΝΕΤΙΚΟ ΑΥΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΕΝΑ ΠΡΩΙΜΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΚΑΤΑ (ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΠΕΡΙΛΗΨΗΣ)