Θεμελίωση και εφαρμογή ενός συνδυαστικού μέτρου ατομικής προσβασιμότητας βάσει δεδομένων κινητικότητας: εφαρμογή στην πόλη του Βόλου

Abstract

Accessibility was used in a variety of scientific fields, such as urban planning, geography and transport planning. Accessibility has been defined in several different ways. The accessibility research evolved from traditional measures, dealing with a one trip accessibility, to modern measures, which deal with the trip chaining. At the same time, accessibility analysis has evolved with the evolution of accessibility measures. Specifically, while the analysis of accessibility became at zonal level, due to the tendency of zonal data to hide the real levels of accessibility, led the analysis at the individual level. The purpose of this dissertation is to identify and quantify the level of accessibility suggesting a new individual accessibility measure. The proposed measure is called as individual perceptible origin accessibility. The proposed measure is based on the triple relation spatial attraction, temporal constraints and travel constraints using aggregation techniques. In particular, the new measure is based on the measure of spatio-temporal Odoki (1992) and adapted to the structure of the composite measure of Bhat et al. (2002) incorporating the effect of activity space with elements of the gravity measure (Gaussian type). This measure includes all daily out of home activities of the individual for a typical day.The proposed measure applied in the city of Volos to determine university student accessibility. In particular, data of student mobility are imported for non-residence activities for a typical day and determined the perceptible accessibility of each student, which is evaluated with existing measures. This measure is converted to city level.

Η προσβασιμότητα (accessibility) χρησιμοποιήθηκε σε μια πληθώρα επιστημονικών πεδίων, όπως ο αστικός σχεδιασμός, η γεωγραφία και ο σχεδιασμός των μεταφορών. Για τον καθορισμό της έννοιας της προσβασιμότητας δόθηκαν πολλές και διαφορετικές ερμηνείες και ορισμοί. Η ερευνά αυτής εξελίχθηκε από τα παραδοσιακά μέτρα που εξετάζουν τη προσβασιμότητα σε ένα ταξίδι (trip based), στα σύγχρονα μέτρα τα οποία την εξετάζουν μέσα από το αλυσιδωτό ταξίδι (trip chaining). Παράλληλα, με τη μετεξέλιξη των παραδοσιακών μέτρων στα σύγχρονα μέτρα, μετεξελίχθηκε και η ανάλυση αυτής. Συγκεκριμένα, ενώ η ανάλυση της προσβασιμότητας γινόταν σε ζωνικό επίπεδο (zonal accessibility), λόγω της έμφυτης τάσης των ζωνικών δεδομένων να υποκρύπτουν τα πραγματικά επίπεδα αυτής, οδηγήθηκε η ανάλυση της στο ατομικό επίπεδο (individual level), δηλαδή στις έρευνες της ατομικής προσβασιμότητας.Σκοπός της παρούσας διδακτορικής διατριβής είναι ο προσδιορισμός και η ποσοτικοποίηση της προσβασιμότητας, προτείνοντας ένα νέο μέτρο ατομικής προσβασιμότητας. Το προτεινόμενο μέτρο καλείται ως «ατομική αντιληπτή προσβασιμότητα της προέλευσης» (individual perceptible origin accessibility). Το νέο μέτρο δομείται βασιζόμενο στην τριπλή σχέση χώρου (spatial attraction), χρόνου (temporal constraints) και μετακίνησης (travel constraints) χρησιμοποιώντας τεχνικές άθροισης (aggregation techniques). Ειδικότερα, το μέτρο αυτό βασίζεται στο χωρο-χρονικό μέτρο του Odoki (1992) το οποίο προσαρμόζεται στη δομή του σύνθετου μέτρου άθροισης των Bhat et al. (2002) ενσωματώνοντας την επίδραση του χώρου δράσης (activity space) με στοιχεία από το μέτρο βαρύτητας τύπου Gaussian. Το μέτρο αυτό συμπεριλαμβάνει όλες τις ημερήσιες εκτός κατοικίας δραστηριότητες του ατόμου για μια τυπική μέρα. Το προτεινόμενο μέτρο εφαρμόστηκε πιλοτικά στην πόλη του Βόλου για τον προσδιορισμό της προσβασιμότητας των φοιτητών. Ειδικότερα, εισάγοντας στο προτεινόμενο μέτρο δεδομένα κινητικότητας των σπουδαστών για τις εκτός κατοικίας δραστηριότητες αυτών για μια τυπική μέρα προσδιορίζεται η αντιληπτή προσβασιμότητα του κάθε φοιτητή, η οποία αξιολογείται με υφιστάμενα μέτρα και τελικά ανάγεται σε επίπεδο πόλης.