Μελέτη της ανάπτυξης αυτομεταμοσχευθέντα σπληνικού ιστού στο κουνέλι

Abstract

The purpose of this study was to study the regeneration of the autotransplanted splenic tissue in the rabbit, and establish the functional status of the autotransplanted organism. 65 adult female New Zealand white rabbits were divided in four groups: Normal controls (Sham operation) (A), Splenectomised (B), and Autotransplanted (C&D). We studied the ability of the Polymorphonuclear cells for Phagocytosis and Intracellular killing, as well as production of Immunoglobulins, at 6 and twelve weeks post-operatively. At the end of the 12th week we proceeded in a mortality test by transtracheal inoculation of pneumococcus, serotype 2, type III., and the mortality was studied. At the end all animals which died underwent post-mortem and the regenerated autotransplanted spleen was checked. The lungs, liver, and adrenals were also checked histologically. The animals who survived were euthanased 4 weeks after inoculation and autopsies were done as above. The tests revealed the following conclusions. (1). Splenectomy delays the phagocytotic ability of the Polymorphonuclear leucocytes (PMN) by decreasing a plasma factor, but does not affect the ability of the PMN. (2). The autotransplanted splenic tissue at 12 weeks restores the ability of the PMN for phagocytosis. (3). Absence of active splenic tissue results in decreasing the ability of the PMN for intracellular killing. (4). The autotransplanted splenic tissue restores the ability of the PMN for intracellular killing. (5). Splenectomy results in decreasing the levels of IgM and IgG, where autotransplantation increases both immunoglobulins but failed to restore them to normal levels. (6) Removal of the spleen makes the host susceptible to pneumococcal infections. However presence of autotransplanted spleen improves the resistance against the pneumococcal infections, which is inferior though to the protection the normal spleen can offer. (7) The autotransplanted spleen regenerates at a rate of 40%, and this regeneration is completed at 12 weeks.

Σκοπός της παρούσας μελέτης ήτο η μελέτη της ανάπτυξης σπληνικού ιστού στο κουνέλι, και η τεκμηρίωση ανοσοβιολογικής κατάστασης του αυτομεταμοσχευθέντα οργανισμού. Χρησιμοποιήθηκαν 65 θηλυκά λευκά κουνέλια τα οποία κατατάχθηκαν σε τέσσερις ομάδες: Φυσιολογικά μάρτυρες (Sham operation) (Α), Σπληνεκτομηθέντα (Β) και Αυτομεταμοσχευθέντα (Γ&Δ). Μελετήθηκαν η ικανότητα των πολυμορφοπύρηνων κυττάρων για φαγοκυττάρωση και ενδοκυττάριο θάνατο, ως επίσης και η παραγωγή ανοσοσφαιρινών στις 6 και 12 εβδομάδες μετεγχειρητικά. Στο τέλος των 12 εβδομάδων έγινε δοκιμασία προκλητής μικροβιαιμίας με πνευμονιόκοκκο τύπου 2, και μελετήθηκε η θνησιμότηττα. Τέλος όλα τα ζώα υπεβλήθηκαν σε αυτοψία και ο σπληνικός και ο αυτομεταμοσχευθείς σπληνικός ιστός εξετάστηκαν ιστολογικά. Εξετάστηκαν επίσης οι πνεύμονες, το ήπαρ και τα επινεφρίδια των ζώων τούτων. Οι δοκιμασίες έδειξαν τα πιο κάτω συμπεράσματα. (1) Η σπληνεκτομή καθυστερεί την φαγοκυτταρική ικανότητα των πολυμορφοπύρηνων λευκοκυττάρων (ΠΛ) λόγω μείωσης κάποιου παράγοντα του ορρού, ενώ δεν επηρεάζει την λειτουργικότητα των ΠΛ. (2) Ο αυτομεταμοσχευθείς σπληνικός ιστός στις 12 εβδομάδες αποκαθιστά την φαγοκυτταρική δράση. (3) Η έλλειψη ενεργού σπληνικού ιστού έχει σαν αποτέλεσμα την μείωση της ικανότητας των ΠΛ για ενδοκυττάριο θάνατο των μικροβίων, ενώ (4) ο αυτομεταμοσχευθείς σπληνικός ιστός αποκαθιστά την ικανότητα αυτή. (5) Η σπληνεκτομή έχει σαν αποτέλεσμα την μείωση των επιπέδων IgG, IgM του ορρού, ενώ ο αυτομεταμοσχευθείς σπληνικός ιστός αυξάνει τα επίπεδα αυτά χωρίς όμως να φθάνει τα φυσιολογικά. (6) Η αφαίρεση του σπλήνα καθιστά τον ξενιστή ευαίσθητο σε πνευμονιοκοκικές λοιμώξεις πράγμα που μερικώς ανατρέπετε μετά από αυτομεταμόσχευση. (7) Ποσοστό 40% του αυτομεταμοσχευθέντα σπληνικού ιστού επιβιώνει, η διεργασία δε αυτή ολοκληρώνεται μέσα στις πρώτες 12 εβδομάδες.